а адметнасці. Нягледзячи на тое, што перакладзени текст павінен Биць транспартавани ў культуру адрасата (як вядома, пераклад? Гета заміна НЕ толькі мови, альо ў пеўним Сенсит и елементаў культури), адначасова НЕ павінен скажацца и яго етнакультурни кампанент [5, с. 11]. На мнение сучасности теаретикаў перакладу, треба, каб присутнасць асобі перакладчика ўвогуле НЕ заўважалася [5, с. 9].
Вячаслаў Рагойша, адзін з укладальнікаў санетарию Янкі Купали и аўтар пасляслоўя да яго [6], що не памиліўся: для прихільнікаў творчасці пісняра вихад у світло зборніка Санет стаў значнай падзеяй. Па-Першай, ми адкрилі для сябе Нови старонкі творчасці Я. Купали, па-другое, за радкамі санетаў убачилі хваляванне Маладога Паета за ліс краіни и яе народу. Менавіта ў ранніх Санет закладзени падмуркі целаснай купалаўскай канцепциі Чалавек, асобі ў яе дачиненнях з грамадствам, у кантексце гісториі и будучині краю.
дваццаці двох санетаў Янкі Купали першия сем напісани на польскай мове, яни датавания 1906 р., хоць, верагодна, створания ранєй. Витримания ў духу польскіх санетапісцаў (А. Міцкевіча, Ю. Славацкага, А. Асника, М. Канапніцкай, Я. Каспровіча и інш.) Купалаўскія Санет, аднако, визначаліся палею сацияльнай и нациянальнай білоруський канкретикай [6, с. 253]. Літаратуразнаўцам кніга санетаў Я. Купали дае багатая материял для вивучення тематикі и мастацкіх асаблівасцей гетих твораў. Нам жа падаецца цікавим параўнаць пераклади польскамоўних санетаў на славянскія мови (санетарий складаюць вершить, напісания на польскай и білоруський мовах и перакладзения на білоруську / польську, англійскую, іспанскую, Нямецького, рускую, украінскую и французьку мови) з пункту гледжання захавання ў іх культурна-нациянальнай специфікі.
Беларус? адзін з ранніх польскамоўних санетаў Купали, Які можна разглядаць як дерло СПРОБА ствариць абагульнени вобразе прадстаўніка народу [6, с. 137]. Вось Перад намі
toczy sie jakis сіеп zmarnialy
ідзе паволі, ледзьве ногі перастаўляе, якісь цень анямели (пераклад А. Шахнюк).
Паступова абриси набиваюць канкретнасць? гета сіви згорблени Чалавек, w strzepach kozucha tonie giowa siwa на худих плячах бідна світка, кривия ногі абути ў лапці, а пекло кажуха засталіся адни латкі. Альо Пает пазбягае слова лапці, хоць у польскай мове есць ажно дзве лексеми з такім значеннем lapiec i chodak, а ўживае апісальни висловила krzywe nogi wlekq z lip sandaiy (кривия ногі ледзьве пераступаюць у сандалях). Як нам падаецца, аўтар метанакіравана абірае слова сандалі, каб літаратурни герой больш нагадваў пакутніка, святога, и Малю яго ў нейкім рамантичним святле. Паводле бібліеграфаў, розчини, напісания ў 1903-1904 гг., Маюць неакреслени сентиментальна-ра-мантични характар ??[7, с. 7]. Твар старога Чалавек
w zmarszczkach, jak ta w bruzdach niwa
зморшчани, як ніва ў бароздах,
на ім цень пригнечанасці, а ў вачах няма жицця. I толькі ў дерло терцеце Я. Купала прадстаўляе нам яго? гета беларус. У розчини ми знаходзім Пакуль што толькі абриси псіхалагічна складанага мастацкага вобразе, Які ў Наступний творах атримае жиццевую сілу и праўду, и менавіта гети беларус, неприкметни сення, загавориць сам пра сябе, на поўни голас.
Сярод адметних рис прадстаўніка народу Пает вилучае цярпенне и любоў. ...
