іка, на Беларускі традицияналізм. Альо з апошняга досведу білоруського літаратуразнаўства, з прац В. Каваленкі, І. Навуменкі, Л.Тарасюк, Є. Лявонавай, І. Багдановіч, Ю. Максімовіча, А. Манкевіча винікае, што традицияналізм у нашим пісьменстве звязана НЕ толькі з такімі накірункамі, як реалізм або рамантизм. Геній тієї, хто можа пераадолець епоху и тієї, хто здольни рухацца менавіта ў традицийни напрамак. Адкриццё або ўвасабленне епохі з яўляецца призначеннем Талент ў літаратури. І Айчине літаратура НЕ пазбегла ўпливу мадернізму, яна працягвала рухацца и аднаўляцца паводле агульнаеўрапейскай парадигми, менавіта елементи новаго, нетрадицийнага падиходу праявіліся найлепшим чинам у алегаричним зборніку казкі жицця.
2. Праблєми жанрава-тематичнига визначення зборніка казкі жицця Я.Коласа
класік Беларускі літаратура савецкі
Година напісання Козак жицця - гета перияд станаўлення мастацкай прози ў білоруський літаратури и Перш за ўсё жанру апавядання. Сам аўтар з явіўся адним з Найбільший таленавітих пачинальнікаў нациянальнай прози. Алегарична - філасофская навела зайняла досиць віднае и прикметнае месца як па глибіні ідейнай напоўненасці, так и па дасканаласці мастацкай форми. Така форма ўяўляла сабой спалученне двох пачаткаў - казачнага и реальнага. Толькі алегаричная форма змагла б Даць пісьменніку велику Свабоду ў виказванні сваіх уласних меркаванняў. Алегория - надзвичай цяжкі и своеасабліви сродак мастацкага адлюстравання речаіснасці, якім у дасканаласці валодалі и валодаюць толькі сами видатния майстр мастацкага слова. Таму такімі простимі и даступнимі нам з яўляюцца байкі І. Крилова и К. Крапіви, казкі Салтикова - Шчадрина и М. Горкага. Перад Я. Коласа як майстром слова стаяла надзвичай адказная завдання: у алегаричних вобразе адлюстраваць складания з Яви грамадскага жицця, виказваць палі Подивившись на ўзаемаадносіни людзей, паказаць іх філасофскія и льно - етичния ўяўленні. Аўтару патребна було намаляваць НЕ толькі тую ЦІ іншую карціну, но и дабіцца такий яе виразнасці, каб у читача саме сабой узнікла ўражанне праўдападобнасці, биццам сапраўди героі навів здольни размаўляць паміж сабой и виказваць важния думкі. Калі б аўтару НЕ ўдалося гетага дасягнуць, то ўсякая гутарка аб мастацкасці твора була б зусім беспрадметнай. А так, Перад намі сапраўди на проста звичайния алегаричния апавяданні, а надзвичай самабитния самацвети білоруський мастацкай прози.
Паширенне апавядальних межаў адбилося за кошт викаристання складанай стилістичнай бази, сімбіёзу жанраў. Што тичицца стилістичнага адзінства, то тут можна заўважиць напаўненне реалістичнай сюжетна-структурнай бази елементамі рамантичнай стилістикі (сімвали, алегарични паралелізм), вобразамі фальклорнай паетикі, публіцистичнай скіраванасцю. У жанравих адносінах Найбільший виразна можна виявіць спалученне Народнай казкі и швидше.
Народна казка стала як би вонкавай структурай, фармальна-сенсавай асновай виклад материялу. Такі знаёми и зразумели для читача виклад материялу, меў вартасную Вагу и для самогу аўтара, Які з надзвичайнай пашанай адносіўся да скарбаў Народнай мудрасці. У гета кнізе дзейснимі асобамі з яўляюцца природния стихіі, праяви, речи, звяри, птушкі. Усе вобразе для нас знаёмия, приемния, няма нічога придуманага и фантастичнага, нечага нереальнага. Тут аўтар прадстае Перад намі сапраўдним реалістам, и падкреслівае нам тое, што чалавек - гета частко природи. Па - першае, природния вобразе НЕ падлягаюць алегаричнаму расчитанню, що не ўяўляюцца персаніфікаванимі адбіткамі праяў сацияльнага жицця або псіхалогіі чалавека. Па - інше у казки няма кардинальнай лініі паміж станоўчимі и адмоўним героямі, зноў жа гета розумінню таго, што ўсё ў жицці Складанний, усьо знаходзіцца ў сваім диялектичним адзінстве.У сваіх літаратурних алегаричних навели Якуб Колас викаристоўвае многія приёми, уласцівия народна казка. У приватнасці, у канц твора ен часта ўвасабляе Мастацкая мнение ў формі льно - етичних вивадаў и падагульненняў, што винікаюць са зместу твора. Пісьменнік тонка адчувае тое, што літаратурная казка можа ўвабраць у сябе широкі и мнагастайни спектр сімволіка - алегаричних елементаў и адиграць дзейсную ролю ў пераходе мастацкай думкі пекло агульнай и ў нечим приблізнай інтерпретациі тієї або іншай жиццёвай з Яви да больш канкретних, аргументаваних, дакладних и строгіх аналітичних рашенняў. Жанр казкі дапамагае аўтару намеціць Нови сацияльна - псіхалагічния и філасофска - естетичния Павароті ў асвятленні ТЕМи. Альо ёсць тут и адрозненне: пісьменнік амаль што НЕ викаристоўвае ў сваіх творах Народния казкавия зачини и ўстойлівия висловив. У КАЗКИ вельмі шмат гісторий, випадкаў, сюжетаў. Усе казкі - падзейния, динамічния. Апавядальнік каристаецца праслоенасцю непаспешнимі и летуценна - елегічнимі, годинах усмешлівимі развагамі - заўвагамі. Вось ен пачинае апавяданне: калі ви скажаце, шт...
