, удачу ")," у-богі "(" у "- префікс, Які азначае страту чагосьці), "з-божжа" ("са шчасцем, удачай"). Такім чинам, згодна з етималогіяй, бог - гета тієї, хто дае Чалавек Сћдачу, клапоціцца аб ім.
У адрозненне пекло большасці вишейпералічаних ніжейших звишнатуральних істот, знаходжанне и Сћлада якіх абмежавани визначаним месцев, Улада багоСћ НЕ травні прасторавай лакалізациі, яни могуць дзейнічаць паСћсюль.
Ми разгледзім толькі некатора язичніцкіх багоСћ, культ якіх биСћ Найбільший распаСћсюджани на Беларусі.
Пярун - бог грому и маланкі, даравальнік дажджу, апякун княжацкай дружини. УяСћляСћся Сћ визглядзе висаченнага Волат з доСћгай Барадеї, чорнимі валасамі, луків (вяселкай) i стреламі (маланкамі). Маланкамі ен страляе Сћ чарці, якія бягуць пекло яго на зямля и звичайна хаваюцца пад древамі, альо и там іх дастаюць стрели Перуна. Лічилася, што Сћ годину навальніци НЕ треба хавацца пад древа, а треба маліцца и хрисціцца, каб атагнаць пекло сябе чорта и НЕ Биць разам з ім забітим маланкаю. Таксамо СћяСћлялі, што Пярун тримае Сћ руках два вялікія жорави, Тре іх и б'є адзін аб адзін - адсюль грім и маланкі. Асколкі пекло жораваСћ, якія Сћпалі на зямля - ​​гета "Перуновия стрели". Так сяляне називалі решткі старажитних кремневих Прилад ПРАЦІ, якія знаходзілі на палях.
Велес - бог дабрабиту, апякун хатняй живели и паетичнай творчасці, ахоСћнік багацця. Ім'я Велеса звязвалася з золата, Перуна - са зброяй. У Кіеве Сћ годинник князя Уладзіміра Пярун, бог княжацкай дружини, стаяСћ на Сћзгорку, Велес, апякун простагландинів люду - на Падоллі. УяСћляСћся Велес у виглядзе магутнага велікана з доСћгімі валасамі и Барадеї. Лічилася, што ен надзяляе людзей талентамі, добрим слихом и голасо, вялікім ростам. Па народних павер'ях, Велес навучиСћ людзей живелагадоСћлі. Яго таксамо лічилі апекуном вешчуноСћ и народних спевакоСћ. У "Слові пра паходу Ігарави" вешчи Баян названі "Велесавим Унук''. p> Ярила - бог сонца, вясенняй урадлівасці, пачуццевага Кахане, апякун земляробства. УяСћляСћся Сћ виглядзе пригожага Маладога хлопця, Які Сћ білим адзенні, з вянком на Головата и каласамі Сћ руках вясновим досвіткам ездзіць па палях на білим кані и апладняе ніву. Ярила лічиСћся богам усякай урадлівасці, у критим ліку и жаночай, таму маладзіца, якаючи Жадан мець дзіця, імкнулася пабачиць Ярилу.
У гонар Ярили існавала свята - ЯрилаСћ дзень (поза гета свята святога Ягория (Юрия), Які Сћ хрисціянстве замяніСћ Ярилу). Лічилася, што Сћ гети деень (6 травня) Ярила адчиняе вароти неба и на білим кані виязджае на зямля. 3 яго з'яСћленнем пачинаецца сапраСћдная Вясна. У гети дзень упершиню випускалі скаціну Сћ поле. Свята Ярили суправадкалася карагодамі, песнямі, вячерай. Сама пригожая дзяСћчина з вескі прадстаСћляла Ярилу. Яе саджалі на Белага каня и вадзілі па палях. Плиг гетим спявалі песні Сћ гонар Ярили, якія павінни билі забяспечиць ласкаві Сћраджай и нарадженне здаровье дзяцей.
...
