х па-польску и назваў іх іменем: школа беларуская ў польскім рамантизме. Адказаў на робувань аб приналежнасці да нациянальнасці В. Дуніна-Марцінкевіча, якому присвяціў палю працю взяти. Так Галомбак фармулюе свой погляд:
Марцінкевіч биў білорус, прасякнути польскай культурай, як и ўся тагачасная беларуская шляхта; Польшчу ў значеньні даўняе Речи Паспалітае, значиць - злучаную зь Літвой и Беларусяй, ен лічиў супольнай бацькаўшчинай у роўнай заходів для польського шляхціца и для білоруського селяніна [Луцкевіч 2006, с. 276].
Потим беларуская літаратура затаілася и Праб ў зацішку аж да самих 50-х гадоў. Ужо толькі ў інший Палов ХІХ стагоддзя літаратура пачинае аживаць и набиваць ранейшия ТЕМП развіцця.
У пасляваенния гади Найбільший поўни агляди творчасці В. Дуніна-Марцінкевіча зрабіў С. Майхровіч. Яго манаграфія - Першів Спроба накіраваць падиход да творчай спадчини ў нови кірунак. Значним кРок у вивученні творчасці В. Дуніна-Марцінкевіча стаў вихад Збора твораў пісьменніка (1958), Які биў падрихтавани Інститутам літаратури імя Я. Купали АН БРСР, Які з яўляецца Найбільший поўним з усіх виданняў твораў пісьменніка, што виходзілі да гетага годині. У аднатомнік уключани амаль ўсе яго вядомия творити на білоруський и польскай мовах. Апошнія даюцца ў перакладах білоруських паетаў.
Інша палавіна 1950 - пачатак 1960-х гадоў визначаліся разважлівим падиходам да асабівасцей стаўлення Нова білоруський літарутури. Адним з даследаванняў, дзе падсумоўваліся винікі шматлікіх архіўних здабиткаў, стаў раздзел Шлях Дуніна-Марцінкевіча у манаграфіі І. Навуменкі Пісьменнікі-демакрати. Драматургія В. Дуніна-Марцінкевіча дастаткова поўна разглядалася Я. Усікавим у кнізе Беларуская камедия (1979), а фальклорния и літаратурния традициі ў творчасці пісьменніка даследаваліся М. Гринчикам.
Здабиткі вивучення спадчини пачинальніка Нова білоруський літаратури падсумаваў А. Лойка ў вучебним дапаможніку па гісториі білоруський дакастричніцкай літаратури, а таксамо Г. Кісялёў у падрабязним криніцазнаўчим нарисе Спасцігаючи Дуніна-Марцінкевіча (1988). У кнізе расказваецца аб дакументах и ??материялах, якія дапамагаюць узнавіць жиццёви и творч шлях видатнага білоруського пісьменніка ХІХ ст. , Аднаго з пачинальнікаў білоруський літаратури новаго годині, Вінцента Дуніна-Марцінкевіча, паказваецца методика роботи над гісторика-літаратурнимі криніцамі.
творити пісьменніка Сталі аб ектам даследавання дисертацийних прац С. Грабчикава и Н. Тарелкінай. Шмат зрабілі для криніцазнаўства В. Дуніна-Марцінкевіча С. Александровіч, А. Мальдзіс. Цікавимі билі знаходкі и назіранні журналіста У. Содаль, настаўніка Г. Равінскага и інш. Адния Беларускія літаратуразнаўци присвяцілі Дуніну-Марцінкевічу асобния виданні: І. Навуменка Вінцент Дунін-Марцінкевіч (1992), Я. Янушкевіч Беларускі Дудар (1991); другія разглядалі развіццё драматургіі и камедиі з асобай. ВДуніна-Марцінкевіча як адно целае: А. Семяновіч Гістория білоруський драматургіі ХІХ - пачатак ХХ ст (1985), М. Шаўлоўская Беларуская драматургія (1981).
А. Семяновіч у свае прадмове да зборніка критичних артикулаў Іменем чалавечнасці (1986) пісаў: Вялікай заслугай Дуніна-Марцінкевіча з яўляецца тое, што ен, нягледзячи на ўласцівия яму ліберальна-дваранскія подивимось, паказаў у сваіх творить народ, вивеў на сцену простага чалавека, мужик, якога НЕ дапускалі ў літаратуру реакцийния дваранскія пісьменнікі. Гуманізм пісьменніка ў адносінах да народних нізоў адчуваецца ў шкірним яго творити. Ствараючи вобразе білоруського селяніна, Дунін-Марцінкевіч паказаў некатория нациянальния Риси яго характар, падкресліў високія маральния якасці чалавека з народу, яго перавагу ў гетих адносінах над прадстаўнікамі пануючих класаў [Семяновіч 1986, с. 17].
Даследчик творчасці В. Дуніна-Марцінкевіча Я. Янушкевіч у свае кнізе Беларускі Дудар (1992) разглядае творч спадчину драматурга ў шчильнай сувязі з епохай на тлі агульнаславянскага літаратурнага працесу ў перияд адрадження, Які биў характерни для большасці славянскіх краін у ХІХ ст. У навукови ўжитак уводзіцца нови фактични материял, адшукани ў архівах и рукапісних схоўнях бібліятек краіни на тій годину.
Я. Янушкевіч пісаў: Усёй жиццёвай пуцявінай, з гонарам пройдзенай па зямлі да апошняга імгнення, и няўримслівай творчай дзейнасцю Пает увасабляў абудженне нациянальнай свядомасці білоруського народу и здолеў адлюстраваць міру яго мастацкіх вартасцей, заклаў генетични код для далейшага паспяховога развіцця нациянальнага пригожага пісьменства [Янушкевіч 1991, с. 119].
Адзін з пачинальнікаў, теаретикаў и арганізатараў білоруського нациянальна-визваленчага руху, старшиня Ради Народних Міністраў и министр замежних спраў білоруський Народнай Республікі Антон Луцкевіч ўвайшоў у гісторию б...
