цця дискурсу канкретнай разнавіднасцю з максімальнай присутнасцю адрасанта, яго поглядаў и перакананняў, з праяўленнем іх праз моўния адметния Риси (у тої міри, у якой яни могуць Биць виразна ідентифікавани) i стилістичную специфіку (якаючи ў многім визначаецца колькаснимі тенденциямі ва ўживанні моўних сродкаў) [10]. Беларускі даследчик П. Жаўняровіч сведчиць: калі даследваць дейктичния сродкі (плиг якіх референт можа Биць визначани толькі ва ўмовах канкретнага моўнага акту) маркіроўкі суб єкта и адрасата дискурсу, ритаричних фігур, тропаў, прецендентних феноменаў и інш., Виявіцца накіраванасць на інфармаванне, асвета и вихаванне реципіента, імкненне ўздзейнічаць на яго [6, с. 48].
Дискурс НЕ адрозніваецца ад інших камунікатиўних з яў ў критим Сенсит, што для яго абавязкова наяўнасць аўтара-адрасанта и реципіента-адрасата, І, вядома, диялогу паміж ІМІ. Для публіцистикі ўвогуле и публіцистикі І. Шамякіна ў приватнасці характерна маналагічнасць. Альо па свае сутнасці маналог у публіцистици - гета проста приватни випадак диялогу, хаця традицийна диялог и маналог супрацьпастаўляліся [6, с. 49].
лінгвістични жанрави публіцистични шамякін
2.2 Вираженне суб єкта дискурсу ў творчасці І. Шамякіна
Аўтарскае я ў публіцистичним творити даследчикі размяжоўваюць: я - удзельнік и я - разважальнік [15, с. 19-20]. Така дуалістичнасць бяре пачатак у размоўним стилі. Калі людзі гавораць пра сябе, то я мінулага годині буває як пасіўним, так и актиўним.
У публіцистици І. Шамякіна виразна вияўляюцца абодва я. Аўтар виступає сведкам, ўдзельнікам, назіральнікам. Перапісаў я невялічкі зборнік и вивучиў вершити яго (Ясеніна) на памяць толькі ў технікуме. Адзін студент, Нехта Кузьміч, старі, гадоў на восем старейши за нас, армію адслужиў, меў зборнічак і - під хапуга, спекулянт!- За рубель міг Даць яго на адну ноч: хочаш, читай, хочаш перапісвай. Я перапісваў да раніци. У знак пратесту хлопці змовіліся ўкрасці ў Кузьміча гети зборнік. Я биў супраць ... [22, с. 50] - успамін юнацкіх рік апісвае цяжкае становішча з кнігамі, якіх НЕ Грабала; Учора я паехаў да Андре и ми доўга абмяркоўвалі: ісці ЦІ НЕ ісці? [22, с. 136] - насичани дзейнікамі оповідь-звязку; Чаму я, пісьменнік сучаснай ТЕМи - Нельга адмаўляць гетага, - узяўся за тему ревалюциі, за тему Леніна? [22, с. 9] - акресленне верагоднай актуальнасці вибранай аўтарам ТЕМи; І вось мінула чверць стагоддзя, як я не заглядваў на тую вуліцу, хоць часта праязджаў побачим, паралельна ў трохстах метрах ... Туди, гуляючи, ми редка заходзілі [22, с. 20] - пра ролю месцаў дзяцінства, маякоў памяці; Загадкавае пісьмо. Шкадов, што я не захаваў яго [22, с. 21] - пра дакументи, праз якія атримліваюць асалоду ЦІ викаристоўваюць гістаричним сведкам; Пра сябе, пра свае сталенне, пра пераживанні на різни етапах (якія помняцца, а пам'ятаю я Няма) хочацца напісаць асобна, толькі зраблю я гета пазней, калі будуць сіли и будз годину. Альо наўрад ЦІ стану пісаць пра маленства, таму што няма расказаў тут, пішучи пра бацьку, пра сям ю и таму, што пра жиццё лесніка Лепші НЕ напішаш, як зрабіў гета Колас [22, с. 45] - Я. Колас Нова зямлёй адназначна вельмі паўпливаў на маленькага І. Шамякіна, бо дасканала апісваў жиццё падобнай на ягоную сям І, І апошні наўрад ЦІ будз пісаць шмат пра свае маленства, бо НЕ бачиць Сенсит пісаць пасли пра тое ж пасли такогого таленавітага твора; Калі Мележа апублікаваў свій ваенни дзённік, я неяк виказаўся, што гета цікавая літаратурная з ява [22, с. 109] - інтерес да апублікаваних дзённікавих запісаў інших пісьменнікаў; Між іншим, аб мове дзённікаў. Вёў я іх Бадай што з першага курсом технікума, зредку, асцярожна, баючися, што прачитаюць, запісваў што-нішто са свойого армейскага даваеннага жицця, зім'яли, брили пачаў пісаць ў Вайн, інтимния пачуцці, пераживанні запісваў Надав пасли таго, калі биў зачитани загад , Які забараняў у франтавих условиях весці дзённікі. Колькі Страчана пекло таго загадуй! І заўсёди я пісаў па-беларуску. Думаю, што на тій годину вусі травні сябри, вяскоўци, апрача Хіба гамяльчан, яўрейскіх хлопцаў, пісалі палі дзённікі и пісьми рідним на білоруський мове. Гета було Норман, натуральнай з Явай. Як многа змянілася з таго годині!
Як мала набита ў гетим Сенсит! ЦІ больш правільна: як многа Страчана, розмита [22, с. 108] - біль асенсавання таго, што беларуская мова знікае сярод яе колишніх носьбітаў; Видатна пам'ятаю и Першів пленум СП у 1945 Годзе и ўсе наступния приезди ў Мінск. І першия гади жицця ў Мінску, пра што я падрабязна напісаў. Альо зноў жа - ЦІ НЕ таму, што пісаў пра гета ранєй? [22, с. 227] - вядома, у сталі узросце памятаю тое, што ўжо було апісана, сфармулявана, структуриравана и Г.Д .; І парадавала мяне гетая моладзь: уважлівая, каректная, читалі травні творити - паказала віктарина. Висту...
