ушею да Слова.
І сон з пакою зьбяжиць упрочкі,
и будуць ЗЯБКО аб шибу біцца
радкі-падлеткі насупраць ночи,
каб ранки вершить у висі ўзьвіцца! [24, с. 91].
Пает паказвае, што на літаратурним небасхіле яшче доўга будз гарець Е. Акуліна.
Паезія Е. Акуліна лаканічная. Як правіла, яму дастаткова 3-4 страфи, каб радкі аформіліся ў самастойни твор. Зразумела, гета патрабуе асаблівай увагі - павагі!- Так слова, альо у гетим випадкі ми можам гавариць пра пакланенне Слову:
Слова - мій шлях да Бога.
Слова - травень дарога.
Слова - мій криж жиццеви.
Бог уваскрес у Слові.
Слова и есць мені Богам -
небам, Крижі, дарогай ... [25, с. 91].
Так Слова Пает вельмі часта звяртаецца ў сваіх вершить, и гета неабходнасць верніка, Які вериць у ягоную звишмагутнасць. Таму яно, Слова, у яго таксамо адушаўленае.
Праўда, на тлі тих працесаў, якія сення адбиваюцца ў наша літаратури, и найперш маладой, ягонае пакланенне Слову - своеасаблівае стараверніцтва, паколькі душа ў паезіі для многіх - адна з галоўних прикмет традицияналізму, з якім яни ўсяляк змагаюцца. Зрешти, нічога новаго ў гетим змаганні няма. Яшче ў 1941 Годзе Генрі Мілер пісаў: Для нас знікла саме розуміння души, дакладней, яно цяпер з яўляецца у нейкім хімчна зменением и да здзіўлення перакручаним виглядзе. Ми відаємо адно кришталічния елементи разбуранай души. Безумоўна, за гетия 60 з лішнім гадоў замежная літаратура шмат зрабіла для кришталізациі души, альо - далеко не ўся, таму и ў айчиннага пригожага пісьменства, думаецца, Пакуль есць яшче годину и шанц сказаць Нешта вельмі важливіше пра нашу сучаснасць, даючи працю взяти НЕ топькі розуму , альо и души. Пазіция Е. Акуліна ў гетим випадкі адназначна.
Нельга ўявіць Птушко без неба. Е. Акулін ширей розкривання гету ўзаемасувязь и прасочваецца яшче адна? Пает як птушка ў небі:
У неба місячних падстрешках,
як вераб І, Анеля спяць ...
Пакуль Пает пішуць вершить -
Пает дадзена лятаць! [26, с. 92].
Як и вобразе зямлі, вобразе неба Нельга інтерпретираваць аднолькава. Гети вобразе НЕ толькі сувязь з Богам, раскрицце ТЕМи мастацтва, альо и Яскраве паказ інтимних адносін.
Пачуцце Кахане як універсальная з ява асабістага жицця кожнага Чалавек, асабліва свежае и непаўторнае, хвалюючае и драматичнае ў самим пачатку свойого ўзнікнення, цікавіла и натхняла такіх пісьменнікаў, як Лонг (Дафніс и Хлоя), Уільям Шекспір ??( Раме и Джульета), Еган Вольфганг Гете (Пакути Маладога Вертера), Аляксандр Пушкін (Яўген Анегін), Федар Дастаеўскі (Білої ночи), Іван Тургенеў (Першай Кахане), Іван Бунін (Міцева Кахане), Янка Купала (Яна і я), Якуб Колас (На Ростань), Максім Гарецкі (У чим яго криўда?), Іван Мележа (Людзі на балоце) i іншия. Сусветная літаратура на працягу стагоддзяў сцвярджала відавочную ісціну, што толькі ў каханні и з яго дапамогай Чалавек становіцца Чалавек. Вобразную и дакладную характаристику ўспримання світлу закаханимі даў Пает Гайнріх Гайне: гета страшенни землятрус ду...
