аецца ў галашенне.
Сіла Талент Барадуліна - у незвичайним багацці метафар. Ен непаўторни ў викаристанні параўнанняў:
Інваліди - асколкі Вайни; [1, c.278]
Вянкі цибулі, як вянкі санетаў. [1, c.156]
Яму пад сілу сама нечаканая рифма: пасіка-класіка, растресена-експресія, Белавеж - білі верш.
Барадулін Улюблена ў слова па-свойму, па-барадулінскі: ясні ясен, рабая рабіна, генцца в'яз вязкі.
Ен Улюблена ў найдрабнейшую часцінку мови - гук.
Барадулін - маціпаклоннік. Вобразе маці ўзведзени ў ранг святих. Читаючи вершить пра маму, дзівішся: вось як треба любіць Маці, Радзіму, Мову.
ЗАКЛЮЧЕННЕ
Ми разгледзелі ТВОРЧА и жиццеви шлях вялікага білоруського Паета и прийшлі да виснови: барадулінская паезія - гета Перш за ўсе паезія факту. Ен умее Биць и легкадумна-гарезним, и високаўсхвалявани, и трагічна ўзрушаним. Адчуваецца вялікая ерудиция аўтара, глибокае розумінню жицця, страснасць натури. Барадулін бачиць праз сябе. Ліс так кожнага приходзіць босі ... [2, c.143] Ну, а витокі пашанлівих адносін да слова - пекло маці. Самим чистим зерна, самим адборним засталіся маміни слів. З іх хліб для души травні ... [2, c.12]. І яни ж - пекло продкаў, пекло вескі, якая потам и расою здабивае хліб и якая самім жиццем спасцігае Вишейш філасофію бицця, якую Пает беражліва ўзяў з матчинай хати ў жиццевую дарогу.
Творчасць Ригора Барадуліна - гета споведзь души, споведзь шчирая, Гарач, синоўняя. Яго лірика - шчирая размова, паетични роздумів пра рідну краіну, пра волю, пра савіх продкаў, генетичних и гістаричних. Ми адчулі, што Пает імкнецца ствариць свій паетични світло; адчулі барадулінскую рифму, гуказапіс, метафаризм, што з? яўляецца апазнавальним пашпартам асобі Паета.
Па рифмах, - кажа Барадулін, - можна визначиць, на якой мове Пает думае [3, c.601]. На прикладзе палею паезіі ен паказаў невичерпния магчимасці роднай мови. Творити яго, захоўвачи сакавітую и найлагоднейшую матчина мову, вучаць високай праўдзе, справядлівасці, ДАбро и чалавечнасці.
СПІС ВИКАРИСТАНАЙ ЛІТАРАТУРИ
1. Барадулін, Р. Свята пчали: вибрания вершить и паеми / Р. Барадулін.- Мінск: Маст. літ., 1975. - 400с.
. Барадулін, Р. Слаўлю чисти Абрус / Р. Барадулін. Мінск: Білорусь, 1996. - 272c.
. Герцик, А. Паетични світло Ригора Барадуліна / А. Герцик / / роднаВ слова.- 2012. - № 2 - С.68-72
. Гістория білоруський літаратури 20 стагоддзя: У 4 т.4. кн.1 1966-1985 / НАН Беларусi, Аддз-ні гуманiтар. навука i мастацтваў, Ін-т літ. Імя Я. Купали; Навука. Ред. У.В. Гніламедаў, С.С. Лаўшук. - Мінск.: Бел.навука, 2002. - 928 с.
. Панчанка, П. Житневи дзвін / П. Панчанка.- Мінск: Маст. літ., 2002. - 333с.
