п яніцу то и гавариць няма чаго, бо ен Такі Брудно ди смярдзючи дамоСћ з явіцца, што ад яго Сћсе чиста кідаюцца, каб самім НЕ прасмерднуць. Черці так заСћседи рабілі, калі каго толькі бачилі, то и хапаліся за яго. Там ужо була не так вибрикаСћ. Як убяруць у палі Сћчепістия лапи, як ушчаперацца! А калі толькі пачнеш пекло іх спрабаваць вилузацца неяк, то яни біць стануць. Ди лупцуюць жа па чим папала! Б юць НЕ толькі каб Якою тонкаю лазою, альо и тою, што Сћ гети момант пад рукі патрапіцца. Таму пасли перапою, абмацваючи палі гузакі ди сінякі, п яніца толькі бармоча: Від жа, чарцякі! Від жа мені наздавалі, каб на іх якаючи пошасць! [16]
ДаСћней з-за таго, што навокал мноства Балота було, черці пастаянна п яних па хатах развозілі. У нас так и гаманілі. Убачаць, як нейкі вясковец па плоце дамоСћ дабіраецца ці як ен пасярод лужи булькі пускає, дик абавязкова прамовяць, што гета яго черці дамоСћ павялі. Аднаго мужчину дик зацягнулі Сћ буслянку. Самі толькі падумайце! Туди ж па Стром древе, метраСћ пятнаццаць, сама Меней, треба було забірацца. За гізунди яго нячисцікі валаклі, ці што? Гета ж вам не жарти, гета ж вам не па плоце цягнуцца, а па древе лезці. Тієї Чалавек, як ачнуСћся, дик німим голасо верашчаСћ, каб яго хто з драбінаю зняСћ. Ди дзе ж таку драбіну високу Сћзяць. Тади Сћжо з яго НЕ толькі черці насмяяліся, альо и вяскоСћци таксамо. Пакуль драбіни звязвалі, Пакуль вяроСћкі перакідалі, то п яніца-бедалага да паСћдня Сћ буслянци прасядзеСћ. Мала таго, што там гною-сірку Сћсялякага густа наляпать було, то яго яшче и птушкі-гаспадари дзяСћблі сваімі доСћгімі и моцнимі насамі. Вось яму Сћжо навука гірки на Сћсе жицце була. Так Бусловим з таго годині и празвалі. Як ен ні стараСћся, як ен ні імкнуСћся гета Сћсе на чарці спісаць, альо, критим НЕ Меней, що не атрималася. Дзяцей ягоних, праСћнукаСћ-унукаСћ и тих ужо Сћ якім Кален па-вясковаму Буслянятамі завуць. Так черці над Чалавек паглуміліся, так яму дурния думкі Сћ Головата Сћбілі. Хто ж яго там разбяре, а, можа, ен и сам па п Янай справе гета виштукариСћ . [16]
Мала таго, што черці, нібита, вадзілі п яних, валаклі іх, па-Сћсялякаму здзекаваючися, у глухія мясціни, вистаСћлялі на сміх свядомим людзям, яни ж, паводле білоруський Народнай казкі, видумалі гарелку, то яни яшче Сћмудраліся да такогого стану даводзіць людзей, калі тих ужо параСћноСћвалі ... з свіннямі. Гета Сћ адносінах да мужчин-п яніц. А з жанчинамі Сћсе було значний прасцей. Пра іх гаварилі, ди и поза у многіх мясцінах сцвярджаюць, што калі хочаш пабачиць ...
