ка спадзяваўся сустрець грамадства, якое Складанний з свабодних и шчаслівих грамадзян, за Свабоду якіх ен змагаўся. Аднако яго Надзея НЕ Суджай було ажиццявіцца, бо ў Злучаних Штатах працягвала захоўвацца рабства больш цяжкае, чим пригоннае права, а ў грамадстве панаваў дух наживи и жорсткай експлуатациі працоўнага народу. Разам з критим Касцюшку НЕ пакідала думка вярнуцца ў Еўропу и прадоўжиць барацьбу за Свабоду на радзіме.
У ліпені 1798 Касцюшка прибиў у Париж, дзе ен сустракаўся з прадстаўнікамі директарата, а таксамо з Напалеон 17 кастричніка и 6 Лістапада 1799 Перагавори з ІМІ ні да чаго НЕ привялі. Касцюшка зразумеў, што буржуазні ўрад Франциі зиходзіў са сваіх вузка егаістичних інтаресаў, ніколькі НЕ клапоцячися аб свабодзе народаў Речи Паспалітай, а яго, як и інших патриётаў, падманвалі рознимі абяцаннямі.
Знаходзячися ў Франциі, Касцюшка напісаў зняважліви Ліст Паўлу I, аб'явіў аб адмове пекло присягі, принесенай яму ў Пецярбургу, и вярнуў падорания царом гроша. [11, с. 126] ??
Пачинаючи Вайн з Прусіяй, Напалеон праз свойого міністра Фуше паспрабаваў викаристаць Касцюшку для вярбоўкі нових польскіх легіёнаў. У гутарци з Фуше ў 1806 Касцюшка гавариў: «Служиў я Айчине плиг різни абставінах, з большим ЦІ Меншем шчасцем. Нічога більше не Жадан, як служиць йой сёння. Альо навучани горкім вопитам, у якім травні землякі заўсёди билі пераможани, панеслі нечувания страти ў Італіі, у Егіпце, на Сан Дамінга, пад Маренга, пад Гагенлінден, пасли перашкод и Горичі, аб якіх я сам адчуў, аб чим гавари ў маёй брашури +1800 року, нарешце таксамо з бітви пад Аўстерліцам НЕ пажадалі атримаць ніякай карисці для Польшчи, бачу, што імператар Напалеон и пан министр, знойдзеце абгрунтаваним, што Жадан для Польшчи сякіх-такіх гарантій и якога-небудзь тлумачення ». [11, с. 127] У далейшай гутарци Касцюшка прапанаваў, каб імператар Напалеон абвясціў, што настаў годину, калі Польшча (Мелася на ўвазе ўся Реч Паспалітая) можа и павінна Биць адноўлена, прапануючи адпаведную канституцию, аб'яўляючи аб палітичнай роўнасці ўсіх, без усялякага виключення, жихароў , як гета ёсць у Франциі. Фуше заявіў, што Напалеон ніякіх абяцанняў и гарантій даваць НЕ будз и прапанаваў Касцюшку падпісаць пракламацию-зварот да палякаў з заклікам виступіць у падтримку Напалеон, а калі Касцюшка адмовіцца яе падпісаць, то ўсё роўна яе зачитаюць пекло яго імя. Звяртае на сябе ўвагу ў гета гутарци таксамо и тое, што Касцюшка прама заявіў пра свае аўтарства ананімнай брашури «ЦІ могуць палякі дабіцца незалежнасці?» Яна була видадзена ў 1800 у Парижи з фіктиўнимі дадзенимі «У Прикопе на Доні». [11, с. 127]
Мяркуецца, што запіс ідей и разважанняў Касцюшкі, викладзених у ананімнай брашури, ўяўляе сабой навукови трактат, у якім разглядаюцца слабия и моцния бакі визваленчага руху ў Речи Паспалітай. Трактат складаецца з прадмови, чатирох частак и заключення.
У прадмове аўтар папяреджвае сваіх землякоў, каб НЕ спадзяваліся на замежную дапамогу, а калі хочуць «шчасця, гонару и слави ... неабходна каристацца сродкамі и сіламі, якія природа дала чалавеку ... пажадаем толькі -и ми станемо свабоднимі, бо шаснаццацімільённи народ не можа Биць народжани для рабства ». [5, с. 15] Визначаючи колькасць насельніцтва ў 16 мільёнаў чалавек, Касцюшка меў на ўвазе НЕ толькі палякаў, но и беларусаў, украінцаў и літоўцаў, якія насялялі ў тієї годину усю Реч Паспалітую.
У першай частци аўтар аналізуе причини, якія привялі да заняпаду Речи Паспалітай. Ен указвают, што першай причинай з'яўляецца страта народам сіли духу, страта віри ў палі сіли, и антинародная палітика магнатаў, калі шляхта пача «імкнуцца НЕ да дабрабиту краіни, а да задавальнення ганаристасці магнацкіх прозвішчаў ...» [5, с. 15]
З гетих разважанняў Касцюшкі відаць, што першачарговай причинай заняпаду Речи Паспалітай ен лічиў класавия супяречнасці и асабліва егаізм и прадажнасць магнатаў. Заклікаючи палякаў да барацьби за Свабоду, аўтар трактату звяртае ўвагу на вопит барацьби за незалежнасць народаў Швейцариі, Галандиі, Паўночнай Америкі, якія ніколі НЕ билі б паважанимі народамі, калі б НЕ адбілі насільнікаў сваімі ўласнимі сіламі.
В іншої частци разглядаецца магчимасць новаго паўстання, яго тактика и стратегія. Аўтар указвают, што сіли ревалюциі могуць павялічвацца за кошт визваленчай барацьби працоўнага народу суседніх дзяржаў, што расчлянілі Реч Паспалітую. У пачатку паўстання рекамендуецца весці барацьбу невялікімі партизанскімі атрадамі. Разам з критим у трактацией абвяшчаецца неабходнасць захавання и ахів права приватнай уласнасці. Робіцца агаворка и аб критим, што «хоць принципи Свабода и роўнасці дапускаюць усіх аднолькава да займаною ўрадавих Пасадена, аднако ... я б жадаў, каб асобі, якія зоймуць месцев ва ўсіх магістратурах, билі Абрау з ранейших саслоўяў» ... [5 , с. 15] ...
