а ў релігійния святі, не калічити жаб, що не разбурала ластаўчиних гнездаў, що не рабіла штосьці потайки пекло чоловіка. Забаранялася падшиваць на сябе адзенне, спяшацца плиг размове, каб дзіця не було заікай, що не стрич Валас, каб НЕ укараціць малому розум.
Гети звод правіл з яўляўся складавай часткай Сацияльна-псіхалагічнага механізму, Які непасредна ўдзейнічаў на цажарную жанчину. Старнанна падтримліваючися ўсіх мясцових звичаяў, жанчина набивала ўпеўненасць у паспяховим зиходзе родаў и псіхалагічна була да іх падрихтавана. [2. с305-309]
Вельмі важливим момантам биў Мамант з яўлення дзіцяці на свет.Згодна з народним павер ем пра настанням родаў павінна було Знац як мага Менш людзей, каб пологи прайшлі лягчей. Асабліва вялікія пакути парадзіхе магла принесці Малад дзяўчина. Калі яна заходзіла ў хату, то павінна расплесці косу и набраць у рот вади и Даць парадзісе, каб пологи прайшлі лягчей.
І ў Горадзе и на сяле пологи принімала бабка-павітуха - жанчина Сталаг ўзросту, якая сама перастала раджаць. Яна дапамагала парадзісе як магла. На їй расшпілялі гузікі, развязвалі Вузли, распляталі коси. Гетия дзеянні дапамагалі аблегчиць пологи. Амаль паўсюль на Беларусі павітуха крейди свой ручнік-радзільнік. Кала яна приходзіла ў хату, яна вішала яго на цвік або на крук, дзе ен вісеў да канца родаў.
Бабка-павітуха ніколі НЕ принемала пологи не пакриўши рукі, а накривала іх якім-небудзь адзеннем, кад дзіця заўседи жило ў дастатку. Бабка перевязвала пупавіну на Беларусі аднолькава: або пучком ільну, або суравай ніткай.
пасли родаў навароджанага адразу капалі ў різни лекавих духняних травах, у Ваду клалі некалькі сребраних Манет и зярнят. Калі нараджалася дзяўчинка то ў воду дабаўлялі некалькі крапель Малака, каб твар биў биляви и пригожи.Гетия адрадавия дзеянні савяршаліся и ў сялянак и ў гардскіх мяшчанак.
На треці дзень Малад маці разам з навароджаним милі ў лазні, пасли гетага запрашалі святара причитаць ачишчальную малітву. У шляхцецкіх и чиноўніцкіх сем ях да парадзіхі запрашалі акушерку и праз вки Дні пасли родаў пасилалі радні и знаним пісьмовия паведамленні аб нардженні дзіціці.
У хуткім годину да парадзіхі приходзілі ў адведкі жамужнія жанчини: сваячніци и сяброўкі. Гетат Звичай биў вельмі папуляни ў Бабруйск. У адведкі неслі абаранкі, пірог, булку ЦІ Нешта іншае з прадуктаў. У шляхецкіх ЦІ чиноўніцкіх сем ях сваякі и сябри да парадзіхі приходзілі праз тидзень палячи таго, як атрималі паведамленне аб нарадженні дзіцяці. Па існуючай традициі наведвальнікі НЕ павінни билі доўга затримлівацца и стамляць размовамі жанчину. А калі Малад маці НЕ магла принімаць, то пакідалі свае візітния карткі. [10, с 207]
У беларусаў здаўна вельмі адказна адносіліся да вибару імя для навароджанага, бо з іменем звязвалі Далекий ліс Чалавек. У асобних сем ях імя перадавалася на працягу некалькіх пакаленняў. У мяшчан Магілеўскай губерні імянараченне дзіцяці давалася Наступний вобразе: бабка-павітуха купляю білі хліб и ішла да святара па імя. Пишоўши да яго ў хату, яна клала на стіл білі хліб и гаварим: Такомута Бог даў сина (дачку), прийшла па імя. Святар читаў малітву и давай імя. Бабка вярталася ў хату І, павіншаваўши іх, яб яўляла імя навароджанага. Калі ў сям и ўжо билі дзеці, то бабка гаварим ім: Я вам принесла маленькага брат...
