слави пераСћзишоСћ астатнія ва Сћсей РП. Магнати Тишкевічи заснавалі театри з пригоннимі артистамі Сћ Свіслачи и Плешчаніцах. Усяго да канца існавання РП на Беларусі Мелася 26 театраСћ и каля 30 аркестраСћ. У целим Мастацкая культура Беларусі XVIII ст. крейди виразни свецкі и елітарни характар. br/>
4. Білорусь у війнах (ХVІІ-ХVІІІ стст.)
У винiку аб'яднання Польшчи з ВКЛ суадносiни сiл ва Усходняй ЕСћропе паступова змянялiся на карисць РП. Таму пасприяла Сћзнікненне Сћ МаскоСћскай дзяржаве - так званага В«Смутнага годиніВ», викліканага кризісам царскай залагодить. Палі претензіі на трон виказаСћ побіжний манах Р. Атреп'еСћ, Які абвясціСћ сябе синам Івана ІV Дзмітрием. Плиг падтримци Жигімонта ІІІ и ваяводи Ю. Мнішака Ілжедзмітрий з 4-тисячною військам рушиСћ на Масква и Сћ червені 1605 заняСћ яе. У критим самим місяці самазванец каранаваСћся на царства пад іменем Дзмітрия І. Альо, захапіСћши трон, ЄП не здолеСћ виправіць цяжкога становішча, у якім знаходзіліся расійскае грамадства и яго гаспадарка. Акрам таго, присутнасць у Масквє чужих (польскiх, лiтоСћска-білого-рускiх) військ виклiкала незадавальненне масквiчоСћ. 17 травня 1606 у винiку змов Баяр i паСћстання Гараджаєв Iлжедзмiтрий биСћ забіти. p> Новим царом биСћ Абра Васіль Шуйскі (1606-1610), альо змена Сћлади НЕ палепшила цяжкога становішча. У Расii распаСћсюдзiлiся шматлiкiя антиСћрадавия виступленнi сялян, казакоСћ, Надав дваран. На тлі агульнага незадавальнення В. Шуйскім у 1607 узніклі чуткі аб Дзмітриі І, Які Сћ Старадубе (Браншчина) збірае сіли для новаго паходу на Масква. 1 травня 1608 Новам самазванцу М. Малчанаву Сћдалося разбіць царскае війська, падийсці зусім блізка да Масква и стацій таборами каля в. Тушина. Каб перамагчи В«тушинскага злодзеяВ», пасли Шуйскага звярнуліся за дапамогай да Швециі, абяцаючи саступіць їй прибалтийскія земли. Альо як толькі на баку цара виступілі шведи, РП усприняла гета як недружалюбни акт и приступілася да адкритай інтервенциі. У вераснi 1609 яе войскi асадзiлi Смаленск, а Сћ червені 1610 разбілі царскіх стральцоСћ. У Масквє група дваран звергла В. Шуйскага трону и пастригла яго Сћ манахі. Улада перайшла так 7 Баяр на чале з князем МсціслаСћскім. Паводле падпісанай 17 жніСћня 1610 В«сямібаяршчинайВ» и гетьманам С. ЖалкеСћскім дамов, на рускі трон запрашаСћся син Жигімонта ІІІ каралевіч УладзіслаСћ. МаскоСћскі Кремль аддаваСћся пад ахів польска-літоСћскага гарнізона. p> У тих умів Ілжедзмітрий ІІ биСћ вимушани Сћцякаць з Тушина i у снежні 1610 ен биСћ забіти сваiмi билимi прихiльнiкамi. p> У адрозненне пекло вишейшага баярства, асноСћная маса дваран и простагландинів люду адмовілася присягаць Уладзiславу и виступіла супраць інтервентаСћ. Дерло Спроба апалченцаСћ вибіць захопнікаСћ з Масква Сћ МАІ 1611 Сконч няСћдала. У верасні 1612 інше апалченне на чале з Дз. Пажарскім и К. Мініним завдала параженне війську гетьмана ВКЛ Я. Хадкевіча, якое ішло на дапамогу акружаним у Крамлі суайчиннікам, и 6 сніжно ім давлячи капітуляваць. p> У студзенi 1613 на Земскiм Сабор Сћ Масквє биСћ Абрау нови цар - 16-Гадові М. РаманаСћ (1613-1646), а 11 ліпені ен В«вянчаСћся на царстваВ». Такім чинам, для расійскага грамадства В«невиразні годину В»скончиСћся. Альо каралевіч УладзіслаСћ НЕ пакідаСћ СПРОБА завалодаць расійскім тронам. Распачати ім у 1617 паходу війська РП на Масква пажаданай мети НЕ дасягнуСћ. Паводле перамір'я, падпісанага абодвума бакамі Сћ снежні 1618 у в. Дзявуліна, ен адмаСћляСћся пекло правоСћ на трон, альо да РП адиходзілі Смаленскія и Чарнігава-Северскія земли. p> пасли смерцi Жигiмона III (1632) Міхаілам І була здзейснена няСћдалая Спроба вяртання Смаленска. Спроба новаго Караль РЋладзiслава IV Вази (1632-1648) захапіць Масква таксамо НЕ принесла яму Поспеха. У адпаведнасці з ПалянаСћскім мірам пекло 17 травня 1634, пацвярджалася непарушнасць граніц паміж Расіяй и РП. Акрам таго, Расія абавязалася виплаціць 20 000 руб., а кароль канчаткова адмаСћляСћся пекло претензій на рускі трон.
Сацияльна-еканамічнае становішча ВКЛ канца XVI - Першай палового XVII стст. характаризавалася Сћсталяваннем фальварачна-паншчиннай сістеми, умацаваннем зямельнай уласнасці феадалаСћ, якія імкнуліся павялічиць свій прибитак шляхам павелічення експлуатациі перелогових сялян. p> Умацаванне стрибне адчуваСћ таксамо працоСћни люд гарадоСћ и мястечак ВКЛ, асабліва тих, якія належалі свецкім и духоСћним асобі. Адним са спосабаСћ пазбаСћлення пекло феадальнага стрибне з'яСћляліся Сћцекі на поСћдзень ВКЛ. Там, за В«парогаміВ» Дняпра, у Запарожскай Сечи Сћ канц XVI ст. узнікла своеасаблівае напалову ваеннае, етнічна неоднароднае саслоСће - запарожскае козацтва. Частка яго - так званае реестравае козацтва - знаходзілася на службі Сћ Караль РП, крейди Сћстойліви прибитак и пеСћния привілеі. p> ПаСћстанне запарожскiх казакоСћ, якое пача Сћ красавіку 1648 р., адиграла визначальную ролю ва Сћздиме антифеадальнага руху на Беларусі. Поспехі паСћста...
