урани ў гади 2-й сусветнай Вайни (знішчана бакавое крило). Перад домівках насипана тераса и створани круглі партер са скульптурай у центри (Не захавал). Пейзажний парк разбіти на полишаючи 8 га уздоўж спадзістих берагавих схілаў Азер. Галоўная алея праходіць пекло будинку па гребні ўзгорка з відам на Возера Мураўшчина. За ім биў пладови сад з домікам садоўніка накшталт паркавага павільёна. Паўночную частко парку фарміруюць масіви з хвоі звичайнай, елкі, каштана конскага, хвоі веймугавай и лістоўци еўрапенскай. Узвишша ў паўднёвай и заходняй частко пад хваёвим лісам. Паміж сядзібним домівках и паркам размешчана невисока тераса, якаючи крейди багатае афармленне з кветак. Партер тераси абкружани групамі лістоўніци сібірскай, хвоі веймутавай. Усяго ў парку расло 48 парод дреў. Сярод екзотаў - ліпа американская буйналістая, сосни чорная, веймутава и сібірская кедравая, Явар, каштан конскі и інш. Адна з алей арганізуе візуальную перспективу на Возера Бєлан, якаючи на процілеглим Беразі завяршаецца адасоблена и маляўніча размешчанай вясковай царквой и Мамчиним курганом. 3 апошнім звязана рамантичнае мясцовае падань пра курган, дзе пахавана мамка дачкі билога ўладальніка маёнтка пана лапатий, якаючи збегла з синам гаспадара. Гетимі помнікамі НЕ абмяжоўваецца сядзібна-паркавая спадчина Глибоччини. Некалі існаваў вялікі парк у в. Псуя. Цяпер засталіся присади з екзатичних дреў, што адкресліваюць вялікі пладови сад над Возер. У присадах растуць лістоўніца еўрапейская, канадська и блакітная ялинка, бальзамічная піхта, Сасна чорная. Панська сядзіба з невялікім паркам була на паўночна-ўсходняй ускраіне в. Галубічи. Двір Деспат-Зяновіча стаяў над Возер у в. Пліса, тут биў вадзяни млин, фабрика сукна.
Вельмі цікавая жилая забудова вуліц Глибокага. Фрагменти горадабудаўнічага ансамблю мяжи 19-20 стагоддзяў захаваліся па вуліци Маскоўскай (дами №2, 3, 4) i Леніна (№5,13, ??38,40). Забудова гетих гістаричних вуліц була характерная для гарадской урбаністикі перияду капіталізму. Яна вилучалася свае шчильнасцю, якаючи НЕ виходзіла за межи 2-павярхових будинкаў. Материяльния магчимасці ўладальніка гарадскога Кавалко зямлі абумовілі НЕ толькі пластика- декаратиўни характар ??вонкавага фасаду яго будинку, но вишиню и характар ??даху будинка. Так склаўся калейдаскапічни стиляви характар ??агульнай вулічнай забудови и яе Складання сілуетная лінія. У тієї жа годину ні адзін забудоўшчик не міг перайсці за «Чирвоная» лінію забудови, з причини чаго вулічная панарама була чимсьці накшталт плоскаснай театральнай декарациі. У стилявой трактоўци вулічних фасадаў Найбільший паширани так кликані «кірпічни» Стила, калі сродкамі майстерскай мастацкай муроўкі дасягалася насичаная пластичнасць фасаду (будинок №3 па вуліци Маскоўскай). Большасць дамоў крейди бесстиляви характар ??з уключеннем адзіних сціплих елементаў архітектурнага ДЕКОРИ, у асноўним пазичаних з класічнай спадчини: руст (будинок №2 па вуліци Маскоўскай), замковий камінь на аконіт перамичках (дами №38 40 па вуліци Леніна), ритмом лапатак (будинок № 4 па вуліци Маскоўскай). Звичайни 2-павярхови будинок биў развіти ў глибіню Двара, а вулічни фасад меў ритмічнае чляненне лучковимі вокнамі, перамичкі якіх викладаліся клінападобнай цаглянай арка и з'яўляліся разам з падаконнимі и прафіляванимі карнізамі адзінимі декаратиўнимі атрибутамі фасаду (дами №38, 40 па вуліци Леніна). Цікавая архітектура будинку №3 па вуліци Маскоўскай. Яго «кірпічни» Стила спалучаецца з елементамі Стила мадерн - Ланцуг круглих разетак, звязані вигнутимі броўкамі, «касічкі» и фігурния перамичкі АКОН.
Архітектура Глибоччини - значная частко культурнай спадчини Беларусі, у якой увасобіліся розния архітектурния стилі як мясцовага, так и сусветнага значення.
Рід Корсакаў и яго роля ў гісториі Глибоччини
Уваходзячи ў склад Вялікага княства Літоўскага (каля 1307), Полацкае княства атримала своеасабліви федератиўни статус: вялікія князі абавязаліся «Не руйнує старовини» и не ўмешвацца ва ўнутрания Справи гетага княства. У такіх условиях буйне баярства атримлівала значную ўладу, було Менш залежних пекло велікакняжацкай владнати.
Сярод шматлікіх родаў Баяр на Глибоччине асаблівае месца Займаюсь рід Корсакаў, якія билі нашчадкамі полацкіх князёў. Першия прадстаўнікі гетага роду браття Фёдар и Вярціла ўпамінаюцца ў полацкіх грамат у 1385 У тієї жа годину полацкі князь Андре Альгердавіч даў привілей Фёдару Корсаку и яго синові Дзмітрию на сяло Семянцова «на Беразвячи» (Беразвеччи) з вялікім зямельним абшарам паміж рекамі Бярезвіцай и Дзіснай. Гетия землі на паўднёвим захадзе Полаччини склалі потим галоўную вотчину Корсакаў. У Беразвецкай царкве билі пахаванні продкаў Корсакаў.
пасли скасавання Полацкага княства ў канц 14 стагоддзя Фёдар Корсак нейкі годину биў княжацкім намеснікам у Полацку (захавал яго пячатка з виявай так...
