білоруський фразеалогіі, аднако яе межи як самастойнага раздзела мовазнаўства НЕ билі яшче виразна визначани. У 60-я - 70-я гади праводзілася актиўнае збіранне и вивученне фразеалагічнага складу білоруський мови. У гети годину Сталі з яўляцца даследаванні па фразеалогіі ў творах білоруських пісьменнікаў.
У 70-я - 80-я гади праводзіліся даследаванні ў галіне білоруський гістаричнай фразеалогіі. Упершиню була Зроблено Спроба Даць апісанне фразеалагічнага материялу різни ареалаў білоруський мови на гістаричним материяле. Асабліва полон беларуская фразеалогія пача развівацца ў апошнія дзесяцігоддзі 20-га ст., Калі з явіліся асобния манаграфічния даследаванні Аксамітава А.С. [2], Янкоўскага Ф.М [9].
Беларускія моваведи Кавалева М. Т., Юревіч А. К., Янкоўскі Ф. М. адзначаюць, што" фразеалогію білоруський мови разумеюць у широкім и вузкім Сенсит слова. У вузкім Сенсит да фразеалогіі адносяцца толькі ўласния фразеалагізми, а ў широкім Сенсит - устойлівия висловила (приказкі, примаўкі, крилатия Слово і афаризми.
Термін «фразеалогія» паходзіць з мови грекаў (пекло phrasis - висловився, зварот, logos - вученне, навука). Альо яго Нельга разумець літаральна як вученне, навука пра висловився, звароти; фразеалогія - Такі раздзел мовазнаўства, Які вивучае своеасаблівия моўния адзінкі - устойлівия звароти з адзіним, целасним значеннем, што НЕ ствараюцца ў годину гутаркі, а викаристоўваюцца як гатовия: блізкі світло - далека, сляпіцаю лезці ў вочи - назойліва приставаць, невиносна дакучаць. Фразеалогія вивучае значенне фразеалагічних адзінак, іх структуру, адносіни да слова и сінтаксічних адзінак (словазлучення, оповіді) типи фразеалагізмаў, уживанне ў мове, паходжанне.
Термін «фразеалогія» травні и інше значенне: фразеалагічни запас (фонд) пеўнай мови, яе фразеалагічния адзінкі (фразеалогія білоруський мови, фразеалогія ўкраінскай мови и інш.).
У навуковим курсі сучаснай білоруський літаратурнай мови, у навучальних дапаможніках фразеалогія разглядалася НЕ як асобни раздзел мовазнаўства, а як вань ў раздзеле лексікалогіі. Гета тлумачицца критим, што фразеалогія вивучае надзвичай разнастайния и вельмі складания адзінкі мови, у якіх вияўляюцца виразния супяречнасці: яни и аб ядноўваюцца са словамі, и адрозніваюцца пекло слоў, знешне супадаюць з сінтаксічнимі адзінкамі - словазлученнем, спалученнем, оповідей - и істотна адрозніваюцца пекло іх . Каб фразеалогія склалось як раздзел мовазнаўства, треба було сабраць факти - фразеалагічния адзінкі, апісаць и даследаваць іх, вилучиць, чим визначаюцца яни сярод інших моўних адзінак" [7, с.58].
Моўния адзінкі, што вивучае фразеалогія, у лінгвістичнай літаратури називаюць па-рознаму. Часцей уживаюцца Назв фразеалагізм, фразема, фразеалагічная адзінка.
Паводле М. Шанскага," фразеалогія ўяўляе сабой раздзел навукі пра мову, Які вивучае фразеалагічную сістему ў яе сучасности таборі и гістаричним развіцці.
Аб ектам вивучення фразеалогіі з яўляюцца фразеалагічния звароти, г.зн. устойлівия спалученні слоў, аналагічния па палею узнаўляльнасці ў якасці гатова и целасних адзінак слоў. Такім чинам, у фразеалогіі вивучаюцца як устойлівия спалученні слоў, семантична еквівалентния так и ўстойлівия спалученні слоў, у семантичних и структурних адносінах, што ўяўляюць сабой оповіді, г.зн. усьо ўзнаўляльния ад...
