алентавіти, нястомни працаўнік, даследчик Язеп Драздовіч пакінуў Багат спадчину сваім землякам. Праце, творити, карціни яго каристаліся и каристаюцца вялікім аўтаритетам, уяўляюць асаблівую цікавасць.
Алесь Дубровіч
Беларускі Пает, удзельнік визваленчага руху ў Заходняй Беларусі Алесь Дубровіч (Аляксєй Ягоравіч Редзька) нарадзіўся ў 1910 ў в. Каралевічи Глибоцкага р-ну ў сялянскай сям і. Скончиў Пачатковая школу, потим павишаў веди самаадукацияй. Удзельнік нелегальнага з їзда пісьменнікаў Заходняй Беларусі ў 1933, адзін з ініциятараў стварення Літаратурнага фронту сялянска-робітників пісьменнікаў. У 1934 р ариштавани, 2,5 року адбиў у віленскай ТУРМ на Лукішках. Паслися визвалення Заходняй Беларусі обрані ў валасни робітничо-сялянскі камітет, делегат Народнага відразу ў Беластоку (1939). У 1940 р кареспандент газети «Вілейская праўда». Друкавацца пачаўу 1928 р ў газеце «Частка Праця», змяшчаў вершити ў виданні «Беларуская газета», «Літаратурная старонка», «Беларускі летапіс», «Калоссо», «Крат». Характерная риса яго паезіі-спалученне публіцистичнага запалу з мяккім ліризмам. У вершити біль пригнечанага народу (вершити «Білорусь», «Криніца»), адлюстравани гераізм змагароў и іх високі духоўни світло («Калісь кулемету хміль вясняни», «Кіну палі думи», «Пад дзвін дратоў, сумуючи»), заклік да барацьби за Свабоду и шчасце народу («Ми», «Зірне край»).
Жиццё Алеся Дубровіча абарвалася ў лістападзе 1941 Ен разам з Бацька и двума братамі биў расстраляни фашистамі.
Абставіни жицця Алеся Дубровіча, аднаго з паетаў колишньої Заходняй Беларусі, скалался так, што наш сучаснік мала яго відає. Сціплия радкі біяграфіі и яго вершити, змешчания ў зборніках «Ми іх НЕ забудзем», «Сцягі и паходні», «Кривёю серца», Глибока ўзрушилі. За радкамі вершаў адчуваўся цікави чалавек з незвичайним лёсам.
Непадалёку пекло Глибокага ёсць вёска Каралевічи. Як и сотні інших білоруських вёсак, яна схвалює сярод хваёвага лісі, што нада мясцовим краявідам асаблівую, непаўторную пригажосць.
Живуць у вёсци рідний брат Алеся Іван и сястра Агата. Іван Ягоравіч, били калгасни трактарист, у гади панскай Польшчи спазнаў жахі Картуз-Бярози, поза заслужаним адпачинку. Живая жонка Паета, а ў Глибокім працуюць яго дочкі Яўгенія и Алена.
Першия палі вершити Аляксєй Редзька напісаў пад відпливаючи старейшага брата Дзмітрия, з якога браў приклад. Адзін з вершаў биў змешчани ў тисячі дев'ятсот двадцять вісім Годзе ў прагресіўнай газеце «Частка Праця».
Цяжка сказаць, як склаўся б літаратурни лёс А. Дубровіча, каб НЕ сувязь з легальним неафіцийним органам КПЗБ - «білоруський газета». Яе супрацоўнікі змаглі разгледзець у вясковим Юнаку Талент. Ужо ў Шостя нумари «білоруський газети» гавари пра яго вершити. У артикуле «Адгукнуліся» пісалася: «Другі Малади Пает А. Редзька цешицца, што« рух народні рвецца на раздолле и ў заўтра пракладае Торн шлях ». Радкі билі ўзяти з верша «Білорусь». Паміж редакцияй газети и А. Редзька завязваецца перапіска.
Грамадзянская актиўнасць Паета з далёкай вёскі Каралевічи сприяла таму, шго ен биў еапрошани на з'езд сялянска-робітників пісьменнікаў Заходняй Беларусі, Які арганізавала «Беларуская газета». А. Редзька паставіў свій подпіс пад «Декларацияй групи паетаў да ўсіх пісьменнікаў Заходняй Беларусі». А санацийни ўрад критим годинах распраўляўся з ревилюцийнимі літаратарамі. У сям и Редзькі памятаюць, як у годину аришту ў тисячі дев'ятсот тридцять чотири Годзе Аляксєй, що не паспеўши схаваць небяспечния Папер, праглинуў іх.
Пасаджани ў Лукішскую ТУРМ Пает працягваць пісаць вершити. Побачим з творамі В. Таўлая, П. Пестрака ў туремним часопісе Крат билі и яго, падпісания псеўданімам Мікіта.
пасли двухгадовага слідства адбиўся суд над пісьменнікам. А. Редзьку присудзілі да чатирох гадоў и яшче да чатирох месяцаў за тоє, што збіў на горкі яблик туремнага наглядчика.
У Складанний перияд творчага раздарожжа на дапамогу А. Редзьку прийшоў М. Танк, Які падтримаўпаета. Максім Танк тади редагаваў аддзел літаратури часопіса «Беларускі летапіс», и калі А. Рздзька даслаў у гети часопіс палі творити, то деталёва іх разабраў.
усьо жиццё Пает бачиў Зірне край, палю Зірне краіну. I калі Чирвоная Армія визваліла заходная Білорусь, сяляне вибралі А. Дубровіча ў валасни робітничо-сялянскі камітет, а затим и делегатам на народному сході у Горадзе Беластоку. Сям'я Редзькаў першай у весци ўступіла ў калгас.
Так Алеся Дубровіча прийшло и асабістае шчасце: у +1939 Годзе ен стаў Бацька дзяўчинак-блізнят. Усьо часцей на старонках газети «Вілейская праўда» з'яўляліся вершити и кареспанденциі Паета. Паступова здзяйсняліся мари Дубровіча, но пача вайну ...
<...
