лоруський практици вершапісання падобния приеми пачалі культивавацца адносна нядаўна и дагетуль спарадична, таму яни тривала звязваюцца з авангардним накірункам. У іншої палового мінулага стагоддзя М. Танк, ариентуючися на набиткі заходнееўрапейскага мастацтва слова, пачаў викаристоўваць елементи мадернісцкага Стила ў сваіх верлібрах. Магчима, толькі ў білоруський паезіі Беласточчини разбуренне традицийнага сінтаксісу, адсутнасць ЦІ нерегулярнасць рифми, асациятиўная ланцуговасць успримаюцца звиклимі, што абумоўлена геаграфічним становішчам регіена и асаблівасцямі моўна-культурнай сітуациі.
аднако форма ліричнага творить не травні самадастатковага значення. Сіла емациянальнага ўздзеяння верша визначаецца Перш за ўсе яго зместам. Менавіта ў ім спресавани чалавечия думкі и пачуцці.
Еспресіўнасць сприяе и другий неад емнай адметнасці лірикі - сугестиўнасці, пад чим разумеецца максімальная ўнушальнасць, заражальная Сіла твора. У ЕПАС и драмі можна примаць б або не примаць героя и яго подивимось, іранізаваць ЦІ спачуваць яму, г.зн. усприняцце твора адбиваецца з пеўнай дистанциі. Цалко жа ўсприняць лірични твор - гета адчуць настрій Паета, пранікнуцца думкамі аўтара, перажиць яго пачуцці як асабістия. У гетим и есць абаяльнасць лірикі и адначасова складанасць яе розумінню.
Наяўнасць ліричнага героя - адна з адметних рис лірикі. Лірични герой - гета носьбіт пераживання. Часцей за ўсе яго вобразе вималеўваецца паступова, раскриваючи асобния Риси, які не з аднаго, а з шерагу (циклу) вершаў або Надав творчасці ў целим. Лірични герой Цесна звязана са светаадчуваннем, рефлексіяй Паета над уласним духоўна-біяграфічним вопитам. Даволі часта яго немагчима адрозніць пекло асобі емпіричнага аўтара. Лірика, дзе лірични суб ект максімальна набліжани да асобі творці, атримала Назву аўтапсіхалагічная . Скажіть, вершили М. Багдановіча «Я бальні, бескридлати Пает ...», «Цемнавокая пані, канец!. »відавочна адлюстроўваюць біяграфічния реаліі и пераживанні самогу пісьменніка. Дерло вияўляе смутак Паета, звязана з прадчуваннем блізкай смерці, другі, присвечани Г. Какуевай, напісани З нагоди яе замужжа. Аднако ліричнае пераживанне НЕ тоеснае пачуццям Паета як біяграфічнай асобі. Аўтар можа адлюстроўваць сітуациі, якія ў реальним жицці НЕ пераживаў, гета значиць звяртацца да творчай фантазіі, дапускаць мастацкі вимисел. У некатора випадкі, асабліва ў грамадзянскай або любоўнай лірици, пісьменнік, свядома надзяляючи ліричнага героя тимі ЦІ іншимі якасцямі, спливали на ўсприняцце ўласнага вобразе, стварае сабе Жадани імідж, бо большасць філалагічна непадрихтаваних читачоў схільна праецираваць думкі и ўчинкі героя на асобі Паета. Таму Нельга просталінейна атаясамліваць емпіричнага аўтара са створаним ім вобразе. Лірични герой - гета вобразе, што, як и ўсе літаратурния вобразе, з яўляецца абагульненим, типізаваним.
Такім чинам, ліричния пераживанні могуць належаць як самому Паету, так и асобі, зусім да яго НЕ падобним (гета и адмоўния героі, персанажи іншага підлозі, нябожчикі, речи и Г.Д.)Лірику, дзе перадаюцца пачуцці асобі, адрознай пекло аўтара, називаюць ролевай.
Стан чалавечай свядомасці ўвасабляецца ў лірици рознимі спосабамі. Верш можа ўяўляць сабой спавядальни маналог, даносіць думкі непасредна, прама, а можа перадаваць пачуцці ўскосна, праз адлюстраванне сітуаций, з яў, речаў, якія виклі...
