кгичнай смешнай Намагайтеся, прихована глибіня думкі, падобна як гета бачим ва Сћкраінскага пісьменніка Стефаніка, та каторага мейсцамі аСћтар набліжаецца, ди Сћ расейскага пісьменніка Чехава. Альо Т. Гушча НЕ патурае ім, а твориць палі, твориць нову ценнасць, виснаваную з характар ​​души білоруса В»11. p align="justify"> Такім чинам, критик зусім слушно витлумачвае ГЕНЕЗІС нава-тарства Коласа - творці нових естетичних каштоСћнасцей - глибіней спасціження ім духоСћних асноСћ народнаго жицця, Гли-біней пранікнення Сћ нациянальни характар, у псіхалогію білоруса. Болей таго, пводле меркаванняСћ В. ЛастоСћскага, жиццесцвяр-джальни характар ​​творчасці Я. Коласа, уласціви яму гістарични аптимізм Якраз и даюць падстави спадзявацца на шчасліви ліс Беларусі: В«А колькі сонца, жицця! СапраСћди багата душа білого-рускаго народу, калі можна видаць з сябе такія Талент ... Вяліка будучиня народу, Каторі Сћ досвітках свойого адрадження кідае такія перли В». p align="justify"> Прагностика аСћтара водгуку НЕ була аддягненай, яна грунтавалася на канкретним аналізе вобразнай сістеми апавядан-няСћ. Ідейна-змястоСћную и стилявую адметнасць Коласа-празаіка В. ЛастоСћскі бачиСћ у згарманізаванасці малюнки, створанага пісьменнікам, у майстерстве, з якім витлумачваюцца паводзіни Чалавек, ягония Сћчинкі, душеСћния пераживанні, абумоСћления Сацияльна-битавимі абставінамі. В«А колькі праСћдзівай праСћди псіхалаіічнай у творах Т. Гушчи І як ен умее схапіць яеВ». p align="justify"> Яскраве доказ умацавання прафесіяналізму білоруських критикаСћ можа служиць безіменна рецензія (у рубрици В«агляди кнігВ») на апавяданне Язепа Лесіка В«Не Сћсе ж разам, ягамосціВ»-АСћтар водгуку СћбачиСћ каштоСћнасць творить не Сћ добрасумленним узнаСћленні канкретних Падзу , а Сћ здольнасці пісьменніка Даць палю, аригінальную мадель речаіснасці. Я. Лесік НЕ капіраваСћ механістична жицце, а ператвараСћ яго Сћ адпаведнасці з уласнимі СћяСћленнямі и ідеаламі. Критик ухвалять пісьменніка за наяСћнасць В«фантазііВ» Сћ апавяданні, адной з дзейних асобі якога з'яСћляецца карчомни папугай. p align="justify"> Яшче адной праявай пленнага развіцця нашаніСћскай критикі була яе абвостраная Сћвага да теаретичних праблем. У артикуле С. П. (Самуіла ПлаСћніка) В«Думаць и гавариць треба па-беларускуВ» Сћзнята вань суадносін жиццевай и Мастацкай праСћди. I ви-Раша яно тут даволі Глибока. Так, паняцце Мастацкай праСћди НЕ атаясамліваецца з механістичним адбіткам. Критик разглядае В«артистичную праСћдуВ» як винік абагульнення, типізациі жицце-вих фактаСћ, винік роздумаСћ и пераживанняСћ мастак. Вялікую ролю Сћ стваренні паСћнакроСћнага вобразе адигривае ТВОРЧА фантазія пісьменніка, яго здольнасць пераСћтвариць успринятае павод-ле законаСћ гармоніі и хараства. В«... Беручи критикаваць Які-небудзь штучних твор, - зазначалось - ми не павінни заду-ваць сабе вань: ці праСћда, што було таке здаренне, якое тут апісваецца, альо павінни задаваць сабе вань: ці маглів Биць гета ці ні, як тут апісвае...
