е апрача таго, што ми Сћ їй непасредна заСћважаем, яшче нейкі патаемни найвишейши Сенсит. Схаластика, насупраць, болипой ариентавалася на рациянальнае витлумаченне релігійних ідеяСћ и сістематизацию разглядаемих палаженняСћ. Вельмі паказальна, што на працягу Сћсяго развіцця сяреднявечнай філасофіі побачим з рациянальним аналізам праблемаСћ існавала містика, якаючи крейди на меце наладзіць прамия зносіни з богам. На етапі патристикі еСћрапейская філасофія развівалася галоСћним чинам на Сћласнай Аснова. Затим, асабліва падчас позняй схаластикі, вялікі СћплиСћ на яе аказала блізкаСћсходняя філасофская думка.
Такім чинам, сяреднявечная філасофія Сћсталявала нови погляд на месца Чалавек Сћ сусвеце. Асаблівая цікавасць була праяСћлена да праблєми Сћзаемадачинення знепшіх и Сћнутраних стимулаСћ ва Сћчинках людзей. СклаСћся специфічни Стила подумки. Ен зариентавани на СћзнаСћленне некатора стереатипаСћ, якія круцяцца вакол сюжетаСћ першапрьгчини и души, ведаСћ и віри, дабра и зла и Г.Д. Некатория з заСћважаних у тієї годину праблемаСћ захавалі дагетуль палю вастриню. Так, вялікі інтарес у сучасности філосафаСћ виклікаюць праблєми адчуження асобі, людський адзіноти, пеСћнай скіраванасці Сацияльна працесаСћ, інтенцьіянальнасці нагггих пераживанняСћ и дзеянняСћ и Г.Д. Можна з вялікай упеСћненасцю сказаць, што без аналізу філасофскай культури сяреднявечча немагчима зразумець далейшае развіцце еСћрапейскай думкі.
3. Усталяванне патристикі
Епоха патристикі ахоплівае прикладна IIVI стагоддзі. У яе развіцці вилучаюцца два етапи. ГалоСћнай прикметай першага було стаСћленне и теаретьгчнае асенсаванне пеСћних ідеяСћ, якія змястоСћна звязана з біблейскімі сюжетамі, и стваренне на гета падставе Нова традициі релігійнафіласофскага подумки. Етап заканчваецца 325 рокам, калі адбиСћся Нікейскі Сабор, на якім билі приняти сімвали віри. Другі етап визначаецца распрацоСћкай хрисціянскай філасофскай дактрини.
Хрисціянская ідеалогія падчас свойого нарадження НЕ крейди свабоднай ніши Сћ духоСћним жицці грамадства. Яна мусіла сцвярджаць палі права на існаванне Сћ жорсткай канкуренциі з развітай и витанчанай антьгчнай філасофіяй. Няпроста складваліся іх адносіни пекло канфрантациі да викаристання некатора ідеяСћ античних мисліцеляСћ у якасці інтелектуальнага інструментария. Разам з критим для філасофіі позняй антьтчнасці даволі паказальни рух насустрач релігіі, сакралізация зместу некатора філасофскіх теорияСћ.
Радзімай релігійнай філасофіі стала Александрия буйні асяродак елінскай культури. Вучония, Пает и філосафи знаходзілі тут вельмі сприяльния Сћмови для творчай дзейнасці. У Горадзе размяпгчалася видатная бібліятека. А мясцовия Сћлади визначаліся вялікай верацярпімасцю. Яни заахвочвалі развіцце НЕ толькі гречаскай, альо таксамо егіпецкай и блізкаСћсходняй культураСћ, якія тут здаСћна існавалі, добразичліва ставіліся да паширення стасункаСћ паміж ІМІ. Адукавания еліни праяСћляюць значний ...
