апраўди, калі ўявіць сабе Бога, бязмежжа «там» - уверсе, то, у такім випадкі, да яго будз аднолькавая адлегласць пекло кожнага пункту на зямлі, І, галоўнае, можна падтримліваць сувязь з ім, Надав фармальна застаючися на месцев, рухаючися да Бога духоўна. Пает адмаўляе для беларусаў бязладную міграцию:
Продкі Ані травні, ні твае
палею зямлі НЕ мянялі.
Продкі Ані травні, ні твае ... [10 с. 139].
Для білоруського Космасом, паводле ўяўленняў Барадуліна, що не характерна бясконцае вераценнае блукання??; стабільни, сталь, ураўнаважани елемент пераважае ў складзе нациянальнай псіхікі и подумки.
Відавочна, треба признаць, што паезія Барадуліна разгортваецца НЕ ў гаризантальнай плоскасці, вандроўніцтве, імкненні крочиць (як форма руху), а ва ўрастанні, пусканні Моцний и разгалінаваних каранеў, для таго каб
Ані забиць,
Што тут виснови
Тваей криві,
Тваей радні,
Тривала прарасці наново,
Адчуць балюча карані.
Витокі [8, с. 134].
Такім чинам, емациянальнае спасціженне и Мастацкая-вобразнае адлюстраванне биційнага живіцца ў барадулінскай паезіі праз паглибленне Народнай стихіі, праз невинішчальную апантанасць «хатняй» настальгіяй. Данінай синоўняй удзячнасці першародна-зямним літературна спадщина Виток служаць приведзения вишей вибалелия радкі.
Светаразуменне Паета живіцца з прачула-ўсвядомленага «хатняга» магнетизму. Прадонная неабдимнасць духоўнага (найперш) i душеўнага світлу маці Мацуо ў аўтарскім уяўленні народна-сімвалічния паняцці як знакі радаводнай памяці. Мастацкая природа барадулінскіх сімвалаў прадвизначана міфалагічна-фальклорним пачаткам. Барадулін імкнецца сцвердзіць свій паетични світло, палю мадель світла, таму зразумели ў яго творчасці зварот да традицийних и нетрадицийних мікратем са специфічнай вобразнасцю, звязанай з кривіцкай природай Ушаччини, народним побитом и творчасцю.
1.3 вобразе древа
вобразе хати ў Ригора Барадуліна Цесна звязана з вобразе древа. Древа - неад емная Частка НЕ ??толькі пейзажу, альо и материяльнай и духоўнай культури народу. «Ліс з незабиўних часоў лічиўся пасреднікам паміж небам и Зямля. У лясах и Гаях язичнікі хавалі мертвих, таму што гетия месцев нагадвалі ім пра «блаженния» райскія сади, куди павінни ўзнесціся пасли смерці души памерлих »[13, с. 45].
Для Барадуліна хата и древа - дзве ўзаемадапаўняльния реаліі нациянальнага Космасом. Яни - як вечнасния маякі ў шматпакутних чалавечих блукання. Нездарма ў Паета
Хаціна плиг самай дарозе,
Бяроза плиг самим парозе.
Паштова скринка ... [10, с. 29].
Як бачим, тут у Барадуліна з'яўляецца яшче адзін касмалагічни елемент - дарога - як абавязкови атрибут динамізму, руху, абнаўлення (сімвал дарогі намі будз разгледжани ніжей). У категориі прастори хата - древа - дарога сумяшчаюцца ў адной плоскасці, м. зн. маюць агульния кропкі судакранання, дзякуючи якім можна весці размову з небам, Космасом. Ідея гета вияўляецца ў Барадуліна праз невераг...
