Раннія етапи Сћ развіцці літаратуразнаСћчай думкі
Змест
1. Раннія етапи Сћ развіцці літаратуразнаСћчай думкі
1.1 сами першия крокі навукі аб літаратури
1.2 ЛітаратуразнаСћчая думка Сћ сяреднія вякі
1.3 Развіцце літаратурнай навукі Сћ епоху Адрадження
1.4 ЛітаратуразнаСћчая думка краін Заходняй ЕСћропи Сћ ХVІІ ст.
1.5 Фарміраванне літаратуразнаСћства як самастойнай навукі Сћ ХVІІІ ст.
Спіс викаристаних криніц
1. Раннія етапи Сћ развіцці літаратуразнаСћчай думкі
1.1 сами першия крокі навукі аб літаратури
Естетичния, а Сћ іх межах и літаратуразнаСћчия паняцці и канцепциі пачалі Сћзнікаць па заходи разбурення першабитнага сінкретизму ва СћяСћленнях Чалавек, а таксамо Сћ сувязі з паступовим видзяленнем Мастацтва Сћ адметную и специфічную форму грамадскай свядомасці и галіну культурнай дзейнасці людзей. ЗаСћважим, што першапачатковия теаретика-літаратурния СћяСћленні билі практична неадлучнимі пекло агульнаестетичних и філасофскіх меркаванняСћ.
сами першия развагі аб літаратури и Мастацтва сустракаюцца Сћ найстаражитнейших пісьмових помніках: у індийскіх ведах (Х-ІІ стст. да н.е.), у кітайскай В«Кнізе паданняСћВ» (В«ШуцзінВ», V-ІV стст. Да н.е.), у гречаскіх В«ІліядзеВ» и В«АдисеіВ» (VІІІ-VІІ стст. да н.е.), шерагу інших прац.
Першия канцепциі Мастацтва Сћ ЕСћропе билі распрацавани античнимі вучонимі. Так, Платон (V-ІV стст. да н.е.) разгледзеСћ у руслі аб'ектиСћнага ідеалізму шераг естетичних праблем (у критим ліку и праблему пригожага), паспрабаваСћ вивесці гнасеалагічную природу Мастацтва, акресліць яго вихаваСћчую функция. Ен даСћ таксамо некатория важния звесткі и па Сћласна теориі літаратури, у приватнасці, правеСћ падзел яе на пологи.
У Аристоцеля (ІV ст. да н.е.) плиг захаванні агульнаестетичнага падиходу да Мастацтва ми бачим ужо фарміраванне Сћласна літаратуразнаСћчих дисциплін - паетикі и стилістикі. Працюю Аристоцеля В«Аб Мастацтва паезііВ» (інша яе, пазнейшая назва В«ПаетикаВ») стала дерти сістематичним виклад асноСћ паетикі. Акрам таго, яна адкрила шматвяковую традицию стварення специяльних нарматиСћних трактатаСћ па гета дисципліне.
Развіваецца Сћ антични годину и риторика, у рамках якой адбиваецца фарміраванне и станаСћленне теориі прози и стилістикі. У античнасці ляжаць таксамо витокі еСћрапейскай літаратурнай критикі: меркаванні ранніх філосафаСћ аб Гамер, супастаСћленне Трагедії Есхіла и ЕСћрипіда Сћ камедиі Аристафана В«ЖабкіВ» (405 да н.е.), критика тексту з пунктом гледжання яго адпаведнасці аригіналу, и м. д. Зараджаюцца таксамо біябібліяграфія (В«ТабліциВ» Калімаха як правобраз літаратурнай енциклапедиі), тексталогія (перапісванне и каменціраванне текстаСћ).
Асабліва Моцний штуршок для развіцця старажитнагречаскай літаратуразнаСћчай думкі дала епоха елінізму (ІV-І стст. да н.е.). Аб гетим сведчиць дзейнасць Аристафана Візантийскага (287-180 да н.е.), ажиццявіСћшага виданні Гамера, Гесіеда, гречаскіх лірикаСћ. Вучань Аристафана Аристарх Самафракійскі (215-145 да н.е.) даследаваСћ гамераСћскі ЕПАС з пунктом гледжання адпаведнасці некатора адлюстраваних у ім момантаСћ жиццевим реаліям. Шераг цікавих заСћваг аб аратарскім майстерстве зрабіСћ Дзіянісій Галікарнаскі (І ст. да н.е.).
Старажитнаримская літаратурная теория и критика прадстаСћлена Сћ дерло Чарга працай Гарация В«Навука паезііВ» (І ст. Да н.е.). АСћтар даволі полоні працягнуСћ и развіСћ у їй традициі Аристоцеля, закладзения ва Сћжо згаданай вишей В«ПаетициВ». В«Навука паезіі В»Гарация стала праз шаснаццаць стагоддзяСћ теаретичнай асновай класіцизму.
Шераг праблем літаратуразнаСћчага характар ​​закранаюцца Сћ трактатах В«За АрхіяВ» Марка Тулія Цицерона (106-43 да н.е.) и В«Аб природзе речаСћВ» Ціта Лукреция Кара (99-54 да н.е.).
Глибокія канцепциі літаратури и Мастацтва складваюцца Сћ годинник класічнай старажитнасці Сћ краінах Усходу. Так, у Кітаі Сћ руслі канфуциянства фарміруецца вученне аб Сацияльна-вихаваСћчай функциі Мастацтва, а Сћ руслі даасізму - естетичная теория пригожага на Аснова універсальнага творчага пачатку В«даоВ».
РаспрацоСћваюцца питанні літаратури и Сћ Індиі, аб чим, наприклад, сведчиць трактат В«НацьяшастраВ», Які припісваецца Бхараце и датуецца прикладна ІV ст. p> ЗаСћважим, што ва Сћсіх усходніх Мастацкая-естетичних канцепциях присутнічае вельмі Моцний лінгвістични, а дакладней, ЛІНГВА-стилістични аспект. У целим жа станаСћленне и развіцце літаратуразнаСћчай думкі Сћ краінах Усходу визначалася перавагай агульнатеаретичних и агульнаестетичних метадаСћ над даследаваннямі гістаричнага и евалюцийнага планом, якія Сћвайшлі тут у сілу толькі Сћ ХІХ-ХХ стст.
1.2 ЛітаратуразнаСћчая думка Сћ сяреднія вякі
Мастацтва літаратуразнаСћчая навука
Сувязнимі звеннямі паміж античнай и Нова навукай аб літаратури Сталі даследаванні візан...
