Мама,
Колькі жила,
Виходзіш у космас
Цемри, святла,
У космас адкрити,
Дзе чакалі
Даенкі, матикі, карито.
У космас
лісі, Гароді, саду,
У космас клопату
Пра пагоду, пра уроду, расадусам-насам з Сусветам,
Як з тою суседі,
гутаріт ... [8, с. 57].
«Зямния» карані Космасом, сагретия и асветления матчинай дабриней, дапамагаюць нам брилу зразумець и ацаніць чалавечае жицце, витокі зямнога прицягнення, асенсаваць няпрости ліс Чалавек ПРАЦІ, знайсці апорії ў цяжкіх випрабаваннях лісі:
... для мами
У Космасом адкритим
Бязважкага не було нічога.
Усе здабивалася
Потам, бяссоннем, спритам,
Усе запрашалася
Пещу, угаворам, Дакор
У хлеў, у вариўню, ў кубло
3 ляхі, з-пад сграхі, з поля.
Усе цяжкое, важкае було,
Як частка ... [8, с. 143].
Такім чинам, Ригор Барадулін зместам сваіх твораў яшче раз сцвердзіў, што мама - саману цудоўнае слова на зямлі. Ва ўсіх мовах світлу яно гучиць аднолькава пяшчотна. У мами сами пяшчотния и ласкавия рукі, яни ўсе могуць и ўмеюць. У мами саману Чула серца - у ім НЕ ГАСН любоў да дзяцей. Та мами ідуць з радасцю и горам, па дапамогу и падтримку. Мама адорвае дабриней и пяшчотай. Маці - працаўніца, маці - карміліца. Маці - заступніца. У дяжкія хвіліни сагравае промнямі палею любові, свеціць, калі цемная, Грее, калі холадна, Адда апошні кавалак, калі голадна, що закриваються грудзьмі, калі насцігае смяротная небяспека.
1.2 вобразе хати
Для спасціження барадулінскага вариянту нациянальнага Космасом ўлічим яшче СЛОВА самогу Паета, што «нациянальнасць Паета визначаецца па тою, як бачиць и што бачиць ен» [9, с. 375]. Зверни нашу ўвагу, як бачицца Паету вобразе хати, Які Цесна чинам спалучани з вобразе маці, набліжаецца да яго. Нездарма ў Ригора Барадуліна замести фразеалагізму бацькоўская хата ўживаецца висловила матчина хата, Які стаў устойлівим сімвалам барадулінскай паезіі.
Хата для Барадуліна - не просто Чатир кути. Расказаўши пра яе реальную гісторию, абжиўши ў паетичним Сенсит, Пает паширае часавия и прасторавия межи хати. Гета виявілася ў імкненні асенсаваць гістарични ліс свойого народу, спасцігнуць витокі білоруського нациянальнага характар, асаблівасці яго праяўлення ў різни сферах чалавечай жиццядзейнасці.
Естетична ўзважаная ідилічная падсветка хатняга світлу адлюстроўваецца ў адним з вершаў («Верасовачка»):
Тут, як у казці, у лядах Восени
карів пасвіў кіт Мірон,
Лісіца пеўня з дому зносіла, вечар глухий пекло камароў [11, с. 88].
Так, аўтарскае Народнай светаразуменне живіцца з прачула-ўсвядомленага паняцця «хатняга»: як шкірним комінам диміць ранак и пахне дим блінамі, скваркай, як...
