. було пастаСћлена шмат питанняСћ, якія криху пазней Сталі актуальнимі Сћ развіцці структурнай паетикі, теориі інфармациі, семіетикі, машиннага перакладу.
ЗаСћважим, што на Захадзе да СћяСћленняСћ аб Мастацкай формі, якія характаризавалі рускую "фармальную школу", прийшлі прадстаСћнікі Пражскага лінгвістичнага гуртка (Я. МукаржоСћскі, М. Трубяцкой и інш.). p> У 1920-1930-я рр.. фармальни Метад на Захадзе спрабуе абнавіцца, зблізіСћшися з т. зв. "Семантичним аналізам" А. Ричардса и атримаСћши Сћ Англіі и ЗША Назву "Нова критикі". У 1940-1950-х рр.. палаженні фармальнага Метад знайшлі Сћ Швейцариі падтримку Сћ методици "інтерпретациі" твораСћ У. Кайзера и Е. Штайгер. У гети ж годину на Захадзе Сћзнікае даволі значная цікавасць да ідей рускай "фармальнай школи", и Сћ дерло Чарга да вопиту ОПОЯЗ.
Сярод буйних білоруських вучоних-літаратуразнаСћцаСћ и критикаСћ не було яСћних прихільнікаСћ фармальнага Метад. Разам з критим некатория прадстаСћнікі Пралеткульта на Беларусі, а таксамо "Беларуськай літаратурна-Мастацкай Камуни ", шерагу інших ТВОРЧА аб'яднанняСћ, годинах спрабавалі" Сћзняць на шчит "палаженні фармалістичних канцепций и Сћстановак.
1.9 Сациялагічни Метад
Сациялагічни Метад у літаратуразнаСћстве - гета метадалагічния и Сћласна метадичния принципи даследавання літаратури як Сацияльна абумоСћленай з'яву, якія характаризуюць адзін з накірункаСћ у літаратурнай навуци інший палового ХІХ - пачатку ХХ стст. Сення ж, згодна з меркаваннямі большасці айчинних и замежних вучоних-літаратуразнаСћцаСћ, сациялагічни Метад НЕ з'яСћляецца самастойним літаратуразнаСћчим Метад, а толькі адним з аспектаСћ розгледиш літаратури. Яго Нельга, наприклад, паставіць побачим з гісторика-типалагічним, гісторика-функциянальним, сістемним и іншимі сінтетичнимі метадамі сучаснага літаратуразнаСћства, бо ен як елемент, як састаСћная Частка присутнічае Сћ шкірним з іх.
Разам з критим у гісториі естетичнай и теаретика-літаратурнай думкі билі моманти, калі сациялагічни падиход да літаратури и Мастацтва преваляваСћ плиг разглядзе и аценци мастацкіх з'яСћ, як, наприклад, у марксісцкай естетици практична на Сћсіх етапах яе развіцця. Сациялагічнаму падиходу да літаратури Адда (па зразумелих причинах) даніну павагі и савецкае літаратуразнаСћства. Адзначим таксамо, што Сћ савецкай естетичнай думці и адпаведна Сћ літаратурнай навуци мелі месца и моманти НАДТО моцнага перабольшвання Сћпливу сациялагічних фактараСћ на развіцце Мастацкай творчасці, пра што сведчиць т. зв. "Вульгарні сациялагізм". p> сення ж комплексним даследаваннем шматбакових сувязей и Сћзаемаадносін літаратури з грамадствам займаецца сациялогія літаратури. Гета пагранічная вобласць літаратуразнаСћства и Сћласна сациялогіі.
Нягледзячи на тое, што праблєми Сћзаемадзеяння літаратури и Мастацтва з грамадствам була пастаСћлена яшче Сћ античния годинник (ПРАЦІ Платона и Аристоцеля, у якіх ужо есць СПРОБА визначиць некалькі типаСћ публікі, паразважаць аб асаблівасцях уздзеяння Мастацтва на асобнага Чалавек и грамадства Сћ целим), вань аб сацияльнай природзе літаратури, а таксамо аб адпаведних Метад яе вивучення, акреслілася толькі до сяредзіне ХІХ ст., встежити за Сћсведамленнем самастойнасці самогу прадмета навукі сациялогіі. Тади ж І. Тенам билі визначани асноСћния Риси сациялагічнага падиходу да літаратури, атримаСћшага назви "культурна-гістаричнага". Падзяляючи філасофскія и метадалагічния пасилкі пазітивізму, І. Тен будаваСћ свій Метад па аналогіі з методикай природазнаСћчих навука. Вань аб специфіци літаратури и Мастацтва Сћ целим ім НЕ ставілася. І хоць ідея детермінаванасці развіцця Мастацтва травні Сћ І. Тена толькі Пачатковая характар, яна и Цесна звязанае з нею паняцце Метад як інструмента аб'ектиСћна-навуковага пазнання Мастацтва неслі Сћ сабе значний пазітиСћни змест.
У Расіі адним з дерло папуляризатараСћ сациялагічнага падиходу да літаратури на Аснова культурна-гістаричнай метадалогіі стаСћ А. Пипін.
В іншої палового ХІХ ст. аформілася и атримала значний резананс марксісцкая сациялогія.К. Маркс и Ф. Енгельс закранулі наступния питанні сациялогіі літаратури и Мастацтва: агульния асаблівасці Сћзаемадзеяння літаратури и грамадства; літаратура як специфічная галіна класавай ідеалогіі; месца и палаженне Мастак Сћ грамадстве, падзеленим на пеСћния грамадскія групи; реалізм як мастацкі Метад, яго специфіка; сутнасць т. зв. "Сациялістичнай літаратури"; агульначалавечи змест твораСћ Мастацтва.
ПаслядоСћнікамі и далейшимі распрацоСћшчикамі марксісцкай метадалогіі Сћ дачиненні да літаратури и Мастацтва виступілі такія заходнееСћрапейскія критикі, грамадскія и палітичния дзеячи, як Ф. Меринг, П. Лафарг, Р. Люксембург, К. Лібкнехт, К. Цеткін. p> У Расіі на рубяжи ХІХ-ХХ стст. вельмі многа зрабіСћ для сациялогіі літаратури и Мастацтва, адштурхоСћваючися Сћ целим пекло марксісцкай метадалогіі, Г. ПляханаСћ. Адна з Лепша прац яго Сћ гетим накірунку - "Фр...
