га аб єкта з навакольнимі прадметамі и з явамі, з якімі дзіця пазнаемілася ранєй. Развіваецца аперцепция - уплиСћ на Сћсприманне Сћласнага вопиту. У сувязі са з яСћленнем аперцепциі Сћсприманне становіцца асенсаваним, метанакіраваним, з елементамі аналізу. У ім вилучаюцца Сћсвядомления дзеянні - назіранне, пошук, разглядванне ..
З яСћленне Сћ дашкольним узросце Сћстойлівих вобразних уяСћленняСћ вядзе да диференцияциі перцептиСћних и емацийних працесаСћ. Емоциі дзіцяці атримліваюць сувязь найперш з яго СћяСћленнямі, І як винік усприманне губляе свой афектиСћни характар.
значний СћплиСћ на развіцце Сћспримання аказвае маСћленне - тое, што дзіця пачинае актиСћна викаристоСћваць Назв якасцей, приметаСћ, станаСћ різни аб ектаСћ и адносіни паміж ІМІ. Плиг називанні тих ці інших якасцей прадметаСћ и з яваСћ дашкольнік критим самимі вилучае гетия якасці, плиг називанні прадметаСћ ен вилучае іх з інших, визначаючи іх стан, сувязі або дзеянні з ІМІ, бачиць и Розум реальния адносіни паміж ІМІ. АсноСћни напрамак развіцця подумки - пераход пекло наочна-вобразнага да слоСћнага маислення. АсноСћним відим подумки критим не менше з яСћляецца наочна-вобразнае, што адпавядае репрезентатиСћнанаму інтелекту (подумки ва СћяСћленнях) па терміналогіі Жана Піаже [8, с.215-216].
У ходзе свойого развіцця маСћленне дзяцей неад емна звязана з характар ​​іх дзейнасці и зносінаСћ. Развіцце маСћлення ідзе па некалькіх напрамках: удасканальваецца яго практичнае викаристанне Сћ кантакте з іншимі людзьмі, разам з критим маСћленне становіцца асновай перабудови псіхічних працесаСћ, приладаСћ развіцця подумки. Так заканчення дашкольнага Сћзросту плиг пеСћних умів вихаванне дзіця пачинае НЕ толькі каристацца маСћленнем, альо и асенсавана яго будаваць, што травні вялікае значенне для наступнага авалодвання пісьмом.
Паводле В.С.Мухінай и Л.А.Венгер, у старейших дашкольнікаСћ, калі яни імкнуцца скласці звязанае апавяданне, няредка сустракаецца Наступний моСћная памилка. Дзіця спачатку Сћводзіць асабовия займеннікі (ен, яна), а потим, сам адчуваючи няяснасць свойого аповяду, пачинае тлумачиць займеннікі назоСћнікамі: наприклад, яна, дзяСћчинка, пайшла , яна, карова, забадала , ен, шарик, пакаціСћся и Г.Д. [8, c.152]. Гета істотни момант Сћ развіцці маСћлення дзяцей. СітуатиСћни спосабами викладання як би перариваецца тлумаченнямі, ариентаванимі на суразмоСћцу. Питанні па змесце апавядання виклікаюць на гетим етапі развіцця маСћлення Жаданом адк...
