уваходзілі амаль виключна землеСћласнікі, што було звязана з слабасцю тут буржуазіі. Сярод "білих" на Беларусі вилучаюцца постаці Я. Гейштара, А. Аскеркі, В. Стаженскага, А. Яленскага и інш [3]. p> У хуткім годині пасли задушення паСћстання 1863 р., у канц 60-80-их рр.., у польскім грамадстве паширилася нова ідеалагічная и грамадская плинь, якаючи атримала назви "варшаСћскі пазітивізм". Яна була заснавана на теориі арганічнай ПРАЦІ, якаючи ставіла першачарговую завдання еканамічнага развіцця Польшчи для Сћзбагачення нациі. Барацьба за нациянальнае визваленне адкладвалася на аддаленую перспективу. Паказальнай стала брашура билога Сћдзельніка віленскага грамадскага руху сяредзіни XIX ст. І.КрашеСћскага "Польська праграма", дзе ен прапануе шукаць кампраміснае пагадненне з расійскім урадам и ставіць бліжейшую завдання "Витворчай Праця" и народнаго асветніцтва. АктиСћнай прихільніцай варшаСћскага пазітивізму на Беларусі була вядомая пісьменніца Е.Ажешка. Яна аддавала перавагу развіццю гаспадаркі, узбагаченню нациі Перад ревалюцийнай перабудовай грамадства. Прапагандавалі культ еканамічнага и технічнага прагресу на Беларусі вядомия навукоСћци А. Ельскі, Я. Завіша, В. Шукевіч, Я. Карскі. p> З вялікай урачистасцю Сћ 1879 у Кракаве адбилося святкаванне 50 - гадовага юбілею літаратурнай творчасці І.КрашеСћскага. Яно пераСћтварилася Сћ патриятичную маніфестацию. На ім присутнічалі Акрам інших делегациі Вілейскай, МагілеСћскай и Мінскай губерняСћ. Святкаванне адбивалася таксамо и Сћ АтмАсфери Сћсведамлення правядзеня Сћ Расійскай імпериі реформ. Паказальним був виступ У.Спасовіча, Які заклікаСћ да паширення Сћ расійскім грамадстве Сћсведамлення хутчейшай канституцийнай реформи.
Наогул у канц 60-80-их рр.. XIX ст., Калі Сћ польскім грамадстве на дерло план виходзяць Завданням еканамічния, у беларускім ва Сћмовах узмоцненай русіфікатарскай палітикі пашираюцца рускія грамадска-культурні та Сћпливи, фарміруецца Беларускі нациянальна-культурні рух. Аднако апошні Сћ 60-90-их рр.. ріс пераважна Сћ межах и пад відпливаючи ревалюцийна-демакратичнай плині. Лібералізм Беларусі НЕ стаСћ у тієї годину канструктиСћним Рухам, часткай грамадскага жицця, Які б аб'яднаСћ нациянальную інтелігенцию, прадпримальнікаСћ, па рефарматарску налаштуваних чиноСћнікаСћ и інш. На евалюцию лібералізму Сћ Беларусі наклаСћ адзнаку характар ​​нациянальна-визваленчага руху. Адсутнасць у Беларусі земстваСћ, як патенцияльних арганізацийних асяродкаСћ лібералізму, слабасць адпаведнай сацияльнай бази таксамо садзейнічалі неразвітасці ліберальнага руху Сћ Беларусі Надав у параСћнанні з Расіяй и Польшчай. Лібералізм у Беларусі биСћ прадстаСћлени Сћ асноСћним толькі ідеямі и ідеалогіяй, альо НЕ Рухам.
1.2 Народніцтва
Ідеалогія народніцтва шукала шляхі сацияльнай перабудови Расіі, зиходзячи з асаблівасцей яе развіцця. Віра Сћ магчимасць непасредйага пераходу, мінаючи капіталізм, та сациялітстичнага ладу жицця праз сялянскую абшчину, састаСћляла галоСћни змест теориі рускаго Сћтапічнага сацияліема наогул и народніцтва Сћ приватнасці. Роданачальнікамі гета теориі билі А. Герцен I М. ЧарнишеСћскі. РЋ народніцтве присутнічала некалькі накірункаСћ - ревалюцийна-демакратични, памяркоСћна-ліберальни и кансерватиСћни. Радікальна настроїв інтелігенция Сћспримала ідеі сялянскага сяциялізма як заклік да непасредна ревалюцийнага руху, а больш памяркоСћная яе Частка - як прапаганду паступовага развіцця краіни праз реформи. Найвишейшага пад'ему ревалюцийнае народніцтва дасягнула Сћ 70-я пачатку 80-х гадоСћ, якое праявілася теаретична и практична Сћ Трох праграма: прапагандисцскай (П. ЛаСћроСћ), бунтарскай (М. Бакунін), змоСћніцкай (П.ТкачоСћ) [4].
Народніцтва распаСћсюдзілася Перш за Сћсе як ідеалогія и грамадскі рух сярод білоруський моладзі. Народнікі Беларусі билі ідейна и арганізацийна звяеани з рускім народніцтвам. Ідеі А. Герцена и М. ЧарнишеСћскага билі знані К. КаліноСћскаму, В. УрублеСћскаму, 3. СеракоСћскаму и іншим кіраСћнікам и Сћдзельнікам пастання 1863-1864 рр.. Так, у канц 1862 у склад "Зямлі и волі "поСћнасцю СћвайшоСћ" Камітет рускіх афіцераСћ "у Польшчи, 40% членаСћ якога складалі Сћрадженци білоруска-літоСћскіх губерняСћ. Сярод вядомих прапагандистаСћ и СћдзельнікаСћ "хадження Сћ народ" у пачатку 70-х гадоСћ билі Сћрадженци Беларусі С. Кавалік, М. СудзілоСћскі, К. Брешка-БрешкоСћская и інш. У 1874-1884 рр.. земляцтво и нелегальния групи білоруських студентаСћ існавалі Сћ многіх Вишейш на навучальних установах Расіі. Члени гетих арганізаций няредка билі кіраСћнікамі народацкіх гурткоСћ у Мінску, Магілеве, Віцебску, Пінску, Гродно, Слуцьку и інших Гарад Беларусі. Звичайна гета билі гурткі навученцаСћ, якія займаліся самаадукацияй, вивучалі забароненую літаратуру, спрабавалі весці агітацию Сћ сялянскім асяроддзі. Яни дзейнічалі Цалко у речишчи агульнарасійскіх народніцкіх арганізаций. Надав такія вядомия дзеячи агульнарасійскага ревалюцийнага руху - вихадци з Беларус...
