супадзенне інтаресаСћ польскіх уладаСћ и уніяцкай царкви Сћ нациянальнам питанні. З 1932р. на заходнебеларускіх землях паступова ліквідаваліся існуючия уніяцкія парафіі, адкрицце нових спинілася. У адрозненне пекло свойого папяредніка Зигмунта Лазінскага. нови пінскі біскуп Казімір Букраба рабіСћ наступ на уніяцтва. У адказ на Заявивши вернікаСћ звичайна накіроСћвалі ксяндзоСћ, якія імкнуліся неадкладна перавесці тих у каталіцтва. Викладаць релігію дазвалялася толькі па - польску. На працягу 1934 - 1938гг. айци студити беспаспяхова дамагаліся пекло польскіх залагодить у Століне, Бресце дазволу на будаСћніцтва уніяцкага храму Сћ весци Колкі (Столінскі Павєтьє). Вось што аб гетим паведамлялася Сћ віленскім Slowiе: "У весци Колкі айци студити хацелі пабудаваць вуніяцкую царкву. Купілі древа. Звезлі материял. Мінае Сћжо чацверти рік як древа гніе, материял нішчицца. Усякія Захадите Сћ Берасці, у Століне, Надав у міністерстве астаюцца попрасту без адказу. Бедния айци толькі скардзяцца ... "[7,11]. Нягледзячи на запеСћніванні Сћ падтримци, що не визначиСћся прихільнасцю да уніяцтва и віленскі біскуп Р.ЯлбжикоСћскі. Менавіта з яго дазволу биСћ нанесені Моцний Сћдар па Друйскім кляштари, Які пазбавіСћся сваіх вядучих святароСћ. Першай ахвярай стаСћ а. Абрантовіч, Які биСћ накіравани Сћ Харбін для місійнай дзейнасці сярод расійскай еміграциі. У 1932р. падобни ліс спаткаСћ таксамо и а. Германовіча, а Сћ 1933р. и а. Цікоту, Які так 1939р. биСћ у Вільне, пасли чаго биСћ накіравани Сћ тієї жа Харбін [20,55]. У такіх абставінах уніяцкая царква траціла палі пазіциі. Паводле асобних криніц, усяго Сћ Заходняй Беларусі Сћ 1935р. було каля 12,5 тис. вернікаСћ - уніятаСћ [7,94]:
У Віленскай архіепіскапіі - 4 приходи, 7 свяшченнікаСћ и приблізна 3 тис. прихажан;
У Пінскай епархіі - 12 свяшченнікаСћ и 6 тис. прихажан;
У Падляшши - 9 свяшченнікаСћ и каля 3200 прихажан;
У Альберціне - 50 місіянераСћ и 300 прихажан [17,267].
Альо, треба адзначиць, што Сћ критим жа 1935р. часопіс "Так злучення" пісаСћ наступнае: "Уніяцкая праворуч, хоць паволі, альо штораз пашираецца и паглибляецца. Людзі больш цікавяцца Уніяй и виказваюць прихільнасць да яе. Унійния дзеячи пачинаюць здабиваць сімпатию и сярод польскіх кругоСћ, Надав інтелігенциі, дагетуль досиць далека, стаяСћшае пекло Уніі "[10,6-7,12]. p align="justify"> -6 верасня 1935р. у Пінску адбилася 5-я Унійная канференция. Яна прайшла вельмі Сћрачиста, нягледзячи на тое, што СћдзельнікаСћ було толькі 70 [10,10,4]. На канференциі була прачитана 6 рефератаСћ, присвечаних праблєми уніяцтва. Удзельнікамі канференциі було принята рашенне аб увядзенні адной унійнай нядзелі Сћ Годзе "у якую З'ясовувати б прац унійная ди збіраліся б ахвяри на паширенне гета святої справи" [10,10,4]. Таксамо було вирашана склікаць Наступний канференцию праз 2 гади и агранічиць лічбу виступоСћ...
