і чорную Пляма ў ваеннай біяграфіі: знаходзячися ў нямецкім лагери, ен меў ашчадную кніжку, дзве сотні Марак. Як? Завошта плацілі яму фашисти? [22, с. 310] - абуренне и двухсенсоўнасць, Жаданом ведаць мативацию; Так, дзень памяці ... Хочацца ўспамінаць. Праваяваў я Сумленний и пражиў пасли Перамогі 45 гадоў, можна лічиць, шчасліва. Радавала творчасць, радавала сям я, сябри. Што радіємо цяпер? Усе радасці - у мінулим [22, с. 316] - незадавальненне сучаснасцю, стан пустечи, Які часто буває ў людзей відсталих, стан, у якім працуе аўтар; Драматичним, цяжкім, творча напружаним було стваренне Петраграда - Бреста. Альо ЦІ перавидадуць калі-небудзь гетую кнігу? [22, с. 345] - сумніў у актуальнасці твора, якому шмат було аддадзена увагі и сілаў и ў читачах новаго пакалення; У рускай літаратури Першів приклад павагі да гістаричних Падзу даў Пушкін - у Барис Гадунове. Як розумію яго радасць: Ай да Пушкін! Ай да сукін син! Хацелася мені калі-небудзь так вигукнуць? Асобния старонкі Тривожнага шчасця, Атлантаў ..., Гандляркі ... я перачитваю з цікавасцю и сёння, хоць увогуле читаць свае не люблю, каректури не люблю, узваліў яе на Машу [22, с. 324] - аценка (і адносіни да каректури) ўласних твораў, актуальнасць іх для аўтара; Аднако я зноў у дзень сённяшні. А куди дзенешся? [22, с. 345] - розумінню значнасці сучаснага.
Так, падобния питанні ў тексце вельмі дапамагаюць заінтригаваць, плиг критим што гети приём аднолькава ефектиўна працуе падчас и читання, и слухання. Адрасант паведамлення рефлекторна шукае адказ на робувань, Надав калі яно ритаричнае, ЦІ калі аўтар сам дае адказ на яго. Така активізация ўвагі добра працуе на інтелектуальную падрихтоўку читача и на карисць розумінню тексту. Причим гетия дзве функциі вицякаюць Адна з адной и наадварот.
Асабліва емацийна и ефектиўна атримліваюцца оповіді, калі ритаричния питанні ідуць разам, удакладняючи адзін аднаго. Читач яшче больш уключани ў гульнемо ўяўлення вобразаў, якія спараджае текст: Што ж, не так радасна, як ранєй, но приемна, таіць няма чаго, - Няхай будз орден и ад презідента ... аднако Ніхто з калег НЕ пазваніў. Чи не павіншаваў. І травні Добрия намеснікі з БелСЕ. Што гета? Няўвага? ЦІ непавага? Сумна [22, с. 293] - пасли невялікай радасці пекло атримання ордена ідзе криўда на калег, якія недастаткова ўважліва на мнение аўтара адносяцца да яго; Што застаецца пекло чалавека пасли яго смерці? Ми, материялісти, адказваем: справитися яго. Усяго? І больш нічога? [22, 339] - зацікаўленасць пасмяротним жиццём асобі ў калектиўнай свядомасці; Альо дзе гарантия, што НЕ залезуць и сюди? ЦІ думаў хоць адзін аўтар дзесяці раманаў, видадзених на 30 мовах, над такімі праблемамі? Паміралі пекло сухотаў, як Чехаў, но пра бульбу и хліб не думалі [22, с. 415] - абуренне станам голаду и разрухі НЕ столькі нациі, колькі знакамітага и шаноўнага (принамсі, калісьці) пісьменніка; Што мяне хвалявала плиг напісанні гета незвичайнай речи з гістаричнимі персанажамі, з цитатамі з ленінскіх робіт, з пратаколаў, газет таго годині? Читабельнасць. ЦІ будуць читаць? [22, с. 16] - занепакоенасць читацкай аўдиторияй; Читаю Сповідь на задану тему Єльцина. Хітра напісана. Заслуга журналіста? Нє, ен сам не Дураном - умее падаць сябе нібита и аб ектиўна, но ўзвишаючи. Приёми, вядомия для стварення характар. Бацька лупіў яго, як сідараву Казу. Чи не піша, што було за што карацу. Альо даводзіць: за бітага двох нябітих даюць. Плиг ўсіх літаратурних приёмах адчуваецца характар, асобі. Пачаў больш паважаць яго, но и баяцца: з пароди диктатараў, усьо диктатари ішлі да ўлади праз демакратию. Хіба не такий демагогіяй займаліся Сталін, Гітлер? А можа, и треба цвёрдая рука плиг такім розвалі дзяржави?
аднако виступ яго, Єльцина, пазаўчарашняе на сесіі НД РРФСР, мяне спалохала. Ультиматум Гарбачову, Рижкову. Чи не проста ультиматум: ЦІ ўлада мені, ЦІ я вас пакіну без Расіі. А які САЮЗ без Расіі? Гета биў б поўни розвал. Вихад Расіі - вихад Украіни. Хто застанецца? Білорусь? Чи не разумеюць, што нас разорвуць на часткі - Польща, Літва, Украіна. А насельніцтва ўсходніх абласцей пацягнецца пад крило Расіі. Така ў нас перспектива. Сумной [22, с. 183] - занепакоенасць асобай Єльцина и сумния развагі пра будучиню Беларусі; Дарога пекло Петразаводска да Познані напісана з дакументальнай дакладнасцю. Дзіўна, чаму яна гетак запомнілася? Незвичайнасцю адносін паміж людзьмі? У незвичайних абставінах людзі дзіўна раскриваюцца [22, с. 227] - разважанне аб асаблівасцях памяці, у приватнасці пісьменніцкай;... Чаму деструк?? иўним сілам удалося так Хутка витуриць з душ моладзі гуманния и високія ідеі еднасці и дружби людзей? Якія сродкі могуць Биць винайдзени ў будучи, калі прапагандай гетих ідей НЕ будуць займацца літаратура, кіно, театр? [22, с. 239] - аб роли культурнага асветніцтва сярод моладзі; Многа добраго зрабіў гети чалавек и для еканомікі, и для культури. ...
