Мету дабіцца палітичнай уніі з Польшчай. Вонкавим жа фактарам у заключенні дзяржаўнага САЮЗ з Польшчаю биў пастаянни палітични націск, пачинаючи з канца XIV ст., На Літву и Білорусь з боці Маскоўскай дзяржави, спусташенне и руйнаванне білоруський зямлі, - піша Ігнатоўскі [1, с. 112].
Асабліва гети націск праявіўся ў годину Лівонскай Вайни, што и вимусіла феадалаў Літви и Беларусі шукаць хутчейших шляхоў да уніі. Ус. М. Ігнатоўскі адзначиў таксамо супраціўленне магнатаў заключенню уніі. Усе гетия палаженні Ігнатоўскага билі абгрунтавани на падставе ранейших робіт інших вучоних. У адним тут памиляўся Ус. М. Ігнатоўскі: ен лічиў, што Реч Паспалітая, створаная актам Люблінскай уніі, була адним целим, адной непадзельнай дзяржавай. На сама впоратися, як сведчаць шматлікія дакументи, Реч Паспалітая прадстаўляла сабою федерацию дзвюх дзяржаў з адним каралём (ен жа вялікі князь літоўскі и рускі), з адним феадальним парламентам - Сойми, з адной палітикай, альо з рознимі законамі, войскамі, дзяржаўнимі пасадамі и Апарат, рознимі дзяржаўнимі мовамі, фінансамі, судовимі ўстановамі.
таксамо падрабязна разглядае Ус. М. Ігнатоўскі царкоўную унію 1596 Ен паўтарае ў асноўним палаженні рускіх дваранскіх и клерикальних праваслаўних гісторикаў аб нациянальна-релігійним уціску ў Беларусі. Таму приняцце уніі ен лічиць НЕ релігійним, а палітичним намагаються; яна була працягам палітикі скасавання незалежнасці Літоўска-білоруський дзяржави, пачатай Люблінскай уніяй 1569, лічиць Ус. М. Ігнатоўскі. Такім чинам, аўтар даў падстави и пазнейшим гісторикам притримлівацца пазіций рускіх даревалюцийних гісторикаў. Гету пазіцию Ігнатоўскага можна витлумачиць палітичним становішчам Беларусі ў тієї момант, калі пісалася кніга. Свій настрій супраць польскіх акупантаў у 1919 аўтар, Які сам вёў барацьбу супраць іх и кіраваў барацьбой, перанёс и на старонкі кнігі. Таму палітика Польшчи паказана адмоўнай, як потим паказвалася яна и ў кнігах інших білоруських гісторикаў [9, с. 193]. Таму и Люблінская унія 1569 р паказана аўтарам як акт, падчас якога «пекло вялікага Літоўска-Беларускага княства билі адабрани и сілком прилучани да« Карон »(як називалі Полидчу) такія багатия, каштоўния землі, як Падолія, Валинь, Кіеўшчина и Падлясьсе» [1, с. 135]. I тут Ус. М. Ігнатоўскі ідзе за рускімі гісторикамі. Аналіз дакументаў паказвае, аднако, што сама шляхта гетих ваяводстваў намагалася далучицца да Польшчи плиг ўмове захавання старадаўніх законаў и справаводства. Причинамі гетага билі ўжо Моцний паланізация шляхти на Падляссі и Спроба прицягнуць польську шляхту да абарони ўкраінскіх зямель пекло штогадових нападаў кримскіх татар, а таксамо намаганне мясцовай шляхти ўраўнаваць палі праві з польскай.
Ігнатоўскі ў тієї жа годину признае, што и пасли Люблінскай уніі Літоўска-Беларуская дзяржава захавал палю самастойнасць. Ен спасилаецца на Статут Вялікага княства Літоўскага 1588, дзе було запісана, што палякі разглядаюцца як іншаземци и не маюць права набиваць сабе землі на Беларусі и Літве, таксамо як и атримоўваць дзяржаўния Пасадена (уради).
Ус. М. Ігнатоўскі распрацаваў нові для яго годині сюжет у гісториі Беларусі - пра козацтва на Беларусі. Гети падраздзел яго ПРАЦІ стаўся асновай для далейшай распрацоўкі ТЕМи пазнейшимі гісторикамі - В.К. Шчарбаковим, I.Ф. Лочмеле и асабліва Л.С. Абецедарскім. А В.К. Шчарбакоў Надав видаў кнігу па гета теме [15, с. 107].
А вось палітичную гісторию Беларусі з сяредзіни XVI-XVII ст. прафесар Ігнатоўскі даў у свае кнізе вельмі коратка, Надав канспектиўна, літаральна на некалькіх старонках. Трошкі больш ім напісана пра падзели Речи Паспалітай у канц XVIII ст., Но ў асноўним ен привёў факти без вялікіх абагульненняў.
Адносна невялікім з'яўляецца чацвёрти раздзел кнігі, у якім гаворицца пра становішча Беларусі ў складзе Расійскай імпериі. Ус. М. Ігнатоўскі, коратка характаризуючи далученне Беларусі да Расіі, зрабіў слушно заўвагу: «Частка працоўних мас Беларусі НЕ палепшилася пекло палітичнай Перамам» [1, с. 166]. I сапраўди, калі ранєй Білорусь була ў складзе дзяржави са слабким дзяржаўним апаратов, то ў Расіі пригонніцкі апарат дзяржаўнай залагодить биў значний Мацнев. Таму становішча білоруського селяніна було больш цяжкае, як адзначае аўтар [1, с. 167]. Гети раздзел гісториі Беларусі таксамо вельмі кароткі. Ен Складанний толькі 8 старонак, паколькі гети перияд биў асветлени Ус. М. Ігнатоўскім у асобнай кніжци, як адзначиў сам аўтар. Фактична тут даецца канспектиўни агляди гісториі Беларусі XIX и пачатку XX ст. Аўтар адзначае, што асноўная маса памешчикаў Беларусі була задаволена далученнем Беларусі да Расійскай імпериі, бо ў Расіі такіх груповак сярод шляхти, якія б хацелі правесці каренния рзформи дзяржаўнага ладу, як у Речи Паспалітай, не було. Памешчикі маглі жиць спакойно и ўпеўнена. Ус. М. Ігнатоўскі адзначиў, што с...
