нем и епітетам:
. З пункту гледжання пазнавальнай функциі, азначенне Дада да паняцця прикмету, якая абмяжоўвае яго аб'ем, гета значиць ажиццяўляе лагічную класіфікацию. Епітет жа вилучае, узмацняе типовую прикмету, виступаючи ў якасці еканамічнага сродку стварення Мастацкай виразнасці.
. З пункту гледжання камунікатиўнай функциі, азначенне адхілена пекло усіх бакоў асобі, Акрам чиста інтелектуальних. Епітет звичайна вияўляе целаснае стаўленне суб «єкта, ажиццяўляе каштоўнасную, аксіялагічную кваліфікацию аб» єкта.
. З пункту гледжання лінгвістичнай функциі, азначенне адносіцца да побитавай и навуковай терміналогіі. Епітет уяўляе сабою «вольнае словазлученне, у ідеале - свіжі» висловили «, што адрозніваецца аригінальнасцю. Так прикладу, приметнік у висловило кам'яна хата можа Биць азначеннем и епітетам у залежнасці ад кантексту (параўн.: камінь - з аднаго боці - »Зроблено з кам'яними«, з іншай - »халодни" з усей сукупнасцю злучаних з гетим прикметай асацияций, у критим ліку сітуатиўнага, емацийнага характар).
Супастаўленне епітета и азначення привяло нас да Наступний висноў.
. Епітет и азначенне - дзве розния, альо НЕ цверда супрацьпастаўления з'яв. Епітет - приватная разнавіднасць азначення.
. Азначенне-епітет функциянуе ў мастацкім дискурсе ў адрозненні пекло «лагічнага» азначення, характернага для навуковай, дзелавой гаворкі.
. Епітет - разнавіднасць азначення, ускладненая суб'ектиўним стаўленнем у рамках мастацкага тексту.
. Епітет, Які функциянуе ў мастацкім тексце, звичайна валодае вобразнасцю и експресіўнасцю. Азначенне часцей за ўсе знаходзіцца па-за мастацкім дискурсам, што, аднако, не вимикають яго експресіўнасці.
Такім чинам, епітет - гета експресіўна-вобразнае, аценкавае, суб «ектиўнае визначенне аб» єкта речаіснасці, якое функциянуе ў рамках мастацкага дискурсу.
Епітет травні палю специфіку ў фармальним плані (атрибут) i ў семантичним стаўленні (експресіўна-стилістичная неардинарнасць), што адрознівае яго пекло інших тропаў. Так тропаў, у строгім значенні гетага терміна, приналежаць толькі епітети, функция якіх виконваюць словами, ужития ў пераносним значенні, у адрозненні пекло дакладних епітетаў, вияўлених словамі, скаристанимі ў Прама. Епiтет адрознiваецца пекло звичайнага, лагiчнага азначення сваім пераносна-вобразним уживаннем.
Вивученню епітетаў присвечана шмат прац, альо няма адзінства ў визначенні терміна «епітет». Над гета праблемай працавалі такія вучония, як Ф. І Буслаеў, А. М. Весялоўскі, А. А. Патабня, В. У. Вінаградаў, М. І. Рибнікава, А. П. Яўгеньева, Н. В. Гаўрош, Б. В. Тамашеўскі, М. Я. Цікоцкі.
Па-рознаму вирашаецца ў навуковай лiтаратура и прабле-ма класiфiкациi епiтетаў. Адни вучония визначаюць типи епітетаў з улікам іх семантичних уласцівасцей, другія - за Аснова бяруць асаблівасці стилістичнага ўживання, треція - щабель устойлівасці сувязі паміж епітетам и паясне?? Им словами [20, с. 55].
Паводле сувязі мастацкага азначення (епітета) i паясненага слова можна вилучиць наступния іх разнавіднасці: агульнамоўния (звиклия), індивідуальна-аўтарскія (аказіянальния), и народна-паетичния (сталия) [20, с. 55].
Народна-паетичния (сталия, трад...
