таго аСћтар ці ні) т. зв. Канстанта бицця, яго фундаментальния Сћласцівасці. Гета Перш за Сћсе такія важнейшия биційния и природния пачаткі (універсаліі), як хаос и космас, рух и нерухомасць, жицце и смерць, світло и цемен, агонь и вада, и м. д. Усе пералічанае Складанний комплекс т. зв. "Анталагічних" ТЕМ Мастацтва. p> Шматстайни таксамо и антрапалагічни аспект Мастацкай тематикі. Ен уключае Сћ сябе, па-Першай, уласн а духоСћния пачаткі чалавечага бицця з іх антиноміямі (адчужанасць и приналежнасць, гордасць и пакорлівасць, Жаданом ствараць ці разбураць, грахоСћнасць и праведнасць, и м. д.); па-інше, сферу інстинктаСћ, звязане з душеСћна-цялеснимі памкненнямі Чалавек, куди адносяць лібіда, імкненне да Сћлади, материяльних благ, престижних речаСћ, Камфорт и р. д.; па-треццяе, тое Сћ людзях, што визначаецца іх Палава приналежнасцю (мужнасць, жаноцкасць) i Сћзростам (Дзяцінства, юнацтва, сталасць, старасць); І, нарешце, па-чацвертае, гета надепахальния сітуациі чалавечага жицця, гістарична Сћстойлівия форми існавання людзей (Праця і адпачинак, будні і свята, канфліктния и гарманічния пачаткі реальнасці, мірнае жицце и війни ці ревалюциі, жицце Сћ палею краіне ці на чужине, и м. д.). Падобния сітуациі складаюць сферу дзеянняСћ и намаганняСћ, няредка - пошукаСћ и пригод, імкненняСћ Чалавек ажиццявіць палі мети.
Пералічания, а таксамо некатория іншия биційния пачаткі, приходзячи Сћ Мастацтва, складаюць багатая и шматпланави комплекс т. зв. "Вічних ТЕМ", многія з якіх "архетипічния" і бяруць палі пачаткі Сћ міфалагічнай архаіци. Гетая грань Мастацкай творчасці з'яСћляецца здабиткам усіх краін и епох. Яна виступаємо альбо Сћ якасці яСћнага центру твора, альбо присутнічае Сћ ім падспудна. А можа Надав и НЕ Сћсведамляцца аСћтарам (т. зв. Міфалагічни падтекст). p> У сваім звароце так "вічних ТЕМ" Мастацтва криху родніцца з анталагічна ариентаванай філасофіяй и вученнем аб природзе Чалавек (Антрапалогіяй). Зазначим таксамо, што праламленне Сћ Мастацтва биційних Канстанта стала прадметам асаблівай увагі прадстаСћнікоСћ шерагу літаратуразнаСћчих шкіл (міфалагічнай, неаміфалагічнай, псіхааналітичнай).
побачим з універсаліямі Сћсяленскага, природнага и чалавечага бицця (і Сћ непариСћнай сувязі з ІМІ) Мастацтва Сћвасабляе таксамо культурна-гістаричную реальнасць у яе шматпланавасці и багацці.
Так, Мастацтва спасцігаюцца и перадаюцца Риси Пляма, народаСћ, наций, релігійних канфесій, уласцівасці дзяржаСћних утваренняСћ и буйних геаграфічних регіенаСћ, якія маюць пеСћную культурна-гістаричную специфіку (Наприклад, заходная и Усходняя ЕСћропа, Далекі и Блізкі Усход, лацінаамериканскі світло и р. д.). Реципіенти Мастацтва даведваюцца плиг гетим аб асаблівасцях свядомасці (Менталітету) таго альбо іншага народу, нациі, іх культурних традиций, формах зносін, битавим укладзе, ритуальна-абрадавих дзействах, етикеце и р. д.
У сувязі з толькі што адзначаним паСћстае даволі цікавае и вельмі важнае, асабліва для нас, беларусаСћ, вань аб важнасці звароту мастакоСћ менавіта да палею роднаВ, нациянальнай тематикі. Па-Першай, Ніхто не скажу Лепша и грунтоСћней пра пеСћную краіну, народ, як гета зробіць прадстаСћнік менавіта дадзенай краіни, народу. Па-другое, шедеСћри сусветнага Мастацтва маюць канкретную нациянальную привязку. Яни менавіта и моцния гетим. Наднациянальнага Мастацтва НЕ існуе. Гета аксіема. Як зазначиСћ у свою годину адзін з вядомих іспанскіх пісьменнікаСћ М. Де Унамуно, цитату якога В. ХалізеСћ приводзіць у сваім падручніку, "Шекспір, Данте, Сервантес, Ібсен належаць усяму чалавецтву Якраз таму, што адзін з іх биСћ англічанін, другі - фларенціец, треці - касцілец, чацверти - нарвежац ".
Істотним звяном Мастацкай тематикі становяцца таксамо з'яву гістаричнага годині. Мастацтва Сћсе больш І Великому засвойвае жицце народаСћ, регіенаСћ и Сћсяго чалавецтва Сћ яго динаміци. Яно праяСћляе цікавасць да мінулага, годинах вельмі далекага. Сюди можна аднесці биліни, епічния песні, Балад, гістаричную драматургію и раманістику. Прадметам мастацкага пазнання становіцца Таксамо и будучае (жанри утопіі и антиутопіі). Альо Найбільший важнай для Мастацтва з'яСћляецца сучаснасць. Яна для мастак павінна виступаць у якасці першачарговай ТЕМи, Надав, можна сказаць, своеасаблівай "звиштеми". Без сучаснасці няма сапраСћднага и паСћнаценнага Мастацтва.
побачим з темамі "вечнимі" (універсальнимі) и нациянальна-гістаричнимі (лакальнимі, альо Сћ тієї жа годину надиндивідуальнимі) Сћ Мастацтва адлюстроСћваецца и непаСћторна індивідуальни, духоСћна-біяграфічни вопит саміх аСћтараСћ. Плиг гетим Мастацкая творчасць виступаю як самапазнанне. Дадзени пліч тематикі Мастацтва В. ХалізеСћ прапануе імянаваць екзістенцияльним. У якасці прикладу можна привесці такія, далекія пекло нас па годині напісання розчини, як "Споведзь" АСћгусціна Блаженнага, "Боско камедия" Данте, "Споведзь" Русо. Самараскрицце аСћтара, якое носіць у многіх випадкі спавядальни характар, Складанни...
