ачатку//Пакланіцца бору з пашанай//Мяне засланяў пекло вітрі [1, с.32]. Народний вобразе туману - увасабленне тугі и смутку, сіви старажила: У верасня свой асабліви пах://Куриць сівец - пливи димок Гаркава.// І тумани - ляжалаю атавай [4, с.20]; Стагоддзяў сівих, як тумани [4, с.31]; Пахнуць тумани аернай Рибай [4, с.32]; Драч кричиць у густим тумані [4, с.34]; Туман над Дзвіной разамлелай [4, с.44]; Як туман на дасвецці, святлее кашуля [4, с.52]; Ішло дасвецце ў туманах" [4, с.56].
Такім чинам, у паезіі Ригора Барадуліна Яскрава гучаць фальклорния мативи.
Заключенне
У тисяча дев'ятсот дев'яносто два Годзе Ригор Барадуліну було присуджана ганаровае звання народнага Паета Беларусі. Яго актиўная рознабаковая пісьменніцкая и грамадская Працюю адзначана орденамі Дружби народаў, Знак Пашаєв raquo ;, медалём Франциска Скарини и іншимі ўзнагародамі. На фарміраванне светапогляду, літаратурних густаў и грамадзянскіх перакананняў Р.Барадуліна паўпливала шчирае сяброўства и творчия пошукі філалагічнага пакалення raquo ;. Яшче студентам Р.Барадулін биў приняти ў САЮЗ пісьменнікаў. У +1959 Годзе скончиў універсітет и застаўся жиць у Мінску. Спачатку працаваў літкансультантам аддзела культури ў редакциі газети Радянська Білорусія raquo ;. Пазней у редакциях часопісаў Бярозка raquo ;, Білорусь raquo ;, Полум'я raquo ;. Сапраўдним падзеямі ў білоруський літаратури Сталі кнігі Р. Барадуліна Нагбом (1963), Неруш (1966), Лінія Перамам дат (1969), Вяртанне ў Першів сніг (1972), Свята пчали (1975), Вечалле (1980), Амплітуда смеласці (1983), Маўчанне перуна (1986), Парастак Радка, галінка верша (1987), Самот паломніцтва (1990), Міласернасць плахі (1992), Аратай, Які пасвіць аблокі (1995), Евангелле пекло мами (1996). Многія вершити Р.Барадуліна пакладзени на музику и Сталі песнямі. Яго творити перакладзени больш як на триццаць моў різни народаў світлу. Ригор Барадулін - актиўни грамадскі дзеяч. Абіраўся ў презідиум праўлення САЮЗ пісьменнікаў Беларусі.
Сатиричния и гумаристичния творити Сабран ў кнігах Дойни кінь (1965), станциі кальцавання (1971), Принамсі ... (1977), дзіцячия - у зборніках Хутро шерих, хутро білих (1963), Красавік (1965), Іспит (1969), Ай, що не буду, не хачу (1971) и іншия. Пераклаў Ветрик, вей! Raquo; Я. Райніса, паасобния творити Дж. Байран, С. Ясеніна, У. Бранеўскага, Е. Межалайціса. Ригор Барадулін, з яўляючися прадаўжальнікам сваіх вядомих папяреднікаў, светачаў нашага Адрадження Ф. Багушевіча, Я. Купали, М. Багдановіча, знаходзіцца ў няспинним творч поиска, у поиска нових адкриццяў. Ен ідзе ў НАДУ са сваім годинах, чуйна реагуючи на ўсе праяви грамадскага жицця. Творити яго, захоўваючи сакавітую и найлагоднейшую матчина мову, вучаць високай праўдзе, справядлівасці, дабра и чалавечнасці.
Ен присвячаў палю творчасць розное напрамкам: і бесчалавечнасці Вайни, и роднай матулі, и роднай Беларусі, и Віцебшчине, и мове, и Кахане, и Гумаров з сатирай. Вишей пералічания ТЕМи - вядучия ў творчасці Паета, творити на гетую тематику Найбільший часта сустракаюцца ў яго творчасці, но гета зусім НЕ значиць, што дадзени коло ТЕМ абмежавани. Тематика Паета разнастайная и шматбаковая. Беручи ў рукі нови зборнік, ми шкірних раз здзіўляемся, наколькі Багат кругагляд у Паета, наколькі тонкае адчуванне да ўсіх праяў жацця. Самі Назв зборнікаў хаваюць у сабе таямнічасць и неардинарнасць: Неруш raquo ;, Рум raquo ;, Свята пчали raquo ;, Амплітуда смеласці raquo ;, Біла яблиня грому .
Мастацкая мова Ригора Барадуліна багата на вобразния сродкі. Амаль шкірних верш насичани тропамі. Свабоднае валоданне и викаристанне мастацкасці ў мове Надал творити Паета лёгкасць, шчирасць, пригажосць и натуральнасць ва ўсприманні. Велику колькасць тропаў Пает скаристоўваў у ранні перияд свае творчасці. У пазнейши перияд метафари, параўнанні, епітети и іншия мастацкія сродкі НЕ захоўваюць такий екзатичнасці, набиваюць прикмети язичніцтва, міфалогіі. Прикмети міфалогіі ідуць пекло сувязі чалавека з природай, натуральним, першародним светам, яго гармоніяй, непадробнасцю и ўпарадкаванасцю. Плиг дапамозе сваіх цікавих вобразаў пісьменнік надзяляе и мастацтва, и читача віра у казкі, цуди, легенди, міфи, паданні.
Ригор Барадулін пісаў видатную літаратуру для дзяцей. Дзякуючи народнаму Гумаров ен набивае палю адметную індивідуальнасць у дзіцячай паезіі. Разумна спалучаў свій жиццёви вопит з дзіцячай непасреднасцю, нестандартнае вобразнае мислення. У Барадуліна відавочни Талент дзіцячага Паета. У Паета вельмі ўдала наладжваецца кантакте з маленькімі читачамі, дзякуючи яго незвичайнай чуйнасці да живатворних криніц роднага слова.
Адушаўленне raquo ;, абагаўленне природи, пакланенне яе таямні...
