сяляне називалі Сарочка верхню, якую насілі са спадніцай ЦІ андараки. Як праівла, яна була з доўгімі рукавамі. «Сарочкай», як и пазней у ХІХ - ХХ стст. називалі таксамо сподняе плечавое адзенне криху іншага крою, якое маглів Биць и з кароткімі рукавамі, без каўняра. Критим НЕ Меней абедзве Назв, як ужо адзначалася, абазначалі пераважна аднолькавае адзенне.
Асноўним материялам для шицця кашулі да 20-их рр.. ХХ ст. була лляна, двухнітовая «даматканка» з гладкай паверхняй палатнянага перапляцення («Простан тканина»), якасць якой, нягледзячи на аднатипнасць сиравіни, була рознай («кужаль», «зреб е» и інш.) i залежався пекло призначення Палатна, регіянальних и часавих традиций. Па ўсеў Беларусі вилучаліся вки гатункі Палатна: тонкае («кужаль», «вярхоўе»), сяредняе («сяродкавае») i грубае («зреб е», «таўстаніна», «дзяружина», «спуск», «абдзіркі»).
Кужельния кашулі билі даражей за іншия и викаристоўваліся сялянамі як святочнае адзенне. Святочния кашулі шиліся пераважна суцельнимі з тонкага ЦІ сяредняга гатунку Палатна, якое ткалі з Лепша гатункаў ільнавалакна. Грубае Палатний викаристоўвалі на «падтачку» кашулі.
Найчасцей Кашул шилі з доўгімі рукавамі. Шириня и даўжиня рукава ў многім залежалі пекло призначення кашулі. Широкі («вільні») i доўгі рукаў упригожваў святочну Кашул, альо биў нязручни для ПРАЦІ. Шириня рукава залежався и ад ширині Палатна. Ширині аднаго палотнішча частина не Грабала, а таму, як правіла, для расширення пройми ўстаўлялі невялікія клінкі трохвугольнай, квадратнай ЦІ ромбавіднай форми, уверсе пад рукаў, Радзіх - кліни на ўсю даўжиню рукава. Устаўка пад рукаў крейди лакальния Назв: «цвікля», «цвегель», «клінок», «падрушнік», «ластавіца» и інш. Унізе рукава збіралі ў «паркани», и да яго пришивалі манжети («манкети», «каўнерци», «каўнерикі», «чохли», «абшляг», «рукаваши») вузкай («у 2 пальці») двайной палоскай Палатна. У асобних месцев традицийна шилі кашулі з широкімі манжетамі, да якіх пришивалі карункі або валу («фальбонка», «брижикі», «Бриж» и інш.) ЦІ ніз широкага рукава проста збіралі на зборка на 10 см пекло краю. Гета билі святочния кашулі. Манжети палатнянай кашулі рабілі и з іншай (пакупной) тканіни.
Для паўночних раенаў Міншчини характерни кашулі без манжет, з Простан аблямоўкай палатному, паркалем, сітцам. Такі рукаў у годину ПРАЦІ легко можна було падвярнуць да локця ЦІ вишей плиг неабходнасці. Кашулі без манжетаў билі и святочні адзеннем. У Нясвіжскім раене Мінскай вобласці зафіксавана ўпригожанне, калі на ніз рукава без манжета «вугалочкам накладваўся каснічок» [6, с. 145 - 157].
Найбільший колькасць ДЕКОРИ канцентравалася на жаночих Кашул. Характар ??кампазіцийнага размашчення вишиўкі дазваляе вилучиць два типи Кашул. Дерло - кашулі з «паўсемістимі», «паўсемнимі» рукавамі, м. зн. з суцельним шиццем па ўсім ствале рукава. Зашиўка ўсяго рукава дасягалася (у залежнасці ад регіянальних асаблівасцей) некалькімі шляхамі: 1) сукупнасцю падоўжаних бардзюраў, 2) ритмічним запаўненнем паверхні папярочнимі арнаментальнимі палосамі, 3) спалученнем гаризантальна и вертикальна размешчаних бардзюраў, 4) сятчатим арнамент. Так другог типу адносяцца такія кашулі, у якіх асноўни декор припадае на плечавую ўстаўку.
Абавязковая присутнасць вишиванага и тканага ДЕКОРИ на рукавах жаночих и мужчинскіх Кашул ва усходніх и інших народаў крейди ў мінул...
