риталенага крою, спінку - з різни болин робуваних тканін. Апраналі камізелька паверх кашулі навипуск, спераду зашпілялі на гузікі. КамізелькІ народних строяў Падняпроўя и Центральнай Беларусі, шития з даматканкі ў каричнева-білу дробову клітку або ў частио цемная-сінія, цемная-каричневия, цемная-зяления пасачкі биилі вельмі адметнимі [10, c.157] .
Кашул була «наўпуск» (Навипуск), падпярезаная поясам широкім, абкручаним вки рази колам стану.
Верхня мужчинская воцратка шилася з валенага нефарбавамага сукна (світа, сярмяга, Латушка, бурка, Бурнос), аўчини (кажух, кажушок - Білої нядубления, пазней Чирвони-вохристия дубления, казачина). Шлюбния світи и кажушкі упригожвалі шнурком, анлікацияй, вишиўкай. Шлюбна касцюм білоруса к. ХІХ - пач. ХХ ст., И яго форми не билі аднароднимі. Расслаенне сялянства на заможних и беднату, зростання таварно-грашових адносін, масавае адиходніцтва, пранікненне ў вагомі прамислових вирабаўразмивалі «жанравия» межи традицийнага народнаго касцюма. Моцний ўплиў гарадскога касцюма з яго тенденцияй да спрашчення и універсалізациі форм, широкае викаристаннс Крамного расквечаних тканін и фарбавальнікаў з тенденцияй да паліхромнасці падводзілі Народнай адзенне да Карен змен.
Такім чинам, гети етап развіцця білоруського шлюбнага касцюму характаризуецца спрашченнем форм и заняпадам традиций, сувязаних з яго ствареннем, а як винік - сімвалічнасцю арнамету, Які губляе свае ахоўния функциі и становіцца проста ДЕКОРИ. Уключенне вескі ў ринкавия и грашова-таварния адносіни приводзяць да скасавання неабходнасці кабетам Цалко ствараць пасаг и шлюбно касцюм уласнимі рукамі. Пранікненне прамислових тавараў и фабричнага адзення ў вагомі приводзяць да змянення як каляровай гами, так и малюнку арнамент, змяняюць и значний спрашчасюць крій адзення. З другог боці, традициі ствараць шлюбно касцюм НЕ адміраюць Цалко - ніжняя Сарочка и андарак па-ранешаму вирабляюцца самімі кабетамі. Захоўваецца сімвалічная роля вянка, Які пакрисе тркнсфрмуецца ў капялюш и даживае да 80-х рр.. ХХ ст [тамсама].
У дачиненні да мужчинскага шлюбнага адзення можна заўважиць тия ж тенденциі. Знікае традиция стварення кашулі жаніха яго будучай жонкай, таму значний пашараецца спро на прадукцию швейних мануфактур, кашулі и нагавіци набиваюцца гатовимі або робяцца з фабричнае такніни. Пояс и шапка ўжо НЕ разглядаюцца як паказальнік заможнасці жаніха, а маюць толькі декаритиўни Сенсит [9, c.168].
Заключенне
Такім чинам, шлюбнае адзенне жихароў Беларусі падчас Кіеўскай Русі було Цесна сувязана з развіццем адзення штодзеннага и адрознівалася пекло апошняга толькі характар ??и месцев размяшчення арнамент, колькасцю упригожванняў на адзенні и аксесуарах. Шлюбна касцюм пачинаў рихтавацца за некалькі рік да вяселля, звичайна - разам з пасагам, альо канчаткова яго падрихтоўка заканчивалась напяредадані вяселля. Пасли гетага свята касцюм захоўваўся на працягу ўсяго жицця ўласніка и звичайна клаўся з ім ў труну; падчас жицця касцюм пільна захоўваўся, так як лічилася, што яго пашкоджанне ЦІ знікненне можа принесці вялікую шкоду ўласніку ціяго сям е. Незамужнія и нежанатия няябожчикі хаваліся ў вясельних касцюмах, таму ў некатора випадкі даних д. археалогіі дазваляюць реканструяваць знешні від шлюбнага касцюму. У жанчин ен прадстаўлени паневай ЦІ кашуляй, вянком...
