вня 1655 Такім чинам, В«Ліст да АбуховічаВ» биСћ напісани пад непасредним уражай пекло грамадскіх Падзу.
АСћтар В«ЛістаВ» Циприян Камуняка притримліваСћся грамадскай думкі, якаючи абвінавачвала Піліпа Абуховіча Сћ прадажніцтве и здрадзе дзяржаСћним інтаресам Речи Паспалітай; ж гета пазіциі ен критикуе Абуховіча и тою самим виступає супраць польскага засілля на білоруських землях, якое Сћ сяредзіне XVII ст. було Сћжо вельмі адчувальним.
У гетим памфлеце, напісаним у формі приватнага Ліста да билога смаленскага ваяводи, аСћтар з'едліва висмейвае польську и мясцовую апалячаную служилую шляхту, прадстаСћніком якой биСћ Піліп Абуховіч, паказвае яе бяздарнасць у ваеннай справе и палітици, хцівасць и зайздрасць. В«Ліст да АбуховічаВ» цікавіць нас не толькі як видатни для свойого годині Сћзор вострай палітичнай сатири, альо І як бліскучи літаратурни помнік, напісани Дістатися вобразнай, ритмізаванай и рифмаванай Народнай МОВА, багата аздобленай шматлікімі мастацкімі вияСћленчимі сродкамі вуснай паетичнай творчасці. АСћтарская мова густа перасипана трапнимі параСћнаннямі, каларитнимі фразеалагізмамі, народнимі приказка мі и примаСћкамі. Яна прасякнута з'едлівай іроніяй, з якой пісьменнік звяртаецца да свойого адрасата, каб В«даведаццаВ» пра яго здароСће пасли здачи Смаленска, и просіць прабачення, што не називає яго службовага титула, бо лічиць, В«коли Смоленськ Одда, те й титул продалиВ». Далею гета Іронія перарастае Сћ гнеСћни сарказм. Пісьменнік зазначалось: В«ліпше про було, пане Філіпе, седзець табє у Ліпе В»(у навагрудскім родавим маентку), а цяпер В«Увалявся есь в велику славу, як свиня у ГрасьВ». p> Висвятляючи причини здачи Смаленска, Циприян Камуняка приходзіць да виваду, што гетаму садзейнічала тое, што салдати смаленскага гарнізона Абуховіча займаліся больш гандлевимі, ​​чим вайсковимі справамі, а таму гублялі свій баяви Дух і Сћрешце схілілі Абуховіча за вялікі хабар здаць праціСћніку горад. А таму невипадкова ен позначають, што Піліпу Абуховічу Лепша було б Биць у війську пісарам, чим ваяводам, паколькі така Пасадена больш адпавядала б яго літературна спадщина льно якасцям и здольнасцям, бо яго дзедо, В«коли генералом бувши у МозиріВ» те, - чуючи, - што за малі Грош неправду продавати В», а бацька ягоВ« судею будучи Мозирським за моєю пам'яті, у кого больш узявсь, того добре засудивши В».
Калі Сћ В«прамова Мялешкі В»критика скіравана НЕ столькі супраць канкретних асобі, колькі супраць агульних грамадскіх Заган, дзякуючи чаму яна з'яСћляецца больш глибокай, дик у В«Лісце да АбуховічаВ» яна адрасавана пеСћнай асобі, а таму больш резкая, хоць и не така Сћсеабдимная, як у В«прамова МялешкіВ». А пачцівия звароти аСћтара да Абуховіча надаюць твору саркастични характар. Сміла виказваючи тривогу з випадкі катастрафічнага становішча палею радзіми Сћ складзе Речи Паспалітай, адкрита Сћказваючи на вялікую небяспеку для гістаричнага развіцця Беларусі іншаземнага засілля Сћ їй и здрадніцкай палітикі мясцових феадалаСћ, аСћтари В«ПрамоваВ» и В«ЛістаВ» вияСћлялі подивиться и імкненні демакратичнай большасці білоруського народу.
В«прамова МялешкіВ» и В«Ліст да АбуховічаВ» з'явіліся КРОК наперад у развіцці білоруський літаратури па шляху Сћзмацнення Сћ їй критичнага пафасу и далейшай демакратизациі, широкага и арганічнага викаристання Народнай мови, народнаго Гумаров и сатири, трапних вияСћленчих сродкаСћ.
1.4 Драматургія
У сувязі з развіццем школьнай адукациі пачаСћся працес зарадження драматургіі, якаючи тади, як правіла, крейди прикладное значенне и виконвала функция царкоСћнага павучання. Яе першимі спробамі билі інсценіроСћкі асобних біблейскіх сюжетаСћ и мативаСћ для прапаганди хрисціянскай маралі и сценічнай інтерпретациі Падзу царкоСћнай гісториі. Пісалі розчини школьнай драми на польскай и лацінскай мовах. Гети прагматични, ілюстрацийна-маралізатарскі характар ​​шкільна драматургія імкнулася захаваць Надав тади, калі пад відпливаючи реальнага жицця яна вимушана була Сћводзіць у палі розчини народна-битавия елементи. Наростання и замацаванне Сћ їй гетих елементаСћ адбивалася галоСћним чинам ва СћстаСћних, часта сюжетна НЕ звязане з текстам шкільних драм камедийних сценах з жицця и побуті простагландинів народу. Називаліся яни інтермедиямі або інтерлюдиямі и разигриваліся Сћ антрактах паміж дзеямі драми. Інтермедиі з цягам годині набивалі самастойнае, незалежнае літаратурна-сценічнае жицце и атрималі широкае распаСћсюджанне Сћ Народзе. Змест и характар ​​Мастацкай структури інтермедий билі Цесна звязана з фальклорам, и Сћ приватнасці, з такімі яго формамі, як битави и сатирични анекдот, жарт, дасціпни каламбур, гумареска и р. д. Арганічная сувязь інтермедий з вуснай Народнай творчасцю була причинай іх широкай папулярнасці. А гета няСћхільна мляво да таго, што драматургія паступова станавілася свецкай, аСћтари п'єсою звярнуліся да широкага викаристання народних приемаСћ Гумаров и сатири,...
