цепция, згодна з якой типізация есць уласцівасць толькі реалістичнага Мастацтва, у тієї годину як другія разнавіднасці Мастацкай творчасці ствараюць абагульнения вобразе з дапамогай ідеалізациі. На наш погляд, гета надзвичай вузкае розумінню типовага Сћ Мастацтва. Па сутнасці, тое, што ДняпроСћ званий ідеалізацияй, есць НЕ што іншае, як адна з разнавіднасцей Мастацкай типізациі станоСћчих уласцівасцей жицця, згушченне, узбуйненне, завастренне станоСћчай характернасці жицця. Абагульняць з дапамогай ідеалізациі абазначае, па В. Дняпрову, ствараць мастацкі вобразе "шляхам ачишчення жиццевага вобразе пекло усяго, што НЕ адпавядае яго ідеі, и шляхам дабаСћлення Сћсяго, што патрабуецца для поСћнай адпаведнасці ідеалу ". Альо менавіта такім чинам - шляхам "ачишчення" і "дабаСћлення" дзеля больш випуклага вияСћлення родавага зместу - ажиццяСћляецца и типізация Сћ реалістичним Мастацтва, причим НЕ толькі типізация станоСћчих характараСћ, альо І типізация адмоСћних характараСћ. <. > p> У Аснова Мастацкай творчасці Сћ будь-яким випадкі ляжиць реальная жиццевая характернасць. І абагульненне Сћ Мастацтва абавязкова травні на меце Сћзвядзенне гета характернасці Сћ ранг яе Сћсеагульнай значнасці, што дасягаецца шляхам адбору, канцентрациі и творчага "дадумвання" реальнай характернасці ва СћяСћленні мастак, м. зн. шляхам типізациі. <. > p> Іншая праворуч, што неабходна адрозніваць розния принципи типізациі, якія адпавядаюць РІЗНИТЬСЯ ТВОРЧА Метад, у критим ліку и реалізму. Реалістичная типізация прадугледжвае праСћдзівае Мастацкай СћзнаСћленне характараСћ и абставін, што гістарична склаліся. Альо, апроч такогого, реалістичнага принципу типізациі, заснаванага на гістаризме, сусветнае Мастацтва відав и іншия принципи типізациі, якія таксамо далі видатния Сћзори Мастацкай творчасці. Наприклад, характерни для ранніх етапаСћ мастацкага развіцця - пекло старажитнасці да ХVІІІ стагоддзя - принцип Мастацкай канцентрациі реальних жиццевих характернасцей як убіраючих у сябе сутнасць жицця Сћсяго чалавечага роду, незалежна ні пекло годині, ні пекло сацияльнага асяроддзя, м. зн. як типових для чалавецтва Сћ целим ".
Такім чинам, ми Сћшчильную падийшлі да азначення мастацкага вобразе, якое даецца пераважнай большасцю сучасности айчинних естетикаСћ, мастацтвазнаСћцаСћ и літаратуразнаСћцаСћ.
Мастацкі вобразе - гета створаная плиг дапамозе творчай фантазіі (вимислу) i маючих естетичнае значенне карціна речаіснасці ці духоСћнага стану Чалавек, у якой абагульненае, характернае, типовае перадаецца праз індивідуальнае, адметнае, непаСћторнае.
Стварацца і "апрадмечвацца" мастацкі вобразе можа па-рознаму, дакладней, з самаго рознага "материялу" Сћ залежнасці пекло віду Мастацтва, дзе гета робіцца: наприклад, Колеровать и светла-ценевай гами Сћ живапісе, слоСћ и іх спалученняСћ у літаратури, гукавой гами Сћ музици и р. д. Такім чинам, ми пераходзім да відавай диференцияциі Мастацтва.
1.4 Віди Мастацтва. Некатория асаблівасці класіфікациі и сістематизациі відаСћ Мастацтва
ВідаСћ Мастацтва альбо асобних, приватних мастацтваСћ шмат. Гета абумоСћлена НЕ толькі разнастайнасцю сродкаСћ и приемаСћ стварення и пабудови мастацкага вобразе, альо и естетичнай шматграннасцю світла, а таксамо разнастайнасцю естетичних запатрабаванняСћ Чалавек.
Гегель вилучиСћ у свою годину и ахарактаризаваСћ пяць т. зв. "Вялікіх" мастацтваСћ. Гета архітектура, скульптура, живапіс, музика и паезія. Сучасний естетичная и мастацтвазнаСћчая думка вилучае каля паСћтара дзесятка асобних відаСћ Мастацтва. Найбільший вядомия и Широкий распаСћсюджания сярод іх - гета літаратура, архітектура, декаратиСћна-прикладное Мастацтва, скульптура, живапіс, графіка, музика, хареаграфія, театр, кіно.
Така шматстайная галерея асобних відаСћ Мастацтва, якія, зразумела, знаходзяцца Сћ Цесна узаемасувязях и Сћзаемадачиненнях паміж сабой, патрабуе пеСћнай упарадкаванасці Сћнутри іх и сістематизациі.
Найбільший распаСћсюджанае и практична агульнапринятае размежаване відаСћ Мастацтва адбиваецца на Аснова елементарних, знешніх, фармальних прикмет твораСћ. Яшче Аристоцель адзначаСћ, што віди Мастацтва адрозніваюцца сродкамі падражання. Прикладна гетак жа на дадзеную праблему глядзелі Лесінг и Гегель. Большасць Сучасний мастацтвазнаСћцаСћ лічиць, што межи паміж відамі Мастацтва визначаюцца формамі, спосабамі мастацкага вираження (у слові, тютюнового виявити, у гуках и р. д.). Такім чинам, за Аснова бярецца свій, уласни, асабліви и специфічни для кожнага з відаСћ Мастацтва материяльни носьбіт вобразнасці.
побачим з приведзенай існуе и іншая, т. зв. "Категарияльная" трактоСћка відаСћ Мастацтва. Яна ідзе пекло епохі рамантизму. У гета трактоСћци НЕ надаецца асаблівай увагі носьбітам вобразнасці, а на дерло план виходзяць такія агульнабиційния и агульнамастацкія категориі, як паетичнасць, музичнасць, живапіснасць, якія, як лічицца, присутнічаюць у будь-яких формах Мастацтва.
Наогул жа, з улі...
