чага читача, калі запіси гетия, спадзяюся, убачаць світло, рана ЦІ позна [22 , с. 321]; Няхай будучи читач Веда літаратурния норави таго, цяпер вельмі далёкага годині, годині. Альо ўсё тое лічу драбязой у параўнанні з критим, што робіцца інфекцій [22, с. 321]; І што - вось так з дня ў дзень запісваць, што прийдзе ў Головата, што сцякае з пяра? Нє, треба ўмець и ўспаміни арганізаваць у пеўни сюжет. Хаця б па ўзори таго, як я напісаў пра Машерава. А можа, и прадоўжиць пісаць пра людзей? Баюся самого сябе - суб ектиўних аценак Некатор дирижораў. А ўрешце, у суб ектиўним - увесь цимус [22, с. 323] - бачна інстинкт самазахоўвання пекло літкритикаў и шерих кардиналаў; Зноў палітика! Цьфу - бридота! Як ми, аднако, палітизавани! Як толькі за дзённік - висока палітика. А дзе ж жиццё народу, тавариш творця? Урешце, жиццё уласнай сям и? Менавіта праз гета будучи читач, бадан, міг би больш уявіць и АтмАсфера годині [22, с. 322]; Дурні журналісти и не меншия ідіёти парламентариі, рускія, Беларускія, армянскія: спакойно гавораць аб пагаршенні становішча, аб голадзе, маўляў, інакш и не можа Биць. Схамяніцеся, людзі! Та чаго нас привучаюць! Та якой думкі! Кричаць треба! Біць у кликані! [22, с. 336]; Спустошанае супакаенне. Думаеш: з-за чаго хвалявацца? Нічога НЕ зменіш за кароткі астатак жицця. Пачинаць раман? А навошта? Каму ен патребни? Народу цяпер НЕ да нашага сачиніцельства. У Лепші випадкі ен читае Анжеліку, у самим Лепші - Віднесені вітром, моладзь - сексуальную муру ... Божа мій! Як імкнуцца закресліць усю савєцкую гісторию! [22, с. 337]; Телебачанне, преса ўздзейнічае на звичайних хуліганаў - усьо дазволена!- И яни ўчиняюць акти дзікага вандалізму [22, с. 345] - канстатаваннем фактом аўтар усьо ж травні має намір паўпливаць на вінаватих; Серп, Молат, калоссі - гета дренна, гета бальшавіцкія сімвали, а вось коннік з захопніцкім м'ячем, Які імкнецца дагнаць (каго?) I забіць, - гета тієї сімвал, што патребни народу. І сміх и Грехем! [22, с. 343] - з пункту гледжання Сталаг камуніста аўтар даводзіць, што шкірну сімволіку можна тлумачиць па-рознаму; Учора цели дзень ішоў дожд. Не було як вийсці пагуляць. Змрочна, сумна. На свята пазваніў адзін Антонаў. Я пазваніў Вольскім и Танку. Прислалі паштоўкі І. Я. Палякаў и Іван м'яла. Увечари 7-га званіў Дзяльцу, ен спаў: приехаў з палявання. Учора пазваніў, пагутарилі. Дзяди - малайці: у іх добра кампанія - Майсеєнко, Шаціла, Раманоўскі ... Упалявалі дзіка, випілі ў ліс па чарці. Зайздросна. А я - адзінокі. Каму пазваніць, каб разам пагуляць? Чаму Ніхто НЕ пазвоніць мені? Навуменка, Скобелеў, Савіцкі - у адним будинку. Сумна [22, 343] - адзінота и адчай диктуюць адрасаваць радкі и критим, хто забиўся на аўтара, и критим, на якога забиліся Акрам яго, хто можа яго зразумець, и критим, хто забиў сваіх блізкіх, рідних, таваришаў и Г.Д.; Робота ў СП мяне захапляла. Биць ва ўзросце 30-40 гадоў у гушчи НЕ толькі літаратурнага, культурнага жицця свае Республікі, но и ў пеўним Сенсит саюзнага - каго б гета НЕ захапіла, що не ўзняло, що не падагравала б гонар! [22, с. 239] - успамін пра лепшия гади даводзіць нам, што праце, каб було пачуццё задавальнення и шчасця, павінна захапляць.
.4 Сродкі ўздзеяння на адрасата дискурсу ў кнізе І.П. Шамякіна Роздумна апошнім перагоне
Сами часті приём, Які викаристоўвае І. Шамякін для сувязі з читачом, што працуе на диялагічнасць твора, гета ритаричния питанні. Така канструкция ператварае маналагічнае маўленне ў диялог, робіць слухачоў суразмоўцамі аратара, активізуе іх Рамус, далучае да навуковага поиска ісціни [4, с. 153]. Некалькі прикладаў: Мяне заўсёди цікавіла травня радаслоўная. Хто билі травні прадзеди, дзяди? Сяляне, безумоўна. Альо якія яни билі? Працавітия, дзелавия, разумния ЦІ непаваротлівия, безиніциятиўния? [22, с. 21] - разважанне пра дві антанімічния стереатипи пра характар ??беларусаў; Вельмі розумію смутак Кулакоўскага и яго Праги пісаць. Пісаць и мені хочацца. Альо што? У мяне вишей пачуццё адказнасці за тему, сюжет [22, с. 131] - знаходжанне ва ўласних рамках, немагчимасць пісаць наогул пра ўсё, што хочацца (вядома, спречнае робувань, што мусіць пісаць аўтар, но менавіта така пазіция ў І. Шамякіна); З сиходу Гарбачова злараднічаў и абураўся: туди табе и дарога, рефарматар, но за што такія даброти? Са слоў Єльцина - під хто злараднічае!- Виходзіць, што Міхасёк прасіў 200 чалавек ахова. Під персона! Каму ен треба? [22, с. 360] - вельмі емацийная характаристика расійскай залагодить, у робувань чуецца радасць, но и няўпеўненасць, недасведчанасць; ЦІ можна вінаваціць прафесійнага літаратара, што, аддаючи палі запіси, любога годині, на суд читачу, ен редагуе іх? Я схільни думаць, што гета натуральні працес [22, с. 109] - асабліва цікавае меркаванне пісьменніка для редактараў и стилістаў; Гродзенскі абком виключиў Аляксея Карпюка з партиі. Знайшл...
