екло свойого, узбагачаць В«чужия культуриВ». В«Адзін з парнаснікаСћВ» часткова пагадзіСћся з суровимі за-кідамі апанента, альо адначасова виказаСћ упеСћненасць у критим, што Беларускі народ прачнецца да новаго жицця, а яго пазти В«будуць пяяць аб вялікім багацці и красі палею бацькаСћшчиниВ». p align="justify"> Удзельнікі дискусіі, як бачим, істотна разишліся Сћ подивися: ці Мастацтва заклікана адлюстроСћваць галоСћним чинам негатиСћния з'яву речаіснасці (сацияльния канфлікти, гаротную частку селю-ніна и р. д.), ці яго мети, функциі болів широкія, разнастайния - адбіваць увесь спектр жицця, у критим ліку и ідеальни пачатак, ду-хоСћную субстанції? Фактична гаворка тут ішла пра філасофскую канцепцию Мастацтва, яго сутнасць, призначенне, пра канцепцию нациянальна-самабитнай літаратури. Зварот да падобнай праблєми биСћ яшче адним пацвярдженнем пленнасці шляхоСћ, якімі Руху белаіруская критичная, навуковая думка. p align="justify"> Нельга НЕ заСћважиць, што пазіция кожнага з удзельнікаСћ дис-кусіі крейди и моцния, и слабия бакі. У сваіх сцвярдженнях Ю. Верашчака биСћ шмат у чим несправядліви, неаб'ектиСћни, бо на тій годину білоруський слоСћнае Мастацтва з дастатковай виразнасцю виявіла високі естетични Сћзровень и жанравую разнастайнасць (зборнік Я. Купали В«ГуслярВ», яго паеми В«КурганВ», В«БандароСћна В»,В« Сон на кургані В», камедияВ« ПаСћлінка В»; Сацияльна-псіхалагічния апавяданні Я. Коласа, пачатковия раздзелиВ« Нова зямлі В»; видаті-ния Сћзори пейзажнай, інтимнай, філасофскай лірикі М. Багдаєв-віча, Я. Купали и Я. Коласа, А. Гаруна, 3. Бядулі, К. Буйлов и інш.). I таму НЕ зусім зразумела, зиходзячи з якіх меркаванняСћ апанент Ю. Верашчакі так легка пагадзіСћся з папрокамі наконт праз-мернага песімізму и аднастайнасці білоруський паезіі, приняСћ іх за справядлівия. На поСћним сур'езе аспречваць падобния закіди можна було пяць-сем гадоСћ таму, альо НЕ Сћ 1913 Годзе! p align="justify"> Што датичиць В. ЛастоСћскага, дик пеСћная тенденцийнасць, прадузятасць некатора яго аценак тлумачицца хутчей за Сћсе імкненнем узбуйніць маштаб дискусіі з Мета паглядзець на бе-ларускае слоСћнае Мастацтва Сћ далекай перепективе. I каб засцерагчи літаратуру пекло небяспечнай вузкасці, палітичнай заангажаванасці, ен и пайшоСћ на свядомае перабольшванне хібоСћ сучас-най яму паезіі, на завастренне думкі. Логіка палемічнай барацьби таке дазваляла. Критим болів, што Сћ стратегічним плані, у канцеп-туальнай трактоСћци сутнасці Мастацтва ЛастоСћскі-теаретик меСћ Рация. Невипадкова ж яго Подивившись на паезію як з'яву духоСћнага парадку актиСћна падтрималі В«пясняр чистае красиВ» М. Багда-новіч, аСћтар артикула В«Не хлібам адзінимВ» 3. Бядуля, М. Гарецкі Сћ артикулах В«Наш театрВ», В«Развагі и думкіВ». p align="justify"> У святле приведзе вих фактаСћ дапушченне, паводле якога аСћтарам В«Адказу Юркові ВерашчакуВ» з'Сћляецца сам В. ЛастоСћскі або яго ідейни аднадумца з редакциі В«Наша Ніви", не виглядае як штосьці нелагічнае, надуманае. Вер...
