й усходнеславянскай традицияй. Беларускі касцюм у гети годину набиў завершанасць, свій утилітарни и мастацкі вобразе.
.1 Жаночи шлюбно касцюм
Жаночи шлюбно касцюм биў прадстаўлени традицийним вянком, Кашул або андараки, да якога дадаецца гарсет.
Вянок ў гети годину застаецца галоўним елементам ў жаночим шлюбнвм касцюме. Паводле спосабаў виробок и аздаблення вянкі падзяляюцца на Чатир віди: віти з палявих кветак (адуванчик, валошка, рамонак), Барвенко, рути бищ паширани па ўсей Беларусі и з яляўся часткай адзення НЕ толькі на вяселле, альо и Дажинкі, Купалле и іншия святі. . вянок-абручик рабілі з лази, галінак древа и абгортвалі разнаколернай тканінай ЦІ паперай; аздаблялі зелянінай, васковимі ягадкамі; ззаді привязвалі разнаколерния стужкі, тасемкі. Вядоми Найбільший у Бресцкім Палессі вянок на каркасі вираблялі з лубу, бярости, Кардоно, накшталт СІТА без дна (вишиней 10 - 16 см) и абцягкамі калярован материі, папяровимі кветкамі, фарбаваним пров «ем, шклянимі пацеркамі; ззаді да верхняга краю мацавалі пук стракатих стужак и пярестия Палос тканіни (даўжиней каля 90 см). Викаристоўвалі як вясельни ўбор у Заходнім Палессі, Падняпроўі. Вянок-шапачку рабілі з гнуткіх дубчикаў, якія перапляталі, каб закриць верх. Вонкавую паверхню висцілалі штучнимі кветкамі або фарбаваним у зялени колер пров »ем. Асаблівай разнастайнасцю и багаццем аздаблення визначаліся вянкі на Палессі и ў Падняпроўі. Вянок надаваў постаці святочні, урачисти виглядає. У вясельним абрадзе биў сімвалам дзявочай чисціні; як убір нявести сустракаецца ў сучасности вяселлі [1, c.254].
Гарсет , до а б а т, састаўная Частка народнаго касцюма білоруських жанчин - адзежина ў виглядзе безрукаўкі. Лакальная Назв шнуроўка, станік, кітлік. Шилі гарсет на падшеўци з даматканих и Фабрични (сацін, тонкае сукно, шарсцянка, Танни га-тункі парчі, аксаміт, шоўк) тканін чорнага, фіялетавага, сіняга, блакітнага, чирвонага, малінавага колераў. Спераду зашпільвалі на гузікі ЦІ гаплікі або зашнуроўвалі тасемкай, стужкай, шнуром. Паводле крою падзяляўся на 3 групи: кароткія (Не дасягаюць таліі), прамия, нагадваюць Ліф; доўгія, пришития да спадніци; приталения з адразной Баскаев у кліни ЦІ фальбони. Упригожваліся гарсети стракатимі пампонамі и мохрикамі, касцянимі, драўлянимі, металічнимі, плеценимі са шнура гузікамі, нашиўкамі и аблямоўкамі з каляровай тасьми, тканін, викурити, галуна, паскамі карункаў, а таксамо вишиўкай, узоригтим натикаєшся. Асноўни декор каішентраваўся па Грудзь [6, c.140].
Яшче адной характернай часткай святочнага адзення жихарак Беларусі з канца XVIII ст. становіцца саян - спадніца з пришиўним ліфам-гарсетам. Яни шиліся з баваўняних ЦІ лляних тканін з вузкімі плечавимі шлейкамі ліфа и глибокім висловила пройми. Спадніцу звичайна кроілі з чатирох Полак даматканай андарачнай тканіни, Ліф-гарсет - з фабричнай (аксаміт, сацін, шарсцянка, парча, шоўк). На Білорусь саян трапіў з Заодняй Еўропи, дзе биў верхнім адзеннем ФЕА-дальнай знаці и духавенства (шилі з аксаміту, парчі, сукна пера-важлива чорнага, сіняга, шерага колераў; складаўся з двох частак - шчильнага ліфа з лямкамі або кароткімі рукавамі и фал-дзістага нізу). [8, c.450]
Фартух становіцца часткай шлюбнага касцюму жанчин наприканци ХVIII - пачатку XIX стст. Гета була паясная адзежина, якую надзявалі н...
