пілі Дайнека, Мікола Мятліцкі. Проста, па-сяброўску. Мяне пекло стоми ажно хістала, як на палубі ў шторм, гавариў седзячи. Альо, здаецца, сказаў шчира - пра сябе и пра годину. Слухалі вельмі ўважліва. Пацяплела на серци. Ехаў дадому бадзёри, хоць зморани смяртельна [22, с. 235] - задаволенасць новим пакаленнем; Цікави фінал прабивання Брежнева ў Мінску. Увечари биў приём у рестаране Журавінка. На двох паверхах Сабран чалавек васемсот. Я сядзеў недалекому пекло презідиўма и Пільна сачиў за гостем: спатребяцца деталі, як-Ніяк я летапісец свойого годині [22, с. 315] - усведамленне свойого грамадскага абавязка.
Аўтар ариентуе читача на сумеснае вирашенне праблем: Можа, що не треба так Хутка пісаць іх, успаміни пра сваіх сучаснікаў - пра тих, хто яшче ўчора жиў з намі? [22, с. 110] - пра щабель аб ектиўнасці ва ўспамінах пра пайшоўших з жицця; Па пресе и телеперадачах я не бачу тає напружанасці ў нарихтоўци кармоў, якаючи була ў апошнія гади ... А можа, и добра, што Менш шуму [22, с. 25] - разважанні наконт асвятлення збору ўраджаю ў краіне; Усьо часцей зайздрошчу людзям простим, як тая ж Вольга Філатаўна, якаючи пражила палі 68 гадоў без усялякіх претензій, у ПРАЦІ, у клопаце пра інших - сваіх и чужих [22, с. 86] - думкі пра шчаслівую частку и ролю ў грамадстве; Наконт таго, чаму моладзь уцякае Надав з Лепші калгасаў. Думаю, што гета, можа, адзіни ў гісториі чалавецтва випадак, калі псіхалогія людзей, іх культурния запатрабаванні аказаліся наперадзе и вишей льно умоў жицця. У вёсци. Тут грунтоўна папрацавалі літаратура и асабліва кіно і телебачанне ... За імкненне людзей да пригожага жицця, та цивілізациі плацім спадів сельскагаспадарчай витворчасці. [22, с. 86] - специфіка праблєми ўрбанізациі и заняпада вёскі на Беларусі ў критим, што зашмат прапагандавалася таке жиццё, на якое аграрна краіна була разлічана;
Учора адзначилі 100-годдзе МАКСІМА Багдановіча. Унікальная з ява наш Максім! Жиць ў Ніжнім, у Яраслаўлі и пачаць пісаць па-беларуску ... Геній? Прарок? Чи не ўпільнавалі хлапчину. А хто міг упільнаваць, калі не було маці ?! Наш син меў и маці, и Жонка ... Чехава НЕ вилечилі, у якога була калі НЕ сусветная, то усерасейская слава. А што було ў Багдановіча? Дзіўна, што Ніхто з наших НЕ напісаў сур ёзнай кнігі пра гетую Зорка нациянальнай паезіі. Під дзе вияўляецца слабасць Наша літаратури [22, с. 353] - фаталістичния разважанні пра лёс и занепакоенасць недастатковасцю ўвагі да значнай асобі ў літаратури; Кричалі Живе Білорусь! на паведамленне аб перайменаванні праспекта Леніна ў праспект Франциска Скарини. А мені було гірка и криўдна за асляпленне людзей, за іх нову зашоранасць. Знішчалі храми сіяністи, троцкія, зіноў Єви, кагановічи. Што ж ми паўтараем іх? Гістория нічому НЕ навучила. Чи не проста здзіўляе - палохае злосць Некатор людзей [22, 353-354] - пра памяркоўнасць у змена, бо Надав назва вуліци ў Некатор Сенсит з яўляецца помнікам епохі; Хіба БНФ, БСДГ партиі? Кучкі інтелігентаў-самалюбцаў, палітиканаў. А вялікая партия (600000 у Беларусі!) Розтане, як лёгкі дим, як тонка пара. Дрень ми, а не камуністи! [22, с. 358] - нови століття заняпада партії; Альо дзіўна адреагавалі демакрати Наші - апазіция БНФ и НД Патрабавалі на сесіі зняць з Пасадена старшиня Камітета па телебачанні А. Сталярова - за виступ Жириноўскага. Вось и ўвесь плюралізм! [22, с. 360] - пра кривадушнасць нових партій.
Як бачна, плиг викаристанні метада суб'ектиўнага назірання навакольнай речаіснасці и ўласнай свядомасці творця забяспечвае далученне аўдиториі да руху думкі, стварае емациянальнае, а критим самим и комплекснае ідейна-псіхалагічнае ўздзеянне на читача.
.3 Адрасат у публіцистичним дискурсе І.П. Шамякіна
Уключенне читача ў диялог з аўтарам праявілася ўжо плиг разглядзе вираження суб єкта публіцистичнага дискурсу І. Шамякіна. Альо и плиг суб екце я побачим з меркаваннем аўтара існуе велізарная разнастайнасць інших меркаванняў [23, с. 353].
Назоўнікі школьнікі, академікі, читачи, будучия читачи, ми можна лічиць у канкретним тексце назвав адрасата замести зворотку:
Дзённікі, напеўна, сами масави жанр літаратури. Іх пішуць усьо - школьнікі, якія яшче НЕ зусім авалодалі арфаграфіяй, и стария академікі, якія ўжо забиваюць яе. Сярод мноства гетих чалавечих дакументаў пісьменніцкія дзённікі займаюць асаблівае месца: так іх павишаная ўвага читача ... Я пісаў дзённік у Юнацтва, пра што читачи даведаюцца, пісаў у арміі [22, с. 5].
І. Шамякін уключае ў коло читачоў кнігі роздуми на пошнім перагоне як аматараў яго асабістага пісьменства, так и наогул читачоў паезіі и прози. Дзіўна, чим бліжей ва ўспамінах я падиходжу да апошняга дзесцігоддзя - так старасці, критим Менш успамінаю Падзу, фактаў і ... людзей, якія маглі б зацікавіць и мяне, и буду...
