агоднасць дапушчення вялікая. Бо падобнага роду Захадите мелі месца Сћ гісториі літаратури, свядо-мия падробкі, містифікациі Цалко апраСћдани. Яни НЕ скіравани на приніженне асобі магчимих апанентаСћ. Мета іх була калектиСћная випрацоСћка доСћгатерміновай праграма развіцця нация-нальнай культури. НашаніСћскія дзеячи верилі Сћ стваральную сілу навукова-критичнай думкі.сам В. ЛастоСћскі Сћ далейшим актиСћна абараняСћ тезіс пра НЕ-абходнасць В«сплачвання доСћгуВ» беларускімі пісьменнікамі, цею запазичанасці літаратури Перад БацькаСћшчинай, Перад неапетай яе Краса і пригажосцю. Гета тютюнового з нашаніСћскіх артикулаСћ критика В«Ці есць расійская и польська культураВ», В«Ці-ткі ми сапраСћди цямней пекло усіх?В», В«Перш за Сћсе саміВ», В«Голас сумлен-насціВ», В«Па сваім шляхуВ». Тут В. ЛастоСћскі паглибляе Сћласную канцепцию, адначасова признаючи и пеСћни суб'ективізм, палемічную завостранасць ранейших меркаванняу. У артикуле В«Па сваім шляхуВ» В. ЛастоСћскі Сћжо гавориць пра вялікія поспехі и дасягненні айчиннай літаратури, чаго ранєй НЕ заСћважаСћ: В«I ми, білоруси, уняслі Сћжо нашу ценнасць у агульналюдскую скарбніцу и ми Сћжо НЕ бясплоднае древа, каторае павінна Биць висечана и спалена: ми Сћжо далі плади В».
Паказальна и тое, што за дапамогай критик звярнуСћся да М. Багдановіча, пригадаСћши канцептуальнае виказванне апош-Няга Сћ артикуле В«За вки гадиВ» (1913): В«Не треба цяпер, канечна, ісці Сћ чужия людзі , шукаючи глибокіх и тривожних дум, чулага и хвалюючага пачуцця, душу радуючай краси. Чи не треба, бо и Сћ саміх есць. Мала таго, Самі яни могуць да нас звярнуцца, бо інши раз таго, што травнем ми, не знойдзецца Сћ іх В». Аднако В. ЛастоСћскі СћстримаСћся пекло таго, каб працитаваць Важка Сћ теаретика-метадалагічним плані виснову М. Багдановіча наконт узроСћню тагачаснай білоруський пісьменнасці: В«I ясним робіцца праз гета, што НЕ толькі нашаму народу, альо и Сћсясветнай кулиури нясе яна свій дарВ». Адсутнасць гетага виказвання невипадковая: плиг-Знаючий за навейшай білоруський паезіяй и прозай значнії дасяг-ненні (В«у апошнія гади Наші пісьменнікі Сћнеслі НЕ мала ценна-га ...В»), В. ЛастоСћскі лічиСћ, што «ўсе ж Такі Пакуль наша літаратура НЕ травні Сћсясветнага значення В».
Як бачим, распрацоСћваючи канцепцию нациянальна-сама-битнай літаратури, В. ЛастоСћскі ставіСћ Перад беларускімі пісьмен-нікамі глабальную завдання - шляхам актиСћнай творчай ПРАЦІ, смелимі наватарскімі пошукамі далучаць нациянальную пісьменнасць да «ўсясветнай культуриВ». Каб дасягнуць такогого СћзроСћню, недастаткова В«хвалюючих думВ», В«далікатних ди чулих перажи-ванняСћВ», В«цікавих літаратурних формВ», патребни Нови мастацкія ідеі, такія, каб читачи інших літаратур знайшлі Сћ білоруських творах адкази на палі Сћласния жиццевия и аксіялагічния питанні. В«На нашихВ« навінах В»павінна Биць багатая Сћрода, ми павінни знайсці Сћ сабе и Даць світлу Нови думи, сказаць Нова словаВ». p align="justify"> ...
