асабістия якасці, неабходния для чиноСћ, билі пригнятальна нізкімі, Надав у біскупаСћ. Дабрабит святароСћ, у чим регулярнае духавенства було зацікаСћленае, таксамо расценьвалася як духоСћная слабасць. p align="justify"> Петро патрабаваСћ пекло царкви таго, што павінна було Биць карисна дзяржаве и грамадству. Яна павінна була викаристоСћваць палі ресурси пасли задавальнення Сћласних непасредних патреб на падтримку адукациі, клопат аб бідних и хворобах, а калі неабходна, то и задавальненне агульних патребнасцяСћ дзяржави. Ен перайшоСћ, з пачатку Вайни са Швецияй, та ажиццяСћлення на практици сваіх ідей з нарастальнай дбайнасцю и винікам. Наступния 20 гадоСћ характаризаваліся двума тенденциямі - павялічваецца падначаленнем царкви дзяржаСћнаму кантролю, вядучаму да страти яе незалежнасці, и прицягненнем царкоСћних даходаСћ у буйних маштабах на свецкія и дзяржаСћния мети. Ні адна з гетих тенденций, зразумела, що не була нова. p align="justify"> НараСћне з патрабаваннем накіроСћваць царкоСћнае багацце на свецкія мети настойвала, каб царква признала небувалу да тих часоСћ реч: поСћнае палі падпарадкаванне дзяржаве и абавязак дзейнічаць у адпаведнасці з прадпісаннямі кіраСћніка. Павеліченне правоСћ и Сћлади кіраСћніка зрабілася відавочним Сћ лістах Чалавек, якому наканавана було стації з 1718р., Калі НЕ ранєй, дамінуючим правадніком царкоСћнай палітикі Пятра, а пазней дерло І, магчима, самим вялікім прапагандистам пятроСћскай легенди. Гета биСћ Феафан Пракаповіч, арцибіскуп НаСћгародскі, високаадукавани украінец, добра знані з Заходняй ЕСћропай и ідеямі (асабліва некаторимі формамі пратестантизму, якому амаль відавочна спачуваСћ). Ширату яго інтелектуальних гаризонтаСћ и розумінню галоСћних патокаСћ думкі падчас ПРАЦІ на Захадзе паказвае змест яго бібліятекі - вище названих 3000 кніг. Яго Найбільший важливі працю взяти, "ПраСћда Волі манархавай" (1722), биСћ напісани, каб апраСћдаць патрабаванне Пятра, реалізаванае ва Сћказе, випушчаним у папяреднім Годзе, призначаць свойого Сћласнага пераемніка. Гета було планамернае зацвярдженне ідей прихільніка абсалютизму такогого типу, Які биСћ да гетага годині невядоми Сћ Расіі. Акрам Бібліі, галоСћнай криніцай аргументаСћ биСћ ангельскі пісьменнік семнаццатага стагоддзя Томас Hobbes, Які заявіСћ сямюдзесяццю гадамі ранєй, з яснасцю, шакавальнай яго сучаснікаСћ, дактрину абсалютизму лагічнага и свецкага типу. Вельмі істотна, што Пракаповіч ці ледзь наогул звяртаецца да айчинних аСћтарам, што традицийна було гетак важлива Сћ праваслаСћнай думкі, и паслядоСћна перамяншае будь-яку ідею адносна праваслаСћнага кіраСћніка любимі сродкамі, адрознимі пекло традицийних для Заходняй ЕСћропи. Кніга падкреслівае тієї факт, што да сваіх больш познім гадоСћ Петро заклаСћ як інтелектуальния, так и адміністрацийния Аснова новаго віду манархіі и дзяржави, и гета стала магчимим у значнай Ступені дзякуючи паслабленню и падпарадкавання царкви дзяржаве. p align="justify"> Усе ж радикальнае змяненне, у адрозненне пекло Про...
