моні Канарскім, Міцкевічу, Сиракомлі, Талстим и інших дзеячах славянскіх народаСћ.
Так, біяграфічни нарис аб Симоні Канарскім - гета, па сутнасці, гераічни летапіс аб беларускім ревалюцийним демакраце, удзельніку паСћстання 1831 р., Які таємниця вярнуСћся з еміграциі Сћ Расію и праводзіСћ агітацийную роботу сярод беларусаСћ, Пакуль яго НЕ ариштавалі. Пасли жорсткіх катаванняСћ па пригавори ваеннага суду ен биСћ расстраляни як дзяржаСћни злачинца. Альо слава и памяць аб ім застали жиць у Народнай свядомасці, таму што ен биСћ В«найсміливішим воінам за ідеали Свабода и лепшага жицця, мяркуючи, што треба жиць и працаваць у рідним краі, толькі тади можна падняць увесь народ Полиичи, Літви и Бєлай Русі , каб перабудаваць жицце зноСћ В»4.
Прикметная сваім Сенсит публікация сериі артикулаСћ у газеце В«Наша НіваВ» за 1907-1908 рр.. аб голадзе Сћ Расіі, аб перасяленцах и аб самаСћпраСћстве царскіх намеснікаСћ.
Тон гетих публікаций усхваляванатрагічни, злавесни, як Далекі гул вялікай бяди, што насоСћваецца на Білорусь. Менавіта так пачинае свій нарис аб голадзе Сћ Расіі Марка Хмурни, вияСћляючи разгубленасць и немач залагодить Перад блізкай катастрофай: В«Над розсіяних зайнятися грізна хмара! - Піша ен. - Вялікую частко Расейскай дзяржави абняСћ невідани дасюль страшенни голад, Каторі больш сам сабе нажних Сћраджаю, як сама японська вайну, куди боли, як усьо ахвяри Расейскай ревалюциі В»5. p align="justify"> У Наступний нарисе - дарожних нататкаСћ студентамедика, Які Сћ складзе невялікай групи працаваСћ у степавай паласі, дзе прайшла галадоСћка, апавядаецца аб наведванні адной вескі, дзе Сћсе жихари вимерлі. Усюд - акалеСћшия трупи. В«I вось раздаСћся Крик фельчара:В« живи! Живи! В»У адной хаце на Грудзь мертвай маці ляжала паСћтарагадовае дзіця, сіняе, зморшчанае, з велькімі вачамі ...В»
АСћтар гетих дарожних нататкаСћ піша аб навакольним так, биццам и ен вінавати Сћ критим, што бачиСћ сваімі вачамі, чаму стаСћ сведкам.
Інши тон маюць публікациіводгукі на Сћкази царскіх залагодить. Часцей за Сћсе гета своеасаблівая сатира, гумарескі, дзе юридични дакумент ніби виварочваецца, чим вияСћляецца яго антинародная сутнасць. Шмат такіх публікаций звязана з манапольним Гандль гарелкай. Якія б заходи ні прадпримаСћ урад па арганізациі В«нармальнагаВ» Гандль гетим Зелла, на мностве разнастайних прикладаСћ аСћтари паказваюць, што сутнасць гета впорався адна: народ Расіі бязбожна спойваюць, а наживаюцца з гетага мясцовия спекулянти и дзяржаСћния чиноСћнікі. p align="justify"> Чи не абишлі палею увагай нашаніСћци и царскі Маніфест пекло 17 кастричніка: Петра Прості - В«ВоляВ», Янук зпад Мінска - В«Хто до лісу, а хто до бісаВ».
Адзін мужик, піша Янук зпад Мінска, питаецца Сћ другог, ці бачиСћ ен Свабоду. БачиСћ, адказвае тієї. А якаючи яна? В«Не самавіта ... стаіць у нейкім балоце; будинкі пападгнівалі, у ...
