а спалучаючи асобния радкі са сваім вершить, стварае прислоўі и примаўкі.
Творчасць Паета шматжанравая: лірика, ЕПАС, сатира, мастацкі пераклад.
Сатиричния и гумаристичния розчини Сабран ў кнігах Дойни кінь (1965), станциі кальцавання (1971), Принамсі ... (1977), дзіцячия - у зборніках Хутро шерих, хутро білих (1963), Красавік (1965) , Іспит (1969), Ай, що не буду, не хачу (1971) i іншия. Пераклаў Ветрик, вей! Я. Райніса, паасобния розчини Дж. Байран, С. Ясеніна, У. Бранеўскага, Е. Межалайціса. Таксамо есць у Барадуліна вершить, напісания на Аснова біблейскіх запаветаў імативаў. Яни даюць магчимасць далучицца да таямніц и скарбаў мудрасці, падштурхоўваюць да Роздуми над зменлівасцю и бясконцасцю Сусвету.
Ригор Барадулін, з яўляючися прадаўжальнікам сваіх вядомих папяреднікаў, светачаў нашаг Адрадження Ф. Багушевіча, Я. Купали, М. Багдановіча, знаходзіцца ў няспинним ТВОРЧА ПОШУК, у поиска нових адкриццяў. Ен ідзе ў НАДУ са сваім годинах, Чуйний реагуючи на ўсе праяви грамадскага жицця. Творити яго, захоўвачи сакавітую и найлагоднейшую матчина мову, вучаць високай праўдзе, справядлівасці, ДАбро и чалавечнасці.
ГЛАВА 3. Ригор БАРАДУЛІН - МАЙСТАР-ЮВЕЛІР СЛОВА
Словатворчасць - асобная тема ў дачиненні да яго паезіі. Надав наватвори гучаць у Барадуліна зусім па-народнаму и добра ажиўляюць мову.
Словатворчасць для Р. Барадуліна вельмі характерна: лацно, погарби, харашба, галута, Парух, присмеркі, імасць, Чалавек-земляне - гетия и іншия СЛОВА ўзяти Пает з диялектнай мови або створани ім самім. А дзеяслови и приметнікі: славянніца, галініцца, антеніцца, ратоўчи, стахлая ... Любіць ен каристацца прислоўямі, іх у яго безліч, и ўсе каристаецца крамяния, свежия: калодна, вульна, прадонна, приплодна, ліхвярна, борна, азерна и Г.Д. Думаецца, што намаганні Паета ў галіне моватворчасці пленния, яни супадаюць з агульним речишчам духоўнай дзейнасці народу як моватворци.
Ригор Барадулін - Пает пекло Бога, таму, напеўна, адчувае сябе свабодна и раскавана. Ен - майстар-ювелір слова, Які граніць Радока, стварае ўражанне віртуознай легкасці пісьма. Яму, биццам чараўніку, падуладния словами, гук фарба. Світло паезіі Барадуліна асобни, широкі и високі, маляўнічи и шматгалоси. У чим сакрет яго паетичнага майстерства? Чаму прачитанае ў Барадуліна асядае ў памяці, становіцца, ніби як твае асабістае?. Вміннями трапні и своеасабліва мисліць мастацкімі вобразамі, дакладнасць и згушчанасць метафаризациі.
Ригор Барадулін ашчадна, беражліва збірае, пераплаўляе Народния песні, легенди, паданні, павер І, приказкі, примаўкі, загадкі, вобразе міфалогіі. Яго паезія - своеасаблівая хрестаматия, па якой можна вивучаць фальклор. Народна пісня ўваходзіць у яго лірику разам з вобразе Маці. Ен чуў з дзяцінства, як расою ішла пісня боса. І яна пераканальна увайшла ў яго паезію, што цяжка адслаіць, паказаць, дзе народна, а дзе яго, паетава.
Я здиму парчу,
Ножкі абвярчу.
Пісню азяблую -
Сагрець хачу ... [1, c.38]
Песні, што ўплятаюцца арганічна ў яго розчини, сами розния. Так у паеме Блакада пісня маці НЕ пяецца, а плачацца. Часта плачу душа Паета па рідних и блізкіх. Крик адчаю, Крик роспачи вилів...
