нара-Джен Сћ яго палею уласнай літаратури. Калі гета так, то можна сказаць и наадварот: разам з нарадженнем нациянальнай літа-ратури адраджаецца и завмерлі дух нейкага народу, бо літаратура з'яСћляецца паказчикам духоСћнага жицця яго В». p align="justify"> ВиступіСћши рашучим прихільнікам ідеі народнасці літаратури, С. Палуян паказаСћ, з якой цяжкасцю гетая якасць ви-працоСћвалася Сћ беларускім пісьменстве. Згодна з ягонимі меркаваннямі, розчини А. Рипінскага, Я. Чачота, Я. БаршчеСћскага В«Не застануцца Сћ гісториі літаратуриВ», хоць шкірно з пригаданих літаратараСћ меСћ задаткі В«стації дерло беларускім пісьменнікамВ». Перашкаджала ім гета зрабіць адарванасць пекло жиццевих інтаресаСћ білоруського народу, нешматлікасць В«літаратурнай прадукциіВ». Яни билі непаслядоСћния Сћ вияСћленні Сћласнай пазіциі. Тієї жа В«спольшчани білорусВ» А. Рипінскі хоць и В«горача любіСћ свій крайВ», альо глядзеСћ на яго В«толькі праз зафарбавания Сћсепольскія акуляриВ». С. Палуян сцвярджае, што В«дерти літаратурним імем на безлітаратурнай БеларусіВ» стаСћ В. Дунін-Марцінкевіч. p align="justify"> Нельга НЕ бачиць и пеСћнага суб'ективізму Сћ разважаннях С. Палуяна. ЄП не заСћседи СћлічваСћ гістаричния абставіни и іх уздзеянне на літаратурни працес. Недааценьваліся ім нациянальна-культурні та дасягненні, якія крейди старажитная беларуская літаратура. А вось роля псіхалагічних фактараСћ, валявия намаганні асобі яСћна перабольшани. Аднако плиг Сћсіх видатках метадалагічнага характар ​​артикули С. Палуяна каштоСћния тієї бескампра-міснасцю, з якой іх аСћтар абгрунтоСћваСћ неабходнасць глибокай сувязі літаратури з жиццем народу. СлоСћнае мастацгва павінна Биць прасякнута нацияльнай ідеяй, патриятичним духам, віра у творчия магчимасці працоСћних. Вось тади яно, гавориць критик, зможите стації дзейсним фактарам активізациі духоСћнага жицця грамадства и нациянальнага адрадження. p align="justify"> Для висвятлення поглядаСћ С. Палуяна на природу Мастацтва іетотна яго заСћвага наконт магчимай недааценкі роли пісьменніка як творчай індивідуальнасці. Менавіта намаганнямі апошняга и ствараецца літаратура. Мастацкі твор Нельга зводзіць да люстранога адбітку реальних з'яСћ. Адсюль зразумелая тая Сћвага, з якой аСћтар агляди В«Беларуская літаратура Сћ 1909 плазунаВ» ставіСћся да естетичнага СћзроСћню, та Мастацкай дасканаласці твора. Зразумелия и патрабавальнасць, критичния закіди Сћ адрас Я. Купали, якому С. Палуян адвеСћ В«асаблівае месцаВ» сярод тих пісьменнікаСћ, хто Найбільший визначиСћся Сћ 1909 В«Дц гетага пгсняра, - зазначалось критик, - Білорусь можа чакаць многа, калi ен толькі Будз з увагай глядзець за сваім паетичним развіішем. Талент яго Сћжо паказаСћ нам сябе, ди, на шкода, багата есць усго вершаСћ неабдуманих, неаброблених. Спатикаюцца часта і/Іерапеви колькі разоСћ аднаго и таго ж, Бадай тимі самимі словауі. Усе ж Такі Сћ палавіне таго року можна прикмеціць Павароті у ягб паезіі. Нови розчини яго акуратна абдумания, ТЕМ різни мног...
