насці літаратурнай мо-ви. В«Багдановіч умее Сћсе аживіць, ператвариСћши па-свойму. I легка ліюцца яго вершили кунштоСћнай, філіграннай роботи, а ко-жин Форман падиходзіць да думкі. Думак тих - багата, и вось ми бачим у В«ВянкуВ» вершили такої форми, такий Будова - часта вельмі редкай, якой могуць пахваліцца толькі найбільш куль-турния.народи з найвишей развітай літаратурнай МОВА. Здаецца, калі б наш В«пясняр красиВ» меСћ толькі адну Мету: паказаць, што беларуская мова можа развівацца, як мова літаратурная, - дик ен гета мети дайшоСћ В». p align="justify"> Надзвичай каштоСћним у навуковим плані було и тое, што да визначення агульних тенденций білоруський літаратури пачатку XX ст. А. Навіна ішоСћ НЕ шляхам накладвання на творчасць М. Багдановіча гатова, априерна сфармуляваних схем, а праз аналіз вобразнай сістеми вершаСћ, праз спасціженне творчай інди-відуальнасці мастак слова. В«ВянокВ», - падкресліваСћ аСћтар водгуку, - гета праСћдзіви перл у білоруський паезіі. РаСћнаваць Багдаєв-віча ні з кім НЕ Будз: чи не затим, што няма Лепша за яго паетаСћ (бо такія есць), альо затим, што ен ні да каго НЕ падобни В». p align="justify"> Аб узроСћні літаратурнай критикі, Ступені яе Сћздзеяння на літаратурни працес, на льно-творче Атмасфера Сћ пісьменніцкім асяроддзі можна гавариць у критим випадкі, калі Сћ критици сфарміраваліся пеСћния творчия індивідуальнасці. Адной з такіх індивідуальнасцей побачим з А. Луцкевічам биСћ В. ЛастоСћскі, та бясспречних здабиткаСћ якога треба залічиць яго артикули В«Памяці Сяргея ПалуянаВ», В«Еліза АжешкаВ» (1910), В«Людвіг Кан-дратовічВ» (1912), В«Леся УкраінкаВ» (1913), рецензіі на зборнікі В«ВасількіВ» Ядвігіна Ш., В«РуньВ» М. Гарецкага, В«Родния з'явуВ» Т. Гушчи (1914).
Унутраная логіка развіцця білоруський критичнай думкі - и ге-та своечасова адчуСћ В. ЛастоСћскі - вяла да непазбежнага з'яСћлення так званай прагаастичнай критикі, здольнай зазірнуць у заСћ-трашні дзень нациянальнай літаратури. Гета сімптаматични, вельмі паказальни факт, бо прадбачанне будучині патрабуе глибокага аналізу шматстайних грамадска-палітичних и Сћласна літаратурних з'яСћ у іх узаемасувязі и Сћзаемадзеянні, а прадказанне тади ефектиСћнае, калі пабудавана на тонкім адчуванні специфікі Мастацтва. Виказацца наконт кірунку развіцця білоруський літаратури на вопице пошукаСћ Коласа-празаіка и паспрабаваСћ В. Ла-стоСћскі Сћ сваім водгуку на зборнік В«Родния з'явуВ». Рецензент ук-лючиСћ розчини білоруського пісьменніка Сћ широкі агульналіта-літературних кантекст, пригадаСћши вядомия імени В. Стефаніка, А, Чехава. В«А Тарас Гушча НЕ сказаСћ яшче свойого апошняга слова, яго Талент з шкірним рокам набірае болинага напружання и біль-шай развітасці Сћ вяселкавих пералівах Гумаров и Сћ зіхаценню чистих сліз, каторимі перасипае Гумар. Треба спадзявацца, што імя Т. Гуіпчи з годинах будз вядома далека па-за межамі нашимі, услаСћляючи імя білоруський, яно пойдзе далека па світла, бо Сћ творчасці Гушчи, апрача фа...
