й значний пласт літаратури ХІХ-ХХ стст. Пісьменнікі расказваюць у такіх творах пра складания, годинах надзвичай драматичния, а то и трагічния калізіі Сћласнага и грамадскага існавання.
Мастацкай самапазнанне и адлюстраванне аСћтарскіх екзістенций, безумоСћна, дамінуе Сћ лірици, якаючи з'яСћляецца пераважна "аСћтапсіхалагічнай".
Асабісти и аСћтабіяграфічни пласти Мастацкай тематикі з'яСћляліся аб'ектам асаблівай увагі прадстаСћнікоСћ біяграфічнага Метад (Ш. Сент-БеСћ и інш.). На іх таксамо рабілі пеСћную стаСћку прадстаСћнікі імпресіяністичнай критикі Сћ асобі Р. Де Гурмон, І. Аненскага, Ю. Айхенвальда и інш. p> Есць у складзе Мастацкай тематикі яшче адзін бік. Мастацтва годинах засяроджваецца на самім сабе. Аб гетим сведчаць, па-Першай, літаратурния розчини аб мастак и іх твареннях, такія, наприклад, як "Пакути Маладога Вертера" І. Гете, "Егіпецкія ночи" А. Пушкіна, "Партрет" М. Гогаля, "Майстар и Маргарита" М. Булгакава, "Доктар Фаустус" Т. Мана и інш. Па-інше, у шерагу твораСћ стилізацийнага и парадийнага характар ​​ўвага аСћтараСћ засяроджваецца на папяредніх славесна-мастацкіх формах.
Унутримастацкія ТЕМи хоць и НЕ з'яСћляюцца редкасцю, аднако центр и дамінанту Мастацкай тематикі Складанний Сћсе-Такі пазамастацкая, звичайная реальнасць. Мастацкая творчасць у яе високіх візерунках, як правіла, що не замикаецца на самої сабе.
Абазначания намі аспекти Мастацкай тематикі НЕ ізалявани адзін пекло аднаго. Яни актиСћна Сћзаемадзейнічаюць и здольния складаць целия тематичния "сплави".
Тематика з яе шматлікімі гранямі можа Сћвасабляцца Сћ розчини адкрита, напрамую, праграмна, експліцитна альбо апасродкавана, ускосна, падтекстава, імпліцитна (абодва терміни - "експліцитна" і "імпліцитна" - Належаць В. Халізеву). Другі, імпліцитни від увасаблення тематикі, даволі часта викаристоСћваецца паетамі.
Як би падсумоСћваючи, зазначим, што найважливішу тему, Надав, можна сказаць, "звиштему" Мастацтва Складанний Чалавек у самих різни праявах яго бицця. Тут и універсальния (антрапалагічния) уласцівасці и якасці Чалавек; и Риси, сфарміравания культурнай традицияй и акаляючим асяроддзем: i непаСћторния індивідуальния пачаткі. Спасцігаючи "чалавечую реальнасць" і Сћвасабляючи естетичную сутнасць бицця, Мастацтва настойліва пазбягае абстракції, якімі каристаюцца навука и філасофія.
Завяршиць размову пра пазнавальни аспект Мастацтва хацелася б сцверджаннем І. Волкава: "<. > Плиг Сћсім аграмадним значенні пазнавальнай функциі Мастацтва Яна не вичерпвае яго сутнасці. Больш таго, будучи Сћ тієї альбо іншай заходи заСћседи характерним для Мастацкай творчасці пазнанне НЕ з'яСћляецца разам з критим яго самаметай. Яно падначалена Сћ Мастацтва больш агульнай яго меце - АжиццяСћленню пашираних канкретна-пачуццевих зносін людзей са светам и яго духоСћна-асабоваму засваенню ".
В
1.6 АСћтарскі пачатак у Мастацтва
шкірно мастацкі твор з'яСћляецца полоні ПРАЦІ канкретнага Чалавек - аСћтара (пекло ЛАЦ. au (с) tor - суб'єкт дзеяння, заснавальнік, стваральнік, настаСћнік) - І, зразумела, так ці інакш нясе Сћ сабе адбітак індивідуальнасці творці. Як зазначалось В. ХалізеСћ, "аСћтарская суб'ектиСћнасць арганізуе твор І, можна сказаць, параджае яго Мастацкая целаснасць. Яна Складанний неад'емную, універсальную, найважливішу грань Мастацтва (побачим з яго Сћласна естетичнимі и пазнавальнимі пачаткамі). "Дух аСћтарстваВ» не проста присутнічае, альо дамінуе Сћ будь-яких формах Мастацкай дзейнасці: і плиг наяСћнасці Сћ твора індивідуальнага творці, и Сћ сітуациях групавой, калектиСћнай творчасці, и Сћ тих випадкі (поза пераважаючих), калі аСћтар названі и калі яго імя Сћтоена (ананімнасць, псеСћданім, містифікация) ".
Есць вки моманти виСћлення аСћтарства Сћ Мастацтва и адпаведна вки разуменні значення слова "аСћтар". Па-Першай, гета стваральнік мастацкага твора як реальная асобі з пеСћним лісам, біяграфіяй, комплексам індивідуальних рис. Па-другое, гета вобразе аСћтара, лакалізавани Сћ Мастацкай тканіне твора (живапісним Палатний, тексце, камені и р. д.). І нарешце, па-трецяе, аСћтар виступаємо Сћ якасці суб'єкт Мастацкай дзейнасці, м. зн. тієї асобі, якаючи пеСћним чинам падаю и асвятляе реальнасць, а таксамо яе аценьвае.
На різни стадиях развіцця Мастацтва аСћтарская суб'ектиСћнасць паСћстае Сћ різни вобліках. У фальклори и рання пісьменнасці аСћтарства було пераважна калектиСћним, а яго "індивідуальни кампанент" заставаСћся, як правіла, ананімним. Калі твор и суадносіСћся з імем яго стваральніка (Псалми Давіда, байкі Езопа, гімни Гамера и інш.), дик толькі дзеля аСћтаритету, а не аСћтарства. Ім'я аСћтара НЕ звязвалася з уяСћленнямі аб якойсьці асаблівай манери пісьма, стилі, а таксамо аб вибранай пазіциі. На гета стадиі развіцця Мастацтва и культури Сћ целим "Твор хутчей за Сћсе Сћсведамляецца як плід жиццядзейнасці калективу, чим як тваренне адной асобі ".
Альо...
