еориі славеснасці. Паезія и проза. Стежки и фігури »; Праца була перавидана ў яго кнізе «Теаретичная паетика» [Патабня 1990]. Навуковец развівае мнение пра тое, што слова и славесни твор першапачаткова міфалагічния. Зиходзячи з теориі вобразнасці ўнутранай форми, А. А. Патабня визначае епітет як форму, агульную ў адносінах да ўтримання, гета значиць фігуру, а не стежок. Епітет з »яўляецца праявай Мастацкай типовасці, ЦІ сінекдахічнасці, калі виявити становіцца ў думках пачаткам шерагу падобних и аднастайних вияў" [13, с. 125], у ім вияўляецца Нейко абагульненая, типовая риса, якая паўтараецца ў прикмеце прадмета. А. А. Патабня зводзіць епітет да набору паўтаральних типових азначенняў.
Епітет традицийна разглядаецца як атрибут, Які на проста характаризуе аб «ект з якога-небудзь боці, А які вилучае яго ўласцівасці, прапушчания скрозь призму емацийна-псіхалагічнага и індивідуальна-аўтарскага Бачані світлу. Рускі даследчик Глазунова лічиць, што епітет як атрибутиўнае слова нясе інфармацию пра аб »ект, яго ўласцівасці и стаўленне да яго гаворачага. Даследчица кажа, што ў епітеце асобі експлікуецца як суб «єкт творчай дзейнасці, накіраванай на спазнанне аб» єкта, яго кваліфікацию (кагнітиўная функция епітета) i адзнакі з пунктом гледжання естетичних принципаў (естетичная функция епітета), а таксамо дзейнасці, накіраванай на висловивши атриманих назіранняў моўнимі сродкамі и іх перадачу адрасату (камунікатиўная функция епітета). Аўтар даследавання падкреслівае тієї факт, што Мастацкая и естетична нейтральнае азначенне, наприклад, у штодзенна-гутарковим стилі гаворкі, що не з'яўляецца епітетам [8, с. 86]. На наш погляд, у гутарковай гаворци и Надав у навуковим стилі маюцца азначенні, якія змяшчаюць у палею семантици аценкавия ЦІ емацийна-експресіўния канатациі (наприклад: Добрі дзянек! У значенні «дренни, агідни»). Безумоўна, у гетим випадкі азначенню ўласцівая емацийнасць и експресія, альо НЕ естетичная функция.
Відавочна, што НЕ кожнае азначенне - епiтет. Чи не з яўляюцца епiтетамi лагічния азначеннi: яни НЕ маюць вобразнасцi. Лагiчнае азначенне iндивiдуалiзуе паняцце цi прадмет, адрознiвае яго пекло падобних, такіх самих паняццяў цi прадметаў. Лагiчнае азначенне називають таку примету паясненага прадмета, якая абмяжоўваевае яго аб ем. Вобразнае азначенне (епiтет) нiчого НЕ Дада да зместу паняцця цi прадмета, а вилучае, узмацняе типовую (характерную гетаму паняццю цi прадмету) примету, аценьвае прадмет, висловлюємо адносiни аўтара да яго i, такім чинам, виступають як сродак стварення мастацкага вобразе [7, с. 4].
Епiтет адрознiваецца пекло звичайнага, лагiчнага азначення сваім пераносна-вобразним уживаннем. Параўнаем: асеннія дажджи «дажджи, што iдуць Восени» i асеннія дажджи «нудния, сум-ния, дакучлiвия».
Вобразнасць азначення, як правiла, вияўляе кантекст, су-в'язь з iншимi словамi ў оповіді. І лагiчнае азначенне становiцца вобразним, гета значиць епітетам, калi ў оповіді яно паўтараецца [7, с. 5].
Менавіта кантекст акреслiвае стилiстичную функция епiте-та, визначае яго месца ў мастацкiм Радко. Няредка лагiчнае азначенне, калi яно стаiць побачим з епiтетам, пад яго ўпливам таксамо становiцца вобразним, характаристичним.
Варта размежаваць епітет и сумежния паняцці, у приватнасці, лагічнае азначенне и епітет. В. І. Каралькоў визначае вки адрозненні паміж азначен...
