відаСћ Мастацтва. Калі, наприклад, живапіс и скульптура раскриваюць чалавечия мають намір и пачуцці толькі Сћскосна (праз жести, пози, міміку), дик у літаратури побачим з ускосним абазначеннем пераживанняСћ асобі Широкий викаристоСћваецца прами паказ душеСћних працесаСћ з дапамогай аСћтарскіх характаристик и виказванняСћ саміх герояСћ, якія прамаСћляюцца Сћслих альбо пра сябе. УзнаСћляючи виказванні людзей з усімі емациянальнимі адценнямі, пісьменнікі змогуць пранікаць у сами патаемния глибіні чалавечай души. p> І гета дае магчимасць супаставіць літаратуру з мастацтвамі експресіСћнимі. Так, музика и танець, спасцігаючи сфери чалавечай свядомасці, якія з'яСћляюцца недаступнимі для інших відаСћ Мастацтва, разам з критим абмяжоСћваюцца перадачай агульнага характар пераживання. Чи не тое Сћ літаратури. Чалавечия пачуцці и валявия імпульси даюцца тут у іх абумоСћленасці жиццем и Сћ Прама накіраванасці на канкретния з'яву речаіснасці.
Літаратури, такім чинам, даступна Прама адлюстраванне працесаСћ духоСћнага жицця Сћ яго сувязях з акаляючай речаіснасцю. Плиг гетим у літаратурних творах Широкий и шматпланава СћзнаСћляецца бицце як асобних людзей, так и целих грамадскіх груп. Ні адзін з відаСћ Мастацтва НЕ валодае здольнасцю такогого широкага и шматпланавага ахопу жиццевих з'яСћ. p> Зиходзячи з адзначанага вишей, можна весці гаворку аб свойого роду універсальнасці літаратури як віду Мастацтва. З дапамогай мови можна Сћзнавіць Люби бакі речаіснасці, таму што вияСћленчия магчимасці слоСћнага Мастацтва практична НЕ маюць межаСћ. p> Унікальнай якасцю Мастацкай літаратури з'яСћляецца таксамо яе яскрава виражаная, адкритая праблемнасць. Подивившись пісьменніка, якія Сћвасабляюцца Перш за Сћсе з дапамогай вобразаСћ, могуць виражацца Сћ яго творчасці и непасредна. Мастацкі текст няредка спалучае детальни паказ герояСћ, іх дзеянняСћ, узаемаадносін, пераживанняСћ з абагульняючимі характаристикамі жицця и праблемнимі меркаваннямі, у виніку чаго аСћтарскія пазіциі Сћвасабляюцца з надзвичайнай адкритасцю и виразнасцю.
Многія літаратурния розчини, увасабляючи думкі аСћтара напрамую, становяцца Глибока аналітичнимі, вострое інтелектуальнимі. Літаратурная форма з'яСћляецца Найбільший сприяльнай для вираження поглядаСћ аСћтара. Льно-етичния, Сацияльна-палітичния, гістаричния, філасофскія, естетичния подивимось пісьменніка могуць непасредна виражацца и Сћ ліричних творах, и Сћ виказваннях дзеючих асобі, и Сћ мове апавядальніка.
Мастакі слова, асабліва Пает, няредка пішуць свойого роду праграмния розчини, у якіх фармулюецца іх пісьменніцкае В«КредоВ». Такімі з'яСћляюцца В«ПрарокВ» А. Пушкіна, В«Пает и грамадзянін В»М. Някрасава," Я не Паета ... В»Я. Купали и інш. Таму Сћ многім паказальна, што Сћ пераважнай палею большасці Сћ сфери літаратурнай творчасці, Найбільший інтелектуальнай и праблемнай, фарміруюцца накірункі Сћ Мастацтва: класіцизм, сентименталізм, рамантизм и р. д.
І, нарешце, у многіх Широкий вядомих літаратурних творах мастацкім вобразе и карцінам папяреднічаюць (А годинах и ідуць побачим з ІМІ) уласна публіцистичния меркаванні и абагульненні. Як приклад - В«Вайна и мірВ» Л. Талстога, В«Доктар ФаустусВ» Т. Мана, В«Птушкі и Гніздо В»Я. Бриля и інш. Разам з критим абагульняючия меркаванні НЕ павінни нагрувашчвацца, станавіцца самаметай. У сапраСћдних мастацкіх творах яни НЕ падмяняюць вобразе и карціни, а дапаСћняюць іх. br/>
1.6 месцев и роля літаратури Сћ агульнай Мастацкай сям'і. Літаратура Сћ сучасности технізаваним Свеце
Як ужо неаднаразова адзначалася, літаратура з'яСћляецца надзвичай важливим відам Мастацтва. Яна хоць и адносіцца да т. зв. простих альбо аднасастаСћних мастацтваСћ, альо надзвичай Цесна звязана з мастацтвамі сінтетичнимі (шматсастаСћнимі), якія спалучаюць у сабе некалькі різни носьбітаСћ вобразнасці (такімі з'яСћляюцца архітектурния ансамблі, якія «ўбіраюцьВ» у сябе скульптуру и живапіс; театр и кінамастацтва Сћ іх вядучих разнавіднасцях; вакальная музика и р. д.). Мастацкая літаратура Виступав Сћ якасці надзвичай важнага кампанента сінтетичних мастацтваСћ. У найбольшай Ступені гета адносіцца да драматичнага пісьменства, якое Надав з улікам т. зв. драм для читання (lesedrame - ням.) па палею сутнасці призначана для театра. Ди и розчини інших родаСћ літаратури Сћдзельнічаюць у сінтезе мастацтваСћ: лірика Сћступае Сћ кантакте з Музикаєв (пісня, раманс), а таксамо можа викаристоСћвацца акцерамі-читальнікамі и режисерамі (плиг стваренні сценічних кампазіций). Апавядальная проза таксамо даволі часта знаходзіць сабе шлях на сцену и екран. p> плиг Сћсей значнасці літаратури яе роля и месца Сћ агульнай Мастацкай сям'і НЕ заСћседи правільна и поСћнасцю Сћсведамлялася. У розния епохі перавага аддавалася критим альбо іншим відам Мастацтва. У античнасці Найбільший упливовай з'яСћлялася скульптура; у складзе естетикі Адрадження и ХVІІ ст. дамінаваСћ вопит живапісу. І толькі...
