актараСћ герояСћ.
Усе гетия Риси можна аднесці и да сучаснай навели. З развіццем псіхалагічнай навели, та прикмет гетага жанру Дада и Спроба паглибіцца Сћ приватния Сћчинкі Чалавек, у пераживанні людзей, іх інтимния адносіни. p align="justify"> Цікавасць да навели адрадзілася Сћ XIX стагоддзі, яна стала больш дасканалай па формі, больш насичанай псіхалагізмам. Акрам названих вишей аСћтараСћ, видатнимі навелістамі лічацца А. Де Бальзак, Про Генрі, А. Маруа, С, Цвейг. У рускай літаратури - І. Бунін, А. Гринів, М. Зошчанка, Ю. Нагібін. Сярод білоруських пісьменнікаСћ - У. Караткевіч, М. СтральцоСћ, Я. Бриль, Я. Скриган, У. Сцяпан и інш.
У рускім и беларускім літаратуразнаСћстве пра навели пачалі гавариць плиг аналізе літаратури канца XIX стагоддзя и асабліва 20-х гадоСћ мінулага стагоддзя. У айчиннай літаратури сучасния даследчикі визначаюць як навели розчини Цеткі (В«Присяга над кривавимі разораміВ», В«Асеннія лістиВ»), М. Багдановіча (В«КолькаВ»), Я. Коласа (В«Малади дубокВ», В«Сяргей КарагаВ», В«БунтВ» ), Ядвігіна Ш. (В«ЗарабіСћВ», В«ГаротнаяВ»), М. Гарецкага (В«ЛітоСћскі хутарокВ»), К. Чорнага (В«Пяць лижак заціркіВ», В«Малітва Маладога ГабрусікаВ»), М. Зарецкага (В«Двоє ЖвіроСћскіхВ» ) i інш.
Нягледзячи на шматлікасць и разнастайнасць прац па аналізе навелістичнай прози, та гетага годині канчаткова НЕ вирашана вань аб самастойнасці навели як жанру и НЕ дадзена дакладнае, поСћнае и адназначнае визначенне паняцця. Само слова В«навелаВ» часта Сћживаецца Сћ якасці сіноніма апавядання. У шматлікіх теаретичних визначеннях гетага Сћзору прози найчасцей сустракаюцца такія жанраСћтваральния прикмети, як сцісласць, канцентраванасць, сімвалічнасць. В«Літаратурни енциклапедични слоСћнікВ» дае, у приватнасці, Наступний дифініцию: В«Навела - малі празаічни жанр, супаставіми па аб еме з апавяданнем. У адрозненне пекло апавядання абавязкова травні кампазіцийную строгасць, валодае гострим центраімклівим сюжетам, няредка парадаксально, пазбаСћленим апісальнасці. Паетизуючи випадак, навела гранічна агаляе ядро ​​сюжета - центральную перипетию, зводзіць жиццеви материял у фокус адной падзеі В»[9, с. 130]. Літаратуразнавец М. Кенька у артикуле В«Асаблівасці прози малої жанравай формиВ» визначае навели як апавяданне з больш завостраним канфліктам, у якім падзеі развіваюцца больш напружана, динамічна. Па яго меркаванню, у навели адбиваюцца раптоСћния Павароті Сћ развіцці Падзу, змяншаецца роля диялогаСћ и апісанняСћ, павялічваецца Сћвага да мастацкіх деталей. Для навели характерна нечаканая канцоСћка. Апавяданне больш грунтоСћнае, навела - лаканічная. Таму и дзеянне Сћ їй больш напружанае. У навели гаворка часцей за Сћсе ідзе пра падзеі незвичайния, а годинах яна грунтуецца на камізме сітуациі. Як тютюнового толькі з двох приведзених азначенняСћ, вань дакладнага азначення терміну В«навелаВ» застаецца адкритим для су...
