я на чапец ЦІ «Тканко» І Великому простим спосабам. Сялянкі плиг гетим стараліся максімальна адкриць позірку пригажосць вишиванага аздаблення [6, с. 276 - 279]. Усе гетия дзеянні патрабавалі шмат годині, таму з Мета еканоміі годині сялянкі замацоўвалі завітую намітку вялікімі шпількамі и рабілі яе здимнай. Каб намітки добра тримала форму сялянкі яе Моцний крухмалілі, а пад намітку падкладалі цверди каркас з лубу ЦІ Кардоно.
Замужнія жанчини ва ўсходняй частци скотарство яшче ў пачатку XX ст. насілі чапец и намітку, причим тут Широкий битавала своеасаблівая форма павязвання намітак - так кликані рагати галаўни ўбор («галавіт»). Як адзначаюць аўтари гісторике-етнаграфічнага атласу «Рускія», кічкападобния галаўния ўбори, імітаваўшия фігури птушак, рогі живел и інш., Адлюстроўвалі старажитния татемістичния ўяўленні и ўваходзілі галоўним чинам у комплекс з паневай. У Малад жанчин Широкий биў распаўсюджани спосабами нашення наміткі, якую павязвалі вакол галавіт и падбародка, а два канц яе сіметрична спускаліся на плечах [27, с. 245 - 246].
«На голові носять рід високого кокошника, званого головою, якого передня частина прикрашена кольоровою матерією, а потім кокошник обвивається білого полотна, якого кінці спускаються ззаду до пояса, спереду ж, такий же шматок полотна огортає щоки і вуха, а кінці загинаються між кокошником і верхнею обвивка »[12, с. 349].
Сярод галаўних убораў, якія битавалі на териториі Беларусі, паўсямесна биў вядоми чапец. Чапец упершиню надзявалі дзяўчине пасли вяселля, шот сімвалізавала пераход яе ў разрад жанчин.
Крій чапцоў, пашитих з тканіни, даволі аднатипни на ўсей білоруський териториі. Шиюць яго звичайна з суцельнага Кавалко тканіни, у якім недалека пекло краю робіцца прарез; плиг сшиванні вялікая Частка Чапцев збіраецца ў зборка ЦІ дробову зморшчину, дзякуючи чаму ўтвараецца акругленне для галавіт. З чаго б ні вираблялі чапец, ен звичайна зацягваўся вакол галавіт з дапамогай тонкай аборкі ЦІ стужачкі, якая ўшивалася ззаді и завязвалася на патиліци. Чапцев са слухаўкамі, якія завязваліся пад падбародкам, билі распаўсюджани толькі ў центральнай Беларусі, галоўним чинам у Слуцьку, Нясвіжскім, Капильскім РАПН. У Беларусі Чапцев з вушкамі часцей сустракаліся там, дзе вядоми биў термін «каптур».
У Чапцев жанчина хадзіла будинку, працавала па гаспадарци; плиг вихадзе на вуліцу, у царкву, на гуляннях чапец затулялі наметкай ЦІ хусткай. Толькі Чапцев, вирабления з паркалю, Кумача, атласу, з'яўляліся годинах святочні галаўним уборам. Такія Чапцев ўпригожвалі нашиўкай шаўкових стужак, цюлю вакол усяго каптура. Вишиўкай упригожвалася звичайна толькі пяредняя лобова Частка - «налобнік» [19, с. 168].
З іншого палового ХІХ стагоддзя замести наметак пачалі викаристоўваць хусткі. Хусткі билі рознага колеру и Памер, альо часцей яни билі квадратнай форми. Хусткі билі адним з дерло прамислових вирабаў, Які паявіўся ў простих сялянак, таму хусткі захоўваліся и перадаваліся ў літературна спадщина.
Разам з белимі хусткамі насілі яркія каляровия и цемния аднатонния. Па святах насілі шаўковия и ваўняния хусткі, а ў будзенния Дні - папяровия, паркалевия. Найбільш стария спосабами повязвання хустак у нейкай Ступені нагадвалі намітку. Адним з такіх спосабаў нашення хусткі з'яўляецца повязванне яе вакол верхняй часткі галавіт канцамі нап...
