шта аригінальнае и Нова (больш у сфери ідейна-тематичнай, чим уласна Мастацкай), у другіх - аказваецца падражальнай и епігонскай. p> Епігонства (пекло ст.-гр. epigonoi - тое, што нарадзілася пазней) - гета нятворчае перайманне традицийних узораСћ, назойлівае паСћтаренне и вар'іраванне добра вядомих літаратурних ТЕМ, сюжетаСћ, мативаСћ. Епігонства НЕ травні нічога агульнага з пераемнасцю и апорай пісьменніка на традицийния мастацкія форми. Наогул жа для Мастацкай творчасці аптимальнай з'яСћляецца СћстаноСћка на пераемнасць без падражальнасці.
Сур'езная белетристика стараецца адийсці пекло епігонства. Лепшия з пісьменнікаСћ-белетристаСћ виконваюць у складзе літаратурнага працесу даволі важливу и адказную ролю, таму што з'яСћляюцца своеасаблівимі резанатарамі для буйних майстроСћ слова, а годинах и падказчикамі ТЕМ, мативаСћ, вобразаСћ.
У шерагу випадкаСћ белетристика Сћ виніку Валява актаСћ кіраСћнікоСћ дзяржаСћ и чиноСћнікаСћ пекло літаратури Сћзводзіцца на пеСћни годину у ранг класікі. У якасці прикладу можна привесці Раман В«Як гартавалася стальВ» М. АстроСћскага, В«РозгромВ» и В«Малад гвардию В»А. Фадзеева. Як лічиць В. ХалізеСћ, такія творить В«правамоцна називаць кананізаванай белетристикай В».
побачим з белетристичнимі творамі, якія абмяркоСћваюць злабадзенния праблєми свойого годині, існуе таке адгалінаванне белетристикі, розчини якога напісани з свядомай устаноСћкай на займальнае І, як правіла, легкае читанне. Дадзенае адгалінаванне белетристикі, што В«імкнецца даВ« фомульнасці В»и авантурнасці, адрозніваецца ад безаблічнай масавай прадукциі. У їй нязменна присутнічае аСћтарская індивідуальнасць В». p> Така разнавіднасць белетристикі таксамо травні права існаванне. Нельга примяншаць яе значнасць, асабліва для юнацтва. Разам з критим непажадана поСћнасцю сканцентроСћвацца на дадзенай разнавіднасці літаратури ва Сћрон знаемсту з сапраСћднимі шедеСћрамі пригожага пісьменства. p> Белетристика як В«СяредзіннаяВ» сфера літаратурнай творчасці (і Сћ яе сур'езна-праблемним, и Сћ забаСћляльним адгалінаваннях) даволі Цесна судакранаецца як з В«верхамВ», так и з В«НізамВ» літаратури. У найбольшай Ступені гета адносіцца да такіх літаратурних відаСћ и жанраСћ, як гістарични, навукова-фантастични, пригодніцкі и авантурни рама, а таксамо раман-детектиСћ. br/>
1.4 Ваганні и змена Сћ складзе каштоСћнасна-функциянальних слаеСћ літаратури. Фактари літаратурнага Поспеха
У асноСћним репутациі пісьменнікаСћ и іх твораСћ пазначани пеСћнай стабільнасцю (вядома, калі Сћ гети працес Акрам Сћласна читацкай публікі НЕ Сћмешваюцца нейкія іншия, знешнія, калі так можна сказаць, сіли, як, наприклад, дзяржава з яе Моцним ідеалагічним апарате, што крейди месца Сћ СРСР практична на працягу Сћсей гісториі існавання гета краіни).
Разам з критим у гісториі функциянавання пригожага пісьменства сустракаліся випадкі, калі малавядомия для пеСћнага годині аСћтари Сћ нейкі інши момант набивалі папулярнасць и Надав станавіліся класікамі. Найбільший Яскраве приклад такіх вось метамарфоз - гета творчасць Шекспіра, якаючи аж так сяредзіни ХVІІІ ст. НЕ прицягвала да сябе асаблівай увагі, а затим паступова стала набиваць вядомасць у ЕСћропе и Свеце. Такі ж прикладана ліс, альо Сћ дачиненні толькі да рускай І, Надав можна сказаць, да Сћсей усходнеславянскай культури, напаткаСћ таксамо творчасць Ф. Цютчава, видатния ліричния розчини якога плиг жицці Паета билі малавядомимі, а Сћ ХХ ст. набилі вялікую папулярнасць. p> Маюць месца таксамо и випадкі адваротнага характар. Дзеля пацвярдження сказанага можна нагадаць ліс творчасці аднаго з вядомих рускіх паетаСћ ХІХ ст. З. Надсана, Які плиг жицці каристаСћся надзвичайним Поспеха, а потим неяк раптоСћна знік з літаратурнага небасхілу и практична забиСћся. p> В«ПерападиВ» цікавасці читацкай публікі да пісьменнікаСћ и іх твораСћ НЕ з'яСћляюцца, - лічиць В. ХалізеСћ, - випадковай справай. Існуюць фактари літаратурнага Поспеха. Яни досиць разнародния В». p> Па-Першай, адбиваюцца змена (у залежнасці ад АтмАсфери грамадскага жицця епохі) у читацкіх чаканнях, у виніку якіх уваг на сябе звяртаюць творити те адной, то зусім іншай змястоСћнай и Сћласна Мастацкай ариентациі. Так, наприклад, калі яшче Сћ ХІХ ст. читацкую Сћвагу Найбільший прицягвалі розчини, так би мовіць, спакойния и жиццесцвярджальния Сћ палею Аснова, то Сћ сяредзіне и інший палового ХХ ст. істотна пависіліся репутациі тих пісьменнікаСћ, розчини якіх адлюстроСћваюць бицце як дисгарманічнае, прасякнутае скепсісам, а то и поСћним трагізмам. Адпаведнасць настрою думак аСћтараСћ (калі б яни ні жилі) духу годині Сћспримання літаратури - гета, Бадай, ці НЕ галоСћни фактар, Які прицягвае читача да твораСћ, робіць іх вядомимі и папулярнимі. p> Па-другое, В«у шкірну літаратурную епоху травні месца резкае разиходжанне густаСћ и поглядаСћ старейшага и малодшага пакаленняСћ, плиг якім інше адштурхоСћваецца пекло першага: літаратурния В«куміриВ» стар...
