ць уеюди, каб ачисціць гетакім чинам людскія души, падняць іх на Скридлов натхнення да нябес, каб яни парабіліся лепшимі и свят-лейшимі. Мастацтва есць тієї святі хорам, Каторі асвятляе жиц-це париваннямі до ДАбро и праСћдзе, будзіць свядомасць и руйнуе нізкія інстинкти Сћ серцах людскіх В». p align="justify"> КаштоСћна тое, што Бядуля-критик НЕ задаволіСћся агульнай декларацияй, а Сћласния меркаванні пацвердзіСћ розгледиш асобних твораСћ Паета (В«*** Падимі чадові палі вока ...В», В«АпокрифВ», В«МадонниВ»). I НЕ фармалізм и незалежнасць пісьменніка пекло жицця абараняСћ ен, а змагаСћся за високі мастацкі Сћзровень білоруський літаратури. Менавіта Сћ критим и бачиСћ критик гістаричную заслугу Багдановіча, што мастак узбагаціСћ В«рідну нациянальную паезію новимі формамі, новимі гармоніямі, фарбамі, вобразамі и мелодією-ЯМІ ...В». p align="justify"> Рецензіі и артикули 3. Бядулі паспяхова працягвалі закладзе-ную Сћ нашаніСћскі перияд традицию пісьменніцкай критикі, якой уласціва павишаная Сћвага да естетичнага СћзроСћню твора, яго мас-тацкай дасканаласці, згарманізаванасці зместу и форми. I тут кла-січния Сћзори паетичнага сугалосся критик знаходзіСћ у аСћтара В«ВянкаВ»: В«Ва Сћсіх творах Багдановіча чуецца Намагайтеся, строга апрацоСћка, багацце и размаітасць вобразаСћ и формаСћ, вялікая Краса і глибіня думакВ». p align="justify"> Увогуле, Мастацкая дасканаласць твора як винік самапа-трабавальнасці и смелага мастацкага поиска Паета ці празаіка заСћжди знаходзіла актиСћную падтримку з боці 3. Бядулі. Ен ви-соку цаніСћ непаСћторнае аблічча творчай асобі, яе Сћменне глядзець на світ па-свойму. Вось и плиг аналізе творчасці М. Гарецкага БЯ-дуля-критик гавориць пра В«самабитни СтилаВ» ранніх твораСћ пісьменніка, пра В«аригінальни склад малявання чалавечай душиВ». I таку тонку праяву духоСћнага жицця Чалавек, як Кахане, М. Гарецкі В«таксамо Малю на свій асабісти ладВ». I Надав В«малюнкі природиВ» зноСћ жа В«виходзяць з-пад пяра Гарецкага ... Сћ Нова форміВ» '6. I Сћ целим Бядуля-критик прихільна паставіСћся да індивідуальнай манери Гарецкага: В«Реалізм у яго годинах даходзіць да детальнай анатомікі, та фатаграфавання атамаСћ праз паве-лічальнае шкло (В« У лазні В»,В« Маці В»и інш.). Побачим з гетим яго рамантизм даходзіць пекло натхненай лірикі да таемнага містицизму (В«Лірния заспівавшиВ», В«Што яноВ», В«АнтонВ» и інш.) В»17. Тое, што Бядуля арганічна дапасоСћваСћ складания теаретичния паняцці - реалізм, рамантизм - так канкретних твораСћ, напаСћняСћ паняцці реальним зместам, сведчила аб інтенсіСћним станаСћленні критичнай думкі: абстрактна теория натуральна Сћваходзіла Сћ паСћсядзенную практику рецензентаСћ. А гета надавала критичнай аценци доказ-насць и пераканальнасць. p align="justify"> Што ж датичиць Аповесці В«Дзве душиВ», дик яна таксамо дала критику магчимасць закрануць некатория складания праблєми літаратурнага характар, дере за Сћсе праблему мастацкага адлю-стравання гістаричних Падзу па Гарач слядах. Са спасилкай на аСћтар...
